اما چرا امروزه قرآن در کشور ما به خط ایرانی منتشر نمی شود، پرسشی که  آن را با معاون سازمان دارالقرآن کریم در میان گذاشت، احمد حاجی شریف گفت: وقتی صحبت از بهره بردن خط ایرانی در قرآن کریم به میان می آید دو بُعد دارد، مساله اول خوشنویسی است یعنی فردی که کار خوشنویسی را انجام می دهد،‌ ایرانی باشد، اما مساله دوم نحوه کتابت کلمات قرآن است که منظور مراجع محترم از جمله حضرت آیت الله سبحانی و حضرت آیت الله مکارم بیشتر بر همین نحوه کتابت است.

او افزود: متاسفانه حدود چهار، پنج سال است که مرکز طبع و نشر قرآن کریم شیوه ای را در نظر گرفته که بر اساس آن سازمان دارالقرآن کریم اجازه ندارد به قرآن هایی با کتابت و خط فارسی مجوز اتشار دهد. الان طوری است که ما صالحات را صلح بنویسم، صالحات بخوانیم، اذهاب را اذهب بنویسیم و اذهاب بخوانیم، مرحوم آیت الله معرفت فرموده اند در قرآن حدود 7 هزار و خرده ای از این دست کلمات وجود دارد که هیچ دلیلی هم وجود ندارد که ما چنین کتابتی داشته باشیم.

حاجی شریف ادامه داد: مهم این است که مردم بتوانند بخوانند، الان جریانی در کشور وجود دارد که بنظرم باید آن را مورد مطالعه جدی قرار داد، از نظر علامت گذاری خود کشورهای عربی برای حروف ناخوانا علامتی تعریف کردند، ولی متاسفانه در قرآن های ما حروف ناخوانا علامت ندارد، صداهای کشیده علامت ندارد، علامت سکون را هم حذف کرده اند، در مدارس ما می آیند سکون را ابتدا آموزش می دهند، بعد در سال های بالاتر حذف می کنند.

معاون دارالقرآن تاکید کرد: فعلا از سال 1391 و بر اساس دستوری که مرکز طبع و نشر قرآن کریم مصوب کرده است سازمان دارالقرآن کریم به هیچ قرآنی که بر اساس کتابت ایرانی باشد مجوز انتشار نداده است.

از حاجی شریف پرسیدم شما که خودتان مخالف این رویکرد هستید چگونه آن را اجرا کردید ، او توضیح داد: ما ابتدا مقاومت کردیم اما در نهایت با توجه به برخی نامه نگاری ها تبعیت کردیم.

این کارشناس قرآنی در پایان گفت: آیت الله مکارم جزوه ای را چند سال پیش چاپ کردند که در آن به چندین ‌غلط آشکار که در قرآن هایی با کتابت عثمان طه وجود دارد، اشاره کرده بودند و به این رویکرد انتقاد و اشکال وارد دانستند.