به گزارش مشرق،پس از روی کار آمدن دولت یازدهم زمزمه‌های مذاکرات هسته‌ای با غرب برای رسیدن به توافقی که برای هر دو سمت مذاکره نتیجه مثبت داشته باشد آغاز شد. مدافعان مذاکرات هسته‌ای در آن روزها همه معضلات و مشکلات را به تحریم‌ها پیوند می‌زدند.

 

اما مخاطب این‌گونه اظهارات ملت ایران بودند که سابقه‌ای سیاه از آمریکا در ذهن‌شان نقش بسته بود؛ سابقه‌ای که به واسطه اقدامات آمریکا علیه مردم ایران به وجود آمده بود. از طرف دیگر آمریکا برای ملت ایران نماد تمام عیار بدعهدی و کارشکنی و دخالت و دشمنی بود و ایرانیان نمونه‌ای از این عهدشکنی را در توافق‌نامه الجزایر که میان ایران و آمریکا بسته شده بود به خاطر داشتند و در خاطرشان مانده بود که چگونه این دولت مستکبر به هیچ کدام از تعهداتش در توافق‌نامه الجزایر عمل نکرد. نه تنها پایبند به تعهداتش نبود بلکه با بهانه‌های واهی در سال‌های بعد شرایط را برای ملت ایران سخت‌تر کرد.

 

در زمانی که بحث‌های پیرامون مذاکرات هسته‌ای مطرح شد روزنامه‌های زنجیره‌ای و مدعی اصلاح‌طلبی از جمله روزنامه شرق وظیفه‌ای را بر عهده داشتند که همانا بزک کردن این مذاکرات بود. آنها از اغراق به بهترین شکل استفاده کردند؛ هم در سیاه‌نمایی گذشته و عاقبت نرفتن به پای میز مذاکره و نتایج تحریم و هم در آرایش مذاکرات با غرب و دنیای پس از توافق.

 

روزنامه‌های زنجیره‌ای در جهت آنچه باب پسند خودشان بود اعتماد مردم را به بازی گرفتند و این موضوع در روزهای پس از توافق به اوج خود رسید. این روزنامه‌ها پس از توافق با تیترهایی از این دست وظیفه خود را به نحو احسن به انجام رساندند:

 

- اینک بدون تحریم

 

آنچه در ادامه می‌خوانید گفت‌وگوی حسین دهباشی با «مهدی رحمانیان» مدیرمسئول روزنامه شرق است. وی در این گفت‌وگو به صراحت اقرار می‌کند که در شرایطی که نگاه‌ها نسبت به آمریکا مثبت نبوده است وظیفه آنها بزک کردن این مذاکرات بوده است:

 

دهباشی: بخشی از وعده‌ها را دولت باید پاسخگو باشد، بخش دیگر را کسانی باید پاسخ دهند که اینها را انعکاس دادند، آیا شما قبول ندارید که در همان ایام توقعی در جامعه ایجاد شد که بخش قابل توجه آن توسط رسانه‌ها (البته به جز صدا و سیما) ایجاد شد.

 

رحمانیان: حداقل شما که نباید این حرف را بگویی، شما شاهد بودی که از دوستان دولت و از نزدیکان رئیس‌جمهور به شرق می‌گفتند کیهان اصلاح‌طلب‌ها. وقتی این است یعنی ما آنجا دولت را نقد می‌کنیم.

 

دهباشی: منظور من این است که برجام را به صورت دیگری نیز می‌توان دید. از منظر مبالغه‌ای که در رابطه با توقعات مردم ایجاد شد و امروز اگر بعضی تمسخر می‌کنند از منظر بررسی با توقعاتی است که در آن زمان ایجاد شد.

 

رحمانیان: من مبالغه را قبول دارم. این مبالغه‌ها باید می‌شد به این خاطر که فضا خیلی فضای تنگ و ترشی بود، دولت باید در حقیقت این موضوع را قدری بزک می‌کرد که بتواند حرفش را به کرسی بنشاند.

 

دهباشی: این کار یعنی کار روابط عمومی دولت. شما عملا در جایگاه پروپاگاندای رسانه‌ای آن روزی که تیتر زدید: تحریم‌ها فروپاشید...

 

رحمانیان: این‌ها حرف‌های رئیس‌جمهور بود.

 

دهباشی: اما واقعیت این است که بخشی از اعتباری که برجام در روز اول پیدا کرد به اعتبار سخن دولت نبود ( چرا که هیچ دولتی نمی‌گوید ماست من ترش است) بلکه بخشی به اعتبار روزنامه‌هایی مثل شرق و اعتماد و روزنامه‌های دیگر بود. این تصور بود که تیم خبری و تیم تحلیلی شما به این جمع‌بندی رسیده است که براساس قراینی تحریم‌ها تمام شد و از هم پاشید. من که حداقل شما می‌دانید بخشی از دلم با این دولت است امروز این نقد را دارم که درست است که از سد افکار عمومی رد شدیم اما امروز تیتر شماست که کیهان آن را برمی‌دارد و کار می‌کند. اگرچه کیهان همیشه بهانه خودش را پیدا می‌کند اما این‌بار  به درستی تیتر می‌زند که یادتان هست که گفتید تحریم‌ها فروپاشید؟ این مبالغه‌ها را در برابر چشم‌ها قرار می‌دهد. با این منظر آن دستاورد درستی که شما می‌گویید هم زیر سوال می‌رود.

 

دهباشی: ولی حالا ما در شرایط جنگ نیستیم.

 

رحمانیان: ما الان در شرایط جنگ اقتصادی هستیم.

 

دهباشی: ما در شرایط جنگ با مردم خودمان که نیستیم. من می‌خواهم بگویم که آن تیترهای بیش از حد مثبت یا حداقل من یادم هست که اگر اشتباه نکنم چهار بار وعده سوار شدن بر هواپیماهای نو را در شرق دیدم.

 

رحمانیان: الان اتفاق افتاده است.

 

دهباشی: کدامش اتفاق افتاده؟ آیا یک هواپیما وارد کشور شده است؟

 

رحمانیان: هواپیما مثل قرقره نیست که بشود یک شبه آن را سرهم کرد.