شعیبی در بخش دیگری از سخنانش با تاکید بر اینکه هیچگاه سفارشی برای تولید فیلمی نداشته است، ادامه داد: یعنی من به راحتی میتوانستم پارسال «سیانور» را نسازم و یک فیلم اجتماعی بسازم و هیچکس هم نمیگفت چرا؛ در همه این ها چیزی که من و گروه دنبالش بودیم زبانِ گویش بود. یعنی بیاییم چیزهایی که تابو است از سر راه برداریم و سعی کنیم با زبانی که ملتهب و تحریککننده نباشد ولی آگاهی بخش باشد، حرف بزنیم.
نخواستیم دروغ بگوییم
او همچنین گفت: مهمترین کاری که در «سیانور» کردیم این بود که دروغ نگوییم، حقیقت را پنهان نکنیم، بزرگنمایی و سیاهنمایی نداشته باشیم، بیانصافی نکنیم به تاریخ و افراد معاصرمان ولی زبانش را هم باید پیدا کنیم که چطور روایت کنیم تا حساسیتزا نشود.
پیشنهادهای محافظه کارانه را نپذیرفتم
این کارگردان با بیان اینکه برای اولینبار است که شخصیت واقعی تاریخ را در یک چنین فیلمی میآوریم گفت: پیشنهاد محافظهکارانهای که خیلیها به من دادند این بود که اسامی واقعی را عوض کنیم و شاید اگر میپذیرفتیم، در جشنوارهها هم جایگاه خیلی خوبی داشتیم و بعداً هم لازم نبود به کسی جواب بدهیم.شعیبی درباره ترجیحاش برای استفاده واقعی از اسامی گفت: برای اینکه ما در سینمای خودمان سراغ یک بخش اصلاً نرفتیم و آن همین بخش است. ما یک نمونه خیلی درخشان داریم به نام «کمال الملک»؛ این فیلم وقتی در دهه 60ساخته شد، کسانی که دوره رضا شاه را دیده بودند، تعدادشان زیاد بود اما دریچهای که آقای حاتمی هوشمندانه برای خودش انتخاب کرده بود دریچه فرهنگ بود و ارتباط آدمهای فرهنگی با دربار قاجار و پهلوی اما این ادامه پیدا نکرد و راهش بسته شد و اگر هم کاری ساخته شد، محدود به آدمهای سیاسی بود که همه میشناسیم؛ مثل درباریان شاه، نخستوزیر، مصدق و آیتا... کاشانی و...، ولی این حرکت اجتماعی که در زمان پهلوی دوم تا انقلاب بوده هیچوقت بررسی نشده و از ارتباطهای کلان سیاسی وارد حرکتهای اجتماعی نشدهایم.
فیلم ما عاشقانه است
سید محمود رضوی تهیهکننده «سیانور» هم با اشاره به محتوای فیلم گفت: معتقدم فیلم ما عاشقانه است. رابطه بین امیر فخرا و هما اعتمادی، یک اتفاق عاشقانه است. آن طرف هم زندگی عاشقانه مجید شریفواقفی و لیلا زمردیان هست. در کنارش زندگی اجتماعی اینها درگیر مسائل سیاسی هم بوده است.این تهیهکننده درباره دلایل کم کار کردن در حوزه ماجراهای منتهی به انقلاب در دهه 50معتقد است: چند جنبه دارد؛ اول اینکه ساختن فیلم دهه های 50و 60و 70سختتر از ساختن فیلمی درباره یک قرن پیش است. حتی در دهه های 20و 30 هم به این سختی نیست و میشود در شهرک ساخت اما در این دهههای اخیر که شهرنشینی کامل شده و شهر المانهای خاص خودش را دارد، ایجاد فضا بسیار سخت است و هرکسی این ریسک را نمیپذیرد. دوم اینکه فضاهایی که همکاران ما چه در تلویزیون و چه در سینما رفتهاند حاصلش این بوده که مخاطب ذهنیت خوبی درباره کارهای تاریخی ندارد و من که میخواهم کار تاریخی بسازم، میدانم درباره کار من قضاوت وجود دارد. حتی بازیگری که میخواهد بازی کند با ترس و لرز جلو میآید که مبادا از جنس فلان کار باشد، همین مقایسه شدن بازدارندگی به وجود میآورد.
حامد کمیلی: یکی از بهترین نقشها را در «سیانور» انتخاب کردم
حامد کمیلی که نقش وحید افراخته را در سیانور دارد، درباره رسیدن به این
نقش توضیح داد: زمانی که کار شروع شد,از معدود کارهایی بود که فرصت مناسبی
در پیش تولید داشتیم.
به خاطر اینکه کاری بود که نیاز داشت همه عوامل
به فضای کار نزدیک شوند. از این فرصت به بهترین شکل استفاده کردیم. از
جاهایی که باید میدیدیم و کتابهایی که معرفی شده بود، گرفته تا آدمهایی
که در آن دوره حضور داشتند و آن دوره را دیده بودند. جلساتی با آنها گذاشته
و بحث شد. همه اینها دست به دست هم داد تا به آن فضا بیشتر نزدیک شویم.
او با بیان اینکه در «سیانور» یکی از بهترین نقشها را انتخاب کرده است،
گفت: البته این پیشنهاد آقای شعیبی بود و من به شدت استقبال کردم. به خاطر
اینکه یکی از متفاوتترین نقشهایی بود که در فیلمهای سینمایی نوشته شده
است.
منبع: خراسان