سرویس فرهنگ و هنر مشرق- جشنواره سی و پنجم فیلم فجر در حالی به روزهای پایانی خود نزدیک می‌شود که دستخوش حواشی بسیاری در اعلام نامزد‌های بخش‌های مختلف و تصمیمات نادرست هیات داوران بوده است.علی معلم تهیه کننده سینما در خصوص داوری و هیات انتخاب این دوره از جشنواه گفت: در دوره سی و پنجم فیلم فجر، ساختار جشنواره به دوره‌ای رسیده است که می‌گویند "آغاز پایان" است.به این معنا که جشنواره فیلم فجر در این دوره خود نشان داد که نه دارای مانیفست و نقشه راه مشخصی از ابتدای راه خود بوده و نه برنامه‌ای برای سال آینده سینمای ایران داشته است.

 وی با اشاره به تعداد زیاد بودن تعداد فیلمهای سینمایی در این دوره از جشنواره افزود: این افزایش انتخاب بی‌دلیل و ترکیب نادرست آنها باعث اعتراض بسیاری از نامزدها شده است که در هیچ دوره‌ای شاهد آن نبودیم.معلم تصریح کرد: جشنواره فیلم فجر مانیفستی نداشته تا بتواند صنعتی را برای سینمای ایران پیشنهاد کرده و یا جریان و ژانری را معرفی کند.تهیه‌کننده «آل» اضافه کرد: جشنواره فیلم فجر قصد دارد تا از طرفی چندین جشنواره از قبیل کن، اسکار، برلین و .... را با هم داشته باشد و از طرف دیگر با اهدای جوایز به فیلمها و در بخش‌های مختلف می خواهد که همه سینماگران را راضی نگه دارد که در این صورت سیمرغ های جشنواره هم برای برندگان آن جذابیتی ندارد و در حالی شائبه تغییر جوایز شنیده می شود که این امر نیز در جشنواره‌ای به نام فیلم فجر نامطلوب بوده و نشان می دهد که جشنواره عکس العملی است و احساسی برخورد می کند.

وی ادامه داد: اشتباهات داوری در این دوره از جشنواره نشان داد که تصمیم‌گیری‌ها از روی تدبیر نبوده و موافق خوانی و مخالفت خوانی سینماگران در اهدای جوایز نقش دارد و این امر برای جوانان فیلم اولی خطرناک است و احساس سرخوردگی می کنند و خسارتهایی که این شیوه به بار می‌آورد به بدنه سینمای ایران زیان بار است.تهیه ‌کننده «ازدواج به سبک ایرانی» یادآور شد: در جشنواره فیلم فجر عقلانیت در اجرا از بین رفته و ساماندهی مناسب نداشته است و تعریف و نسبت جشنواره با سینما و یا خواسته‌ های حاکمیتی هم در آن مشخص نیست و این مهم آسیب‌های زیان باری به همراه دارد.معلم خاطرنشان کرد: جشنواره فیلم فجر مسابقه ای نیست که در آن کسوت هویدا باشد و نقشه فیلم فجر در این دوره غلط طراحی شده و هر کسی که در حوزه اجرای آن حضور داشته، نقش خود را به بدترین شکل ممکن بازی کرده و این مرثیه ای است هیات داوران برای سینمای ایران به بار آورده‌اند.