سرویس سیاست مشرق - میرزا علی خان در خانواده یک دولتمرد قاجاری به دنیا آمد و از پانزده سالگی به همراه پدر خود سفرهای سیاسی رفت و در 19 سالگی نایب اول وزارت امور خارجه گردید. در سن سی سالگی به وزارت رسائل (رئیس دفتر مخصوص ناصرالدین شاه) رسید و به سال 1298ه.ق (پس از مرگ پدرش) در 34 سالگی لقب امین الدوله گرفت.
امین الدوله فردی متمایل به دولت انگلیس بود و لرد کرزن جاسوس و دیپلمات برجسته انگلیسی او را در کتاب «ایران و قضیه ایران» به عنوان فردی "روشنفکر و آزادی خواه" مورد ستایش قرار داده است. امین الدوله در جوانی نیز ریاست اداره پست و نیز ضرابخانه دولتی را عهده داشت. او دوست نزدیک میرزا ملکم و میرزا حسین خان سپهسالار و در زمره طرفداران عقاید آنها بود.
ناصرالدین شاه به سال 1306 ه.ق او را به کار تدوین کتابچه قانون به شیوه قوانین جوامع غربی مشغول نمود که قرار بود بر مبنای یک سلسله اصلاحات در ساختار سیاسی ایران انجام گیرد. امین الدوله در دوران صدارتش مقدمات ورود موسیو نوز بلژیکی جهت اصلاح ساختار گمرکی کشور را فراهم آورد. او همچنین برادرش میرزا محمد تقی را به مقام وزارت داخله و معاونت صدراعظم گمارد و پسرش محسن خان را وزیر گمرکات کرد و با تقدیم رشوه کلانی (هزار عدد اشرفی) به مظفرالدین شاه یکی از اراضی بزرگ ایران که شامل 42 آبادی کوچک و بزرگ بود را به نام پسرش کرد.
تصویر خانه امین الدوله
امین الدوله به همراه صنیع الدوله و سپهسالار در زمره نسل اول سرمایه داران کارخانه دار ایرانی قرار دارند. او به لحاظ بینش تئوریک بسیار نزدیک به منتسکیو بود. او در سال 1322 ه.ق در گذشت.
