خادمی که سابقه مدیریت در شرکت حفاری ایران و مدیرعاملی شرکت حفاری نفت شمال را دارد، اسفندماه گذشته با رای مردم ایذه و باغملک وارد مجلس شد و اکنون عضو کمیسیون انرژی است.

عضو فراکسیون ولایت مجلس که در جلسات اولیه فراکسیون مستقلان هم شرکت کرده، معتقد است مستقلان در واقع  همان فراکسیون امید هستند و برای آنها تعبیر «امیدمخفی» را بکار می برد. وی تاکید می کند که « برخی جلسات آن ها شرکت کردم آن ها فرقی با فراکسیون امید ندارند.»

هدایت الله خادمی ادامه داد: در یکی دو جلسه فراکسیون مستقلان شرکت کردم تا زمانی که آقای ظریف وزیر امور خارجه برای پاسخ به سئوالات آقای کریمی قدوسی نماینده مشهد به مجلس آمد و آن برخورد اعضای فراکسیون مستقلان را دیدم دیگر در جلسات فراکسیون مستقلان شرکت نکردم. ما نمایندگان مردم هستیم وکیل الدوله که نیستیم. آقای ظریف در مجلس هرچه دلش خواست گفت نمایندگان رفتند او را بوسیدند به نظر می رسد حریت در برخی نمایندگان وجود ندارد.

عضو کمیسیون انرژی مجلس با انتقاد از رویکرد بیژن زنگنه در وزارت نفت در توجه به شرکت های خارجی، گفت: یکی از نماد های خود کفایی و اقتصاد مقاومتی شرکت نفت شمال بود که به دست آقای زنگنه نابود شد.

وی همچنین از واگذاری پروژه های مربوط به شرکت حفاری نفت شمال در دولت یازدهم به شرکت هندی و بیکاری جوانان ایرانی ابراز تاسف کرده و این اقدام را ناشی از منافع زیاد دلالان جهت قرارداد با شرکت های خارجی خواند.

خادمی در ادامه روند ورود دستگاه سحر ۱ در اوج تحریم ها را به ایران تشریح کرده و از ورود شناور ایرانی به خاک یکی از کشور های عربی برای نجات دستگاه خبر داد.

وی معتقد است کسانی منکر توانایی های متخصصان داخلی نفت می شوند از نفت چیزی نمی دانند.

خادمی با بیان اینکه در موضوع کرسنت ادعای شرکت نفت مبنی بر اینکه اگر این قرارداد را نمی بستیم گازها به هدر می رفت را قبول ندارم، گفت: دادگاه لاهه بعد از روی کار آمدن آقای زنگنه در دولت یازدهم ادعای ایران مبنی بر ناسالم بودن قرارداد کرسنت را رد و در حال صدور رای علیه ایران هست.

متن کامل این مصاحبه به شرح زیر است:

*پیش از تعطیلات مجلس جلسه رای اعتماد به وزرای پیشنهادی برگزار شد و سه وزیر رای اعتماد گرفتند، شما فضای جلسه رای اعتماد را چطور ارزیابی می کنید؟

 صبح جو قالب این بود که همه وزرا رای اعتماد نمایندگان را دریافت نمی کنند یا هر سه و یا حداقل دو نفر از آن ها می افتند اما مجلس با رای به وزرای پیشنهادی، حسن نیتش را نشان داد و انتظار کار و تلاش و نتیجه از دولت دارد. نمایندگان اگر ببینند اتفاقی نمی افتد، از رای هایشان بر می گردند و در آینده وزرای دولت چنین آرائی را به دست نخواهند آورد.

*فراکسیون امید از زمان معرفی وزرای پیشنهادی رایزنی های خود برای دفاع از گزینه های دولت را آغاز کرد و حتی در جلسه رای اعتماد هم سعی در جلب رای دیگر نمایندگان داشتند، این رایزنی ها برای جلب نظر اعضای فراکسیون ولایت تاثیر گذار بود؟

این گونه رایزنی ها در رای نمایندگان اصولگراها تغییری ایجاد نمی کرد اما موضع فراکسیون مستقلان متفاوت از فراکسیون ولایت است. مستقلان در واقع امید مخفی هستند در برخی جلسات آن ها شرکت کردم آن ها فرقی با فراکسیون امید ندارند. برای تشریح ایرادات  IPC در جلسات این فراکسیون شرکت کردم نظر آن ها با نظرات فراکسیون امید تفاوت چندانی نداشت. به آقای جلالی که ریاست این فراکسیون و مرکز پژوهش های مجلس را بر عهده داشت گفتم که مرکز پژوهش ها در مورد هر نخود لوبیایی گزارش تهیه می کند چرا در مورد IPC هنوز گزارشی تهیه نکرده است؟ آقای جلالی گفت: هنوز اطلاعات لازم به دست ما نرسیده است. من گفتم این که خیلی بدتر است.

