حسینیه مشرق -اگرچه ثواب زیارت امام حسین علیه‌السلام از حدّ این نوشتۀ کوتاه بیرون است،  روایاتی در این زمینه بیان خواهد شد:

محمد بن مسلم ثقفی از امام باقر (ع) آورده است که فرمودند: «اگر مردم ارزش و پاداش زیارت حسین (ع) را بدانند، از اشتیاق قالب تهی کرده و از حسرت فراوان جانشان متلاشی خواهد شد!» محمد بن مسلم عرضه داشت: مگر فضیلت آن چیست؟

فرمودند: «اگر کسی با شوق به زیارت آن حضرت بشتابد، خداوند پاداش هزار حج و عمره‌ی پذیرفته شده، اجر هزار شهید از شهدای بدر، ثواب هزار روزه دار و هزار صدقه‌ی مقبوله و پاداش آزاد سازی هزار برده در راه خدا را به وی خواهد داد! و تا یک سال از هرگونه گزندی به ویژه شیطان محفوظ خواهد ماند؛ خداوند نیز فرشته‌ای را بر او می‌گمارد که حافظ جان او از چهارسو خواهد بود. اگر در همان سال از دنیا رفت؛ فرشتگان رحمت الهی در غسل و تدفین او شرکت جسته و برای او طلب آمرزش می‌‌‌نمایند؛ او را تشییع کرده و تا قبر همراهی می‌‌کنند و برای او استغفار می‌نمایند؛ قبرش را گشاده می‌کنند و خداوند نیز او را از فشار قبر و ترس از نکیر و منکر ایمن می‌گرداند؛ دری را از بهشت به روی او می‌گشاید و در قیامت نامه ‌‌ی اعمالش را به دست راستش خواهد داد؛ نورانیتی را در چهره‌ی او قرار می‌دهند که مشرقین را روشن می‌گرداند و هاتفی ندا سر می‌دهد که این شخص از زائران حسین بن علی (ع) است که با شوقی سرشار حضرتش را زیارت نموده است؛ آنگاه همگی آرزو می‌‌کنند که ای‌کاش از زائرین حسین (ع) بودند.»[۱]

بیش ازصد سند معتبر از ائمه اطهار (ع) در دست است که زیارت حضرت حسین بن علی (ع) را موجب آمرزش گناهان گذشته و آینده دانسته و معادل با بیست حج و بیست عمره و در برخی از روایات برابر با هشتاد حج مقبول یا صد حج همراه رسول خدا (ص) ثبت شده است.

از امام صادق (ع) است: زیارت حسین بن علی (ع) برترین اعمال است.[۲]

و از حضرت باقرالعلوم (ع) نیز آمده است: هر نماز واجبی که کنار (مزار) حضرت خوانده می ‌‌شود، برابر با حج است و نماز نافله با عمره.

حضرت صادق (ع) به مفصّل بن عمر فرمودند: «پاداش یک نماز تو در کنار قبر حضرت سیدالشهدا (ع) مانند پاداش هزار عمره و حج واجب است و گویی هزار بنده را آزاد نموده و هزار بار همراه پیامبر مرسل الهی به جهاد فی سبیل الله رفته باشی.»[۳]

از حضرت صادق (ع) آمده است که امیر مؤمنان (ع) در برخی از سفرهای خود به نزدیکی کربلا رسیدند؛ حضرت از لشکر جلوتر رفته و وقتی به محل شهادت فرزندش حسین و یارانش رسیدند، فرمودند: «در اینجا دویست تن از پیامبران و دویست از اوصیای ایشان و دویست پیغمبرزاده و پیروان آنان به شهادت رسیدند.

سپس در بیابان کربلا می‌گشتند و می‌فرمودند: اینجا استراحتگاه شتران آن‌‌هاست! اینجا محل فرود باروبنۀ ایشان است! اینجا محل به خون طپیدن گروهی است که از برگزیده ‌‌ترین بندگان خداوند می‌باشند که نه پیش از آنان و نه پس از آنان کسی مانند آن‌‌ها چشم به این جهان گشوده است. سپس فرمودند: ای خاک (کربلا)! خوش بر احوال تو که خون دوستان خدا بر تو ریخته خواهد شد!»[۴]


 پی نوشت:

[۱]
کامل الزیارات ص۱۴۲
[۲]
کامل الزیارات  ص۱۴۶
[۳]
کامل الزیارات ص۲۰۷
[۴]
تهذیب ج۶ ص۷۳؛ بحار ج۹۸ ص۱۱۶