به گزارش مشرق، عبدالباری عطوان نویسنده و تحلیلگر بارز جهان عرب در تازه ترین مقاله خود در روزنامه رای الیوم به واکنش اتحادیه عرب به درخواست برای بازگشت سوریه به این اتحادیه و ناکامی کشورهای حامی گروه‌های مسلح در سرنگون کردن نظام این کشور پرداخت و نوشت: از واکنش احمد ابوالغیط دبیرکل اتحادیه عرب به درخواست دکتر ابراهیم الجعفری وزیر خارجه عراق برای بازگشت سوریه به این اتحادیه و لغو مصوبه تعلیق عضویت سوریه تعجب می کنیم. تعجب می کنیم که چرا ابوالغیط در برابر این درخواست گفت: "زمان برای این بازگشت مناسب نیست".
وی افزود: دکتر جعفری مودبانه و مسئولانه از برادران عربش خواست تا در تصمیم خود درخصوص تعلیق عضویت سوریه بازنگری کنند. این تصمیم در نوامبر سال ۲۰۱۱ میلادی گرفته شده بود.
دکتر جعفری در نشست نیمسال شورای وزیران اتحادیه عرب دوستانه از همتایات خود خواست تا از عناد ورزی دست برداشته و از این تصمیم اشتباه و نادرست خود صرف نظر کنند.
شایسه نیست که سوریه همچنان عضویت خود در سازمان ملل و همه نهادهای ویژه بین المللی را حفظ کند و در جلسات و مراسم آن در کنار قدرت های بزرگ و کشورهای عربی شرکت کند اما عضویتش در اتحادیه ای که خود یکی از موسسان آن بوده است، در حالت تعلیق قرار داشته باشد.
این توجیه ابوالغیط را که "زمان برای بازگشت سوریه به اتحادیه عرب مناسب نیست" نمی فهیم. امیدواریم که به ما بگوید که از نظر او، چه