آقای ظریف در مجلس هرچه دلش خواست گفت نمایندگان رفتند او را بوسیدند به نظر می رسد حریت در برخی نمایندگان وجود ندارد

در یکی دو جلسه فراکسیون مستقلان شرکت کردم تا زمانی که آقای ظریف وزیر امور خارجه برای پاسخ به سئوالات آقای کریمی قدوسی نماینده مشهد به مجلس آمد و توهین آمیز با مجلس سخن گفت، سپس برخورد اعضای فراکسیون مستقلان را با این موضوع دیدم دیگر در جلسات فراکسیون شان شرکت نکردم. ما نمایندگان مردم هستیم وکیل الدوله که نیستیم. آقای ظریف در مجلس هرچه دلش خواست گفت نمایندگان رفتند او را بوسیدند به نظر می رسد حریت در برخی نمایندگان وجود ندارد.

احتمالا عده ای شعار حمایت از دولت را با  وکیل الدوله گرفته اند. در آن جلسه، سوال آقای کریمی قدوسی از آقای ظریف وزیر امور خارجه به گونه ای بود که وزیر امور خارجه را دستپاچه و عصبی کرد و او هم هرچه دلش خواست، گفت.

آقای قدوسی خیلی ساکت و آرام نشست و حرفهایش را ادامه داد. نمره آقای ظریف اگر قبلا بالا بود در جلسه آن روز به ۱۰ رسید، هر کشور دیگری که بود همان روز طرح استیضاح وزیر امور خارجه به خاطر توهین هایش به نمایندگان در دستور کار مجلس قرار می گرفت، اما متاسفانه برخی اعضای فراکسیون مستقلان رفتند و آقای ظریف را بوسیدند و سروصدا و جنجال درست کردند. همان زمان به آقای جلالی گفتم اگر شما فراکسیون مستقل هستید، این عملکرد به معنای استقلال نیست. آقای ظریف توهین کرد و دوستان شما تشکر. آقای جلالی گفت حالا تا مقداری به فضای حرفه ای برسیم این اتفاقات وجود دارد.

*شما از مخالفان جدی قراردادهای IPC بودید در حالی که جو اکثریت مجلس با این قراردادها موافق بود شما بر موضع خود پایدار ماندید تعامل نمایندگان با شما چگونه بود؟

نمایندگانی در مجلس حضور داشتند که زمانی که بنده به پرونده IPC ورود کردم، شدیداً با من مخالفت می کردند اما الان دائم می آیند و نسبت به این نوع قراردادها انتقاد کرده و می گویند حتی اگر می خواهید استیضاح وزیر را بیاورید، ما امضاء می کنیم چون بعد از یک مدت فهمیدند قراردادها آنگونه که فکر می کردند، نیست.

*برخی می گویند ریشه این انتقادات به اختلافات شما با آقای زنگنه بر می گردد. این اختلافات از چه زمانی آغاز شد؟

من ۷ سال مدیر نفتی بودم. از سال ۸۸ قبل از وزارت آقای قاسمی، در همه دولت ها مدیر نفتی بودم. به آقای زنگنه در دوران اول مدیریتش هم نقد داشتم، زیرا آقای زنگنه خیلی از زیرساخت های نفت را قبول نداشت و درصدد برهم زدن آن بود.

در زمان وزارت اول آقای زنگنه، بنده در نفت جنوب بودم. وقتی وزیر شد، دید که شرکتی بزرگ و قوی به نام شرکت مناطق نفت خیز جنوب در وزارت نفت وجود دارد. این شرکت کل ایران را سرویس می داد. از نفت دریا گرفته تا نفت در خشکی. راندمان آن موقع این شرکت در ۲۷ سال گذشته ۳ برابر امروز بود.

آقای مهندس زنگنه در سفری که به خوزستان داشت، بچه های خوزستان از او انتقاد کردند. ایشان تحمل انتقاد نداشت به همین دلیل تصور کرد این انتقادات از قدرت شرکت مناطق نفت خیز جنوب ناشی می شود لذا شرکت مناطق نفت خیز جنوب را به شرکت های مختلف تقسیم کرد.

شرکت مناطق نفت خیز جنوب شامل مدیران و کارشناسانی بود که همه پله، پله بالا آمده بودند و مدیران هر بخش از همه افراد آن بخش از نظر تجربه و دانش بالاتر بودند. آقای زنگنه این شرکت را تجزیه کرد و کارشناسان و مدیران آن را به شرکتهای مختلف فرستاد. البته آقای زنگنه به این کار هم راضی نشد و شرکت مناطق نفت مرکزی را نیز به موازات این شرکت تشکیل داد.

