به گزارش مشرق، «زنده باد، مخالف من»،‌ «آزادی بیان»، و این روزها شعار «هنر برای هنر» کلیدواژه‌هایی هستند که برخی از شبه روشنفکران به فراخور حال خودشان از آن استفاده می‌کنند؛ یعنی تا زمانی که مخالفت با آن ها خللی در منافعشان ایجاد نکند شعار زنده باد مخالف سر می دهند، تا وقتی که در چارچوب مشخص شده آنها حرف زده شود، طرفدار آزادی بیان هستند و اگر مثلا درباره برجام و رابطه با آمریکا نظری داده شود، انگ بی‌سوادی و بی شناسنامه‌ای می‌زنند. همین اعمال سلیقه در خصوص شعار «هنر برای هنر» نیز قابل مشاهده است. پرده اول؛ حمله به مهران مدیری مهران مدیری، بازیگر، کارگردان و مجری این روزهای تلویزیون همواره در نقد مسائل اجتماعی پیشتار بوده است. وی حتی پیش از ورود مجددش به تلویزیون در شبکه نمایش‌ خانگی بدون کمترین خودسانسوری انتقاداتش را مطرح کرد. مدیری این رویه خودش را در برنامه دورهمی نیز ادامه داد و با زبان طنز به بررسی معضلات و مسائل اجتماعی و گاها فرهنگی پرداخت که در این مسیر هم موفق بود و مخاطبان زیادی را فارغ از هر نگاه سیاسی به تماشای شبکه نسیم کشاند و تحسین آن ها را برانگیخت. مدیری چه گفت؟ این حمایت ها از مهران مدیری ادامه داشت تا چندی پیش در برنامه دورهمی که به موضوع جرئت اختصاص داشت، وی در بخشی از مونولوگ‌هایش نقد اجتماعی ای با این مضمون داشت که «اگر جرئت انجام کاری را نداری بتمرگ در خانه‌ات.» بلافاصله خیلی از اصلاح‌طلبان و حامیان دولت این شوخی مدیری را خطاب به دولت و جواد ظریف در بحث برجام برداشت کردند و در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی وی را به شدت مورد حمله قرار دادند؛ هرچند مدیری چه به صورت مکتوب و چه در تماس تلفنی در ویژه‌برنامه شب یلدای شبکه یک سعی کرد سوءتفاهم‌های پیش آمده را برطرف کند، اما گوش این جماعت به این حرف ها بدهکار نبود. صادق زیباکلام: مدیری نان به نرخ روزخور است در یکی از اولین واکنش ها، صادق زیباکلام، از چهره های اصلاح طلب که خودش را در هر حوزه ای صاحب نظر می داند، طی یادداشتی علیه مدیری نوشت: «همه می‌دانیم که مدیری جرئت نمی‌کند به پاسبان سر کوچه یا پیش‌نماز محله‌اش دیر سلام کند. همه می‌دانیم که ایشان جرئت نمی‌کند به یک اصولگرای دسته سوم، چهارم، یا حتی دسته پنجم کوچک‌ترین اسائه ادبی کند ولی اینکه ایشان به خودش اجازه می‌دهد به دکتر محمدجواد ظریف این‌گونه اهانت کند، نشان می‌دهد که چقدر آدم فرصت‌طلبی است. چقدر نان به نرخ روزخور است و چقدر دارد سرمایه‌گذاری سیاسی می‌کند.» احمد طالبی‌نژاد: مدیری، «شومن سفارشی» و زینت‌المجالس میهمانی‌های سیاسی است احمد طالبی‌نژاد، نویسنده و منتقد سینما هم طی یادداشتی در روزنامه اصلاح طلب شرق عنوان کرد: «خطابم به مهران مدیری است که تا وقتی مستقل می‌اندیشید، حاصلش می‌شد مجموعه‌های طنز شبانه‌ای مثل پاورچین و نقطه‌چین و شب‌های برره و حتی قهوه تلخ که نوعی دهن‌کجی به تلویزیون هم بود. اما از وقتی این موقعیت طلایی را وانهاد و به انواع سفارش‌ها گردن نهاد، تبدیل شد به یک «شومن سفارشی» و زینت‌المجالس برخی میهمانی‌های سیاسی. من باورم نمی‌شود مدیری که ادب و نزاکتش زبانزد همگان بود، کارش به آنجا رسیده باشد که جلوی دوربین رسانه مثلا ملی، خطاب به برخی مسئولان- احتمالا مقامات دولت فعلی- بگوید «بتمرگ سر جات». گیریم که برخی مسئولان شایسته انتقاد تندوتیز هم باشند که حتما هستند، اما شایسته است هنرمندی مثل مدیری، بشود زبان گویای جناحی که مخالف دولت مستقر است؟ یعنی تا این حد کارش گیر کرده که با پرت‌وپلاگویی و بیان مسائل خاله‌زنکی، بخواهد مقرب درگاه مدیران سیاسی سیما شود؟ آخر آقای مدیری، ما شما را به عنوان یک نمایشگر موفق و مستقل می‌شناسیم یا بهتر است بگویم می‌شناختیم؛ اما شما پاک آبروی خود و همکارانت را به بازی گرفته‌ای. شما را چه به شومنی؟» داغ کردن موضوع؛ دستورکار شبکه های اجتماعی این خط حمله به مجری دورهمی در شبکه های اجتماعی ضدانقلاب و برخی کانال های تلگرامی اصلاح طلب نیز پیگیری شد و به خاطر جمله ای که مدیری اصلا آن را خطاب به هیچ شخصیتی نگفته بود و بارها هم در این باره توضیح داده بود، مورد هجمه قرار گرفت. پرده دوم؛ عبور از سالار عقیلی سالار عقیلی، خواننده ای که به واسطه خواندن آهنگ‌های حماسی و ملی در تلویزیون، در قلب بسیاری از هموطنانمان جا پیدا کرده است. وی چند ماه پیش در حاشیه کنسرتش در لندن به دفتر یکی از شبکه‌های بیگانه رفت و درباره موضوعات کاری و برنامه های کنسرتش در اروپا صحبت کرد. بسیاری از عناصرضدانقلاب و حتی شبه روشنفکران داخلی همین حضور کوتاه عقیلی در شبکه من و تو را با ذوق زدگی را مغتنم شمردند و سعی کردند با سیاسی نشان دادن حضور وی، سالار عقیلی را برای خود مصادره کنند اما این خواننده کشورمان در نامه ای که در اختیار خبرگزاری فارس قرار داد، تصریح کرد: «فرد سیاسی نیستم و با گرایش‌های سیاسی‌ شبکه‌های ماهواره‌ای اصولاً آشنایی نداشته و ندارم و هدفم صرفاً ترویج و شناساندن هنرم بوده». اما همین جریانی که پس از حضور سالار عقیلی در شبکه من و تو، از وی حمایت می کرد و عقیلی را هنرمند واقعی می خواند، پس از اجرای جدید آهنگ سالار عقیلی که در سالگرد حماسه مردمی 9 دی منتشر شد،‌ دوباره کینه خود را علیه وی علنی کردند و کار را تاجایی رساندند که گفتند اصلا وی خواننده نیست؟! بررسی برخورد با این دو هنرمند کشورمان و مقایسه آن با چهره های هنری که از ایران خارج شدند و با دهن کجی به جمهوری اسلامی در راستای سیاست‌های کشورهای معاند با ایران، برنامه اجرا کردند، این سوال را به وجود می آورد که چرا هیچ یک از منتقدان امروزی مهران مدیری و سالار عقیلی، آن مجری فراری را «شومن سفارشی» نخواندند؟ چرا به آن خواننده ای که با جسارت به مسئولان نظام و حتی بنیان گذار انقلاب علیه ایران با رسانه های معاند هم کاسه شد، لقب «زینت المجالس سیاسیون» ندادند و در عوض آن ها را صدای مردم خواندند؟ آیا باید پذیرفت که شعار «هنر برای هنر» مانند بقیه شعارهای این طیف زمانی که به سودشان باشد کاربرد دارد و جایی که هنرمندی با تفکرات آن‌ها همخوانی نداشته باشد این تئوری رنگ می‌بازد؟