در ادامه شرکت مهندسی و توسعه را نیز برای توسعه مناطق نفتی تشکیل داد. قرار بود همه اینها در بخش مورد نظر خود قدرتمند شوند که حتی با خارج از کشور قرار داد ببندند، اما اینگونه نشد.

*ماجرای تشکیل شرکت حفاری نفت شمال و اختلافات شما با آقای زنگنه در دولت یازدهم چه بود؟

در همان زمان شرکت حفاری نفت شمال نیز روی کاغذ تشکیل شد. پس از مدتی دکل و دستگاه حفاری به این شرکت داده شد.

سوئدی ها و نروژی ها دستگاه حفاری نیمه شناور البرز را در بهشهر ساختند تا در آبهای عمیق حفاری کند. شروع ساخت این دستگاه در زمان آقای زنگنه بود. ۶-۷ سال روی آن کار کردند و پس از آن در زمان آقای احمدی نژاد، در زمان تحریم ها، این دستگاه را رها کرده و رفتند.

تلاش های زیادی برای راه اندازی دستگاه امیرکبیر انجام شد. اما این کار انجام نشد و پروژه به تدریج داشت مستهلک می شد. خارجی ها می گفتند در آینده ای نزدیک باید برویم کوه آهن قراضه ۱۵ تنی را در شمال ایران ببینیم. وزارت نفت هر کاری کرد نتوانست این دستگاه ها را راه اندازی کند.

همزمان بحث هایی در مورد نظام حاکمیتی دریای خزر ایجاد شد. بنابراین وزارت نفت معتقد بود برای تثبیت حاکمیت مان در دریای خزر باید این دستگاه راه اندازی شده و به دریا انداخته شود. حتی یکبار آقای احمدی نژاد را پای دستگاه بردند، افتتاح هم شد اما دستگاه چون آماده نبود، راه اندازی نشد.

پس از مدتی، از من خواستند که این دستگاه را راه اندازی کنم. به دلایل خانوادگی برایم سخت بود که از جنوب کشور به شمال کشور بروم. اما بالاخره به من حکم و دستور دادند که این مسئولیت را قبول کنم. به من گفتند شما این دستگاه را راه اندازی کنید، بروید. چندین شرکت درگیر این موضوع بودند. در آن زمان آقای رستم قاسمی رئیس  قرارگاه خاتم الانبیا و رئیس هیات مدیره شرکت صدرا هم بود.

هفته ای چند بار جمع ۲۰ نفره ای برای بررسی پروژه دور هم جمع می شدیم. در اولین جلسه اعلام کردم اگر یکی از مشاوران حاضر در جلسه دیگر در این پروژه حضور نداشته باشد، من این پروژه را ۵ ماه دیگر راه اندازی می کنم. این فرد مشاور کسی بود که عدم راه اندازی این پروژه به نفعش بود بنابراین سنگ اندازی می کرد.

آقای قاسمی دستها را بالا برد و گفت ما کمک می کنیم، شما فقط این پروژه را راه اندازی کن. از اینجا مسئولیت راه اندازی دستگاه نیمه شناور ایران البرز از خارجی ها و صدرا گرفته شد و به ما واگذار کردند. دستگاه را راه اندازی کردیم اما کسی آن را حرکت نمی داد. در جلسات شورای عالی امنیت ملی نقطه انتقال و فعالیت دستگاه را نیز مشخص کردیم.

به آقای رئیس جمهور گفتیم برای راه اندازی دستگاه به شمال کشور سفر کند. این بار آقای احمدی نژاد اطلاعات بسیار خوبی درباره دستگاه حفاری داشت؛ مثل یک وزیر نفت. سرانجام دستگاه با حضور ایشان افتتاح شد. اما باز هم خبری از حرکت دستگاه نبود.

*علت عدم انتقال این دستگاه بعد از افتتاح به آب های دریای خزر چه بود؟

بحث های امنیتی در آن زمان وجود داشت. کشور آذربایجان مخالف بود. بالاخره یک شب دستگاه را حرکت دادیم. قید همه چیز را زدم و بدون هماهنگی دستگاه را حرکت دادم. یک تیم انگلیسی را برای عملیات لنگر اندازی دستگاه به ایران آوردیم اما به محض اینکه می خواستیم دستگاه را حرکت دهیم، طرف انگلیسی پیاده شد و گفت دستگاه را حرکت نمی دهم، لنگر اندازی نمی کنم. به ملوان ایرانی اعلام کردم که با آقای احمدی نژاد تماس می گیرم و به شما خبر می دهم. اما بنده هیچ دسترسی به رئیس جمهور نداشتم و تنها از این ابزار برای انجام خواسته ام استفاده کردم.

بعد از ۲۰ دقیقه تماس گرفتم و با ادبیات آقای احمدی نژاد به آنها گفتم که انگلیسی های فلان فلان شده را بیرون کرده و خودتان این کار را انجام دهید.

ناخدای ایرانی که چندین کار را برای ما انجام داده بود اعلام کرد که می توانم این کار را هم انجام دهم. به ایشان گفتم تلفن سیار را بردار، هیچ کس بجز خودم و خودت خبر نداشته باشد، چون موضوع امنیتی است، من هم امشب تا صبح بیدارم، فقط با من تماس بگیرد. بالاخره ساعت ۵ صبح به ما اطلاع دادند که اولین لنگر را انداختند. این دستگاه حدود ۱۵ هزار تن وزن دارد و هر لنگر ۱۸۰ تن وزن دارد.

یک تیم انگلیسی را برای عملیات لنگر اندازی دستگاه به ایران آوردیم اما به محض اینکه می خواستیم دستگاه را حرکت دهیم، طرف انگلیسی پیاده شد و گفت دستگاه را حرکت نمی دهم، لنگر اندازی نمی کنم. به ملوان ایرانی اعلام کردم که به آقای احمدی نژاد تماس می گیرم و به شما خبر می دهم. بعد از ۲۰ دقیقه تماس گرفتم و با ادبیات آقای احمدی نژاد به آنها گفتم که انگلیسی های فلان فلان شده را بیرون کرده و خودتان این کار را انجام دهید

اولین لنگر را انداختیم، و دیگر دستگاه قابل برگشت نبود، به رئیس حراست وزارت نفت زنگ زدم و گفتم من دستگاه را حرکت دادم و قابل برگشت هم نیست. چند دقیقه ماند که چه بگوید. می دانستیم که فردا صبح هم باید در شورای عالی امنیت ملی شرکت کنیم. در جلسه شورا همه حضور داشتند.

تا آن موقع کشور های حاشیه خزر نمی پذیرفتند ما تا آن حد از دریای خزر سهم داشته باشیم. بنابراین ناوهای جنگی ایران و آذربایجان در نزدیکی دکل مستقر شدند و شروع به تیراندازی کردند. نیروی دریایی خیلی خوشحال بود که این اتفاق افتاده و سهم ایران از دریای خزر افزایش یافته است.

در جلسه شورای عالی امنیت ملی توضیحاتمان را ارائه دادیم. بچه های وزارت خارجه دیپلماتیک عمل می کردند. سعی داشتند از راه دیپلماتیک مشکل را حل کنند. در نهایت وزارت امور خارجه با دولت آذربایجان صحبت کرد و دولت آذربایجان پذیرفت بدون رسانه ای کردن موضوع، حفاری ها آغاز شود.

ما حفاری را آغاز کردیم و بلافاصله بنده موضوع را رسانه ای کردم زیرا معتقد بودم اگر موضوع رسانه ای نشود، امکان دارد از فردا هر چاهی که زدیم، آنها اعلام مالکیت کنند.

۲۶۰ کیلومتر دستگاه ما به سمت آذربایجان رفت. که عمق آب حدود ۷۵۶ متر بود. در یک حلقه چاه موفق به کشف نفت شدیم که بنده از دست رئیس جمهور لوح تقدیر گرفتم و روزنامه ها نوشتند ضرب سکه به نام خادمی به خاطر کشف نفت در خزر. در میدان سردار جنگل هم نفت کشف کردیم. در واقع ایران به دانش حفاری نفت های عمیق دست یافت که در خاورمیانه بی سابقه بود.

همزمان نیروهای خوبمان را برای آموزش به کشورهای خارجی فرستادیم. از سوی دیگر شرکت حفاری نفت شمال را وارد بورس کردیم زیرا وزارت نفت می خواست یکی از شرکت های بالادستی را طبق  اصل ۴۴  وارد بورس کند معتقد بودم اگر شرکت به بخش خصوصی واقعی واگذار شود خوب است ما این شرکت را وارد بورس کردیم البته دولت ۳۰ درصد از سهام شرکت را بابت رد دیون به بخش های مختلف داد بخشی از سهام هم به مردم اختصاص یافت برای ۵۱ درصد سهام باقی مانده هم رقابت برگزار شد در نهایت بنیاد مستضعفان سهام عمده را خرید. نیرو های بسیار خوبی داشتیم و فکر می کردم که کسی که تجربه کار در وزارت نفت را نداته باشد و سیاسی باشد این شرکت را از بین می برد.

*ماجرای خرید دستگاه های وزارت نفت با دور زدن آمریکایی ها در اوج تحریم ها توسط وزارت نفت چه بود؟

برای اولین بار بعد از انقلاب دستگاه های دریایی ملکی را تحت نام سحر یک و دو  را خریدیم و وارد کشور کردیم که روزنامه ها تیتر زدند شکست طلسم واردات دستگا های ملکی.

این کار در اوج تحریم ها انجام شد آمریکایی ها می گفتند اگر دستگاه ها را حرکت بدهید ما دستگاه ها را می گیریم شرکت سازنده دستگاه را حرکت نمی داد رفتیم پاناما شرکت زدیم دستگاه ها را به نام شرکت پانامایی کردیم باز هم آمریکایی ها گفتند که ما می دانیم اصل موضوع چیست و دستگاه را نگه می داریم.

معتقد بودم اگر من این دستگاه ها را نیاورم معلوم نیست کسی این دستگاه ها را بیاورد. بالاخره دستگاه ها را حرکت دادیم دستگاه ها ۳۵ روز روی آب بود در اینترنت شتر دریایی که این دستگاه ها را حمل می کرد کاملا رصد می کردیم که الان در چه نقطه ای قرار دارد. تمهیداتی را با امکانات شرکتمان ایجاد کردیم. این دستگاه دارای وزن ۸ هزار تنی بود ۵ هزار تن هم وسایل جانبی اش بود ارتفاع دکلش هم۱۵۲ فوت سازه اش ۳۵ فوت بود و نمی توانستیم آنرا مخفی کنیم.

هر هفته در نشست خبری سخنگوی دولت با خبرنگاران در مورد شرکت حفاری نفت شمال و سحر ۱ سئوال می شد و آقای نوبخت اعلام می کرد اطلاع ندارم اجازه دهید سئوال کنم هفته بعد جواب می دهم اما جوابی داده نمی شد

دور زدن آمریکایی ها داستانی داشت. دزد های دریایی در کلمبو و سریلانکا به ما حمله کردند، می دانستیم شرکتی که حمل دستگاه را برعهده دارد امکان دارد به جای اینکه بیاید کیش دستگاه را تحویل ما بدهد شاید فضا را که در بین راه ببیند تازه بفهمد داستان چیست. بنابر این تشخیص داده بودیم شاید شرکت حمل کننده این دستگاه را در ایران نیاورد و در آب های آزاد رها کند برود بنابراین تعدادی از نیرو هایمان را جمع کردیم شناور تهیه کردیم نیروهایمان را روی شناور سوار کردیم لب مرز دریایی فرستادیم دقیقا هم رصد می کردیم نمی خواستیم موضوع خیلی نمود خارجی داشته باشد. شرکت حمل کننده دستگاه را در یکی از کشور های حاشیه خلیج فارس تخلیه کرد و برگشت بچه های ما آماده با شناور بدون مجوز به قلمرو کشور مورد نظر ورود کرده و دستگاه را بار زدند و آوردند در طور ۳۵ روزی که این دستگاه در راه ایران بود به یاد ندارم که خوابیده باشم اگر خوابیده باشم روی صندلی از شدت خستگی بوده است دلهره زیادی داشتم چون هم پولمان و هم آبرویمان در خطر بود

بعد از ورود سالم دستگاه به ایران، آقای احمدی نژاد از من شخصا تشکر کرد و گفت منابع در اختیارتان قرار می دهیم شما ۲۰ دستگاه دیگر بیاورید. ما رکورد زدیم و رکوردمان از شل و توتال بالاتر بود بهترین دستگاه سوپر را به ایران آوردیم در زمان آقای احمدی نژاد بر اساس قرارداد هایمان کار می کردیم ما تنها کشور در خاورمیانه و کشور های عضو اوپک بودیم که فناوری خاص داشتیم هم زمان در خارج از کشور هم کار می کردیم ۱۰ حلقه چاه با یک دستگاه در یک سال در ترکمنستان زدیم در ایران در هر سال نزدیک به دو حلقه چاه می زدیم. هنوز این رکورد ما را نه شل و نه توتال نتوانسته اند کسب کنند.

*علت رکود در شرکت حفاری نفت شمال و واگذاری کارها به شرکت نفتی هندی علی رغم موفقیت شرکت داخلی چه بود؟

یک مرتبه دیدیم نا مهربانی ها شروع شد وقتی آقای جوادی مدیر عامل شرکت ملی نفت شد آهسته آهسته فضا به سمتی رفت که تلاش می شد دستگاه های ایرانی بیکار شوند و دستگاه های خارجی می آمدند ما ۵ سال قرار داد داشتیم شنیدیم می خواهند دستگاه نفت شمال را هم بیکار کنند. شرکت هندی که چندین سال در ایران کار می کرد، قرار دادش به پایان رسیده بود به جای اینکه از ایران برود تا شرکت های توانمند ایرانی کار کنند دستور دادند که شرکت هندی در شمال کشور مشغول شوند.

هر کاری کردیم فایده ای نداشت، هر هفته در نشست خبری سخنگوی دولت با خبرنگاران در مورد شرکت حفاری نفت شمال و سحر ۱ سئوال می شد و آقای نوبخت اعلام می کرد اطلاع ندارم اجازه دهید سئوال کنم هفته بعد جواب می دهم اما جوابی داده نمی شد.

تا زمانی که آقای فروزنده در بنیاد مستضعفان بود مثل شیر از شرکت حمایت می کرد و هیچ وزیری هم نمی توانست دستوری به ایشان بدهد بدشانسی آقای سعیدی کیا به بنیاد مستضعفان آمد ایشان کاری به شرکت نداشت و گفت وزارت نفت می گوید این شرکت باید تعطیل شود نظر ما هم این است.

این شرکت سوده ترین شرکت در خاورمیانه بود در صنعت سابقه ندارد یک صنعت ۴۵ درصد طی ۵ سال سود بدهد. آقای سعیدی کیا سریعا حرف آقای زنگنه را قبول کرد دوره هیات مدیره من هم تمام شد و ما هم رفتیم و در انتخابات مجلس شرکت کردیم. هر کاری از دستشان بر آمد انجام دادند که تایید صلاحیت نشویم بعد هم هر کاری توانستند کردند که رای نیاوریم. منتها دست خدا بالاتر از همه دست هاست. بعضی از دوستانم می گفتند ما در جریان انتخابات مجلس در انتخاب شما هر لحظه دست خدا را می دیدیم.

*وضعیت شرکت حفاری نفت شمال در حال حاضر چگونه است؟

تا امروز سه مدیر عامل در این شرکت تغییر کردند حدود ۴۰۰ نیرو اخراج شده اند و قرارداد های طولانی مدت کارگران تبدیل به قرارداد های ۲ماهه شده است خانواده های زیادی از هم پاشیدند. یکی از نماد های خود کفایی و اقتصاد مقاومتی شرکت نفت شمال بود که به دست آقای زنگنه نابود شد دستگاه نیمه شناور ایران - امیر کبیر را از شرکت نفت شمال گرفتند و به یک شرکت خدمات غذایی دادند آنها هم نیرو های ایرانی را بیرون کردند و چند  هندی را روی دستگاه گذاشتن دستگاه هم بیکار است.

هر کاری از دستشان بر آمد انجام دادند که تایید صلاحیت نشویم بعد هم هر کاری توانستند کردند که رای نیاوریم. منتها دست خدا بالاتر از همه دست هاست

متاسفانه تفکری در وزارت نفت استقرار یافته که مخالف خود کفایی و قدرتمند شدن شرکت های داخلی است این تفکر شرکت مناطق نفت خیز جنوب را برای تضعیف آن ها تقسیم کرد، الان هم می گوید شرکت های ایرانی بلد نیستند کار کنند تا شرکت های خارجی را بیاورند.

 *علت سنگ اندازی ها در مسیر رشد و پیشرفت شرکت های نفتی ایرانی در دولت یازدهم چیست؟

منافع زیادی برای دلالان جهت قرارداد با شرکت های خارجی وجود دارد اولا عده ای دوست دارند که کلا ایرانی ها به جایی نرسند تفاوت دو معلم است که یک معلم وقتی سرکلاس می رود روز اول به دانش آموز هایش می گوید شما به جایی نمی رسید درس را رها کنید اما معلم دوم وقتی سر کلاس می رود می گوید آینده برای شماست و همه شما می توانید رئیس جمهور کشور شوید. دیدگاه اول  دیدگاهی است که منافع مملکت را از بین برده و جوان هار ا بیکار می کند.

برای تولید داخلی و استفاده از نیروی کار داخلی انگیزه ای وجود ندارد. یکی مملکتش را دوست دارد و یکی مملکتش را دوست ندارد و بلد نیست کار کند، یکی دنبال شایسته‌سالاری می رود و یکی دنبال رفیق و باند خودش می رود.

*وقتی با برخی نمایندگان در مورد الگوی جدید قراردادهای نفتی صحبت می کردیم، آنها معتقد بودند به الگوی جدید قرارداد های نفتی نیاز داریم زیرا شرکت های داخلی توانایی استخراج نفت در مناطق عمیق و با شرایط خاص را ندارند. نظر شما چیست؟

یک مدیر نفتی نمی تواند در مورد جراحی قلب تضیح دهد. در مورد نفت و توانمندی‌هایش نیز باید از نفتی ها سوال کرد. آقای زنگنه توانمندی های نفتی ایران را نمی شناسد. آقای زنگنه در جوانی وقتی فارغ التحصیل شد، وزیر جهاد سازندگی و بعد از آن وزیر نفت شد. اگر از کارشناسان نفت سوال کنید هیچکدام منکر توانایی های شرکت های ایرانی در استخراج نفت نمی شوند، اما متاسفانه امثال آقای زنگنه منکر توانایی ها می شوند.

  باید افراد متخصص در صنعت نفت برای مدیریت این وزارتخانه گماشته شوند. اگر فردی بدون سابقه پزشکی در وزارت بهداشت منصوب شود نیز چنین حرفی را خواهد زد که حتی برای جراحی آپاندیس نیز باید پزشک از خارج کشور بیاوریم.

نظر شرکت های نفتی در مورد الگوی جدید قرارداد های نفتی چیست؟

شرکت های نفتی داخل نیز کاملا با الگوی جدید قراردادهای نفتی مخالف هستند. شرکت مناطق نفت خیز جنوب، IPC را قبول ندارد. من پیش از این در مصاحبه ای این موضوع را اعلام کردم، روز بعد مدیرعامل شرکت نفت جنوب را مجبور کردند که طی نامه‌ای اعلام کند الگوی جدید قراردادهای نفتی را قبول دارد.

یکی از نماد های خود کفایی و اقتصاد مقاومتی شرکت حفاری نفت شمال بود که به دست آقای زنگنه نابود شد 

بلافاصله شرکت مناطق نفت خیز جنوب به خاطر اینکه این الگوها را قبول نداشتند خودشان الگوی جدید دیگری را پیشنهاد دادند و وزارت نفت هم به آنها اجازه داده طبق الگوی مورد نظرشان کار کنند. وقتی بزرگترین شرکت نفتی IPC را قبول ندارد و اجرا نمی کند، حتما این الگو ایرادی دارد.

میادینی که شرکت مناطق نفت خیز جنوب برداشته و در حال عملیات است، جزو سخت ترین میادین هستند که بسیار عمیق می باشد.

*آیا طبق الگوی جدید قرارداد های نفتی قراردادی با شرکت های خارجی بسته شده است؟

هنوز خارجی ها برای اجرای IPC وارد نشده اند فقط با شرکتی به نام پرشیا که متعلق به ستاد اجرایی فرمان امام است تفاهم نامه ای را نوشته بودند که آن هم قراردادی نبود و روز بعدش هم آقای مخبر رئیس ستاد اجرایی اعلام کردند که ما IPC را قبول نداریم و این فقط یک تفاهم نامه است. وزارت نفت تلاش دارد تا با سازمان ها و شرکت های داخلی طبق الگوی جدید قرارداد های نفتی قرارداد ببندد تا قبح این قراردادها شکسته شده و همه طرف ها را راضی به انعقاد قرارداد با شرکت خارجی کند.

سه سال و نیم از عمر دولت یازدهم می گذرد، اما اتفاق خاصی در قراردادهای خارجی شرکت نیفتاده است. در ظرف مدت باقی مانده نیز یا اتفاقی نخواهد افتاد و قراردادی بسته نخواهد شد یا قرارداد بسیار بدی بسته خواهد شد که برای بستن آن با عجله حاضرند همه چیز را بدهند تا در پرونده وزارت نفت یک قرارداد خارجی ثبت شود.

*نظر شما در مورد قرارداد کرسنت چیست؟ آیا فسادی در این قرارداد رخ داده است؟

در موضوع کرسنت ادعای شرکت نفت مبنی بر اینکه اگر این قرارداد را نمی بستیم گازها به هدر می رفت را قبول ندارم. این قرارداد با شرکت اماراتی بسته شد بعد دوستان در دولت نهم آمدند و اعلام کردند که این قرارداد را قبول نداریم. در آن قرارداد که با امارات بسته شد هر یک هزار متر مکعب گاز به نرخ ۱۷ دلار فروخته می شد، اما در قرارداد گازی که با ترکیه در همان زمان منعقد کردیم هر یک هزار متر مکعب را ۵۷۶ دلار می فروختیم، تفاوت خیلی زیاد بود.

شرکت های نفتی داخل نیز کاملا با الگوی جدید قراردادهای نفتی مخالف هستند. شرکت مناطق نفت خیز جنوب، IPC را قبول ندارد و اجرا نمی کند و خودش الگوی مورد نظر را به وزارت نفت ارائه داده است

در دولت نهم اعلام کردند که این قرارداد را قبول نداریم و اجرا نکردند که بحث به دادگاه لاهه کشید، با روی کار آمدن دولت یازدهم و وزارت آقای زنگنه در نفت دادگاه لاهه ادعای ایران مبنی بر غیر سالم بودن قرار کرسنت را نپذیرفت زیرا متهمان این دادگاه همه در ایران دوباره بر سرکار آمده بودند و انها گفتند این چه فسادی بوده که شما دوباره به متهمان آن پست داده اید! بنابر این بحث به سمتی رفت که حکم دادگاه لاهه علیه ایران باشد بحث هایی وجود دارد برخی می گویند ۱۸ تا ۵۰ میلیارد دلار رای علیه ایران صادر شده است برخی هم معتقدند باید باجی به کشور های خارجی داده شود تا رأیی علیه ایران صادر نشود.

وزرات نفت می گوید ما می خواستیم گاز میدان هنگام را بفروشیم می توانستیم بعد از مدتی بگوییم ما این قیمت کم را قبول نداریم اما نمی دانیم نیاتشان چه بوده است.

*دولت یازدهم بازگشت دلار های نفتی بعد از فروش نفت به کشور ار یکی از دستاورد های برجام می داند اما در صحنه عمرانی و جاری کشور شاهد بازگشت این دلار ها نیستیم، علت چیست؟

از اجرای برجام یکسال گذشته است اگر پول نفت فروخته شده را پس بگیریم کار زیادی نکرده ایم زیرا ما تاسیسات زیادی را تعطیل کردیم و چند صد میلیارد دلار هزینه ای که برای دانش و امکاناتمان کرده بودیم معطل کردیم، همه دست آوردهایمان را کنار گذاشتیم همه را با سیمان پر کردیم. طبق اطلاعات موجود هنوز بانک های بزرگ دنیا به ما اجازه سوئیفت نداده اند، قرار بود از روزی که برجام امضا شد تحریم ها خاتمه یابد، فروش نفت و گرفتن بهای آن کار بزرگی نیست، صدقه که به ما نمی دهند.

  البته نمی دانیم آیا پول نفت های فروخته شده برمی گردد یا نه! دولت دائم اعلام می کند برای پرداخت حقوق و دستمزد و بهای فعالیت های عمرانی پولی ندارد.

* اهداف سیاسی و اقتصادی دولت از تشکیل «باشگاه نفت و نیرو» چیست؟

مسئولان وزارت نفت، افرادی که از وزارت نفت قیر و محصولات پتروشیمی می‌خرند و یا ساختمان‌سازی می‌کنند عضو باشگاه نفت و نیرو هستند. اتفاقاً همین افراد از مدافعان جدی IPC هستند. هیچ دلیلی ندارد که مسئولان وزارت نفت، باشگاهی را با حضور برخی افراد رانت خوار تشکیل دهند، کسانی که از IPC دفاع کردند، اصلاً از کارشناسان و مسئولان وزارت نفت نیستند؛ این افراد، افراد رانت‌خواری هستند که در وزارت نفت پیمانکاری دارند، این افراد دلال هستند، دلال‌هایی که بابت ارتباط نزدیکی که با حاکمیت دارند، تأثیرگذار می‌باشند.

هنوز بانک های بزرگ دنیا به ما اجازه سوئیفت نداده اند، قرار بود از روزی که برجام امضا شد تحریم ها خاتمه یابد، فروش نفت و گرفتن بهای آن کار بزرگی نیست، صدقه که به ما نمی دهند

نیت وزارت نفت از تأسیس این باشگاه را نمی‌دانم اما آنچه را که می‌توان برداشت کرد، این است که دلالانی، که برخی محصولات را با رانت از وزارت نفت گرفته و با شرکت‌های خارجی مبادله می کنند در ادامه هم سعی خواهند کرد  با استفاده از IPC قراردادهایی را برای شرکت های خارجی متبوعشان ببندند. این باشگاه در آینده حلقه واسط میان حاکمیت و شرکت های خارجی برای انعقاد قرارداد ها خواهد بود.

 *چرا هیچ گاه طرحی برای تحقیق و تفحص از زیر مجموعه  های وزارت نفت و یا استیضاح وزیر نفت در مجلس مطرح نمی شود؟

وزارت نفت پول بی‌حساب و کتاب دارد و نظارتی چندانی بر این وزارتخانه وجود ندارد، تعداد خبرنگارانی که وزارت نفت دارد، از وزارت ارشاد بیشتر است. گروه‌های تلگرامی و واتس‌آپی دارند که از وزارت نفت حمایت و برای آن تبلیغ می‌کنند. بعد از مدتی نیز این خبرنگاران در وزارت نفت جذب می‌شوند.

وزارت نفت در انتخابات مجلس نیز تأثیرگذار است، می‌تواند برای انتخاب نمایندگان، پول در اختیارشان قرار دهد. در مجلس نیز تأثیرگذار است و بلد است با نمایندگان چطور برخورد کند. کمیسیون انرژی در همه دوره‌ها بی‌حاشیه‌ترین و بی‌انتقادترین کمیسیون نسبت به وزرا است. اعضای کمیسیون انرژی با نظر وزارت نفت تعیین می شوند و در معدود زمان هایی ریاست این کمیسیون به افراد ناهمسو با وزارت نفت رسیده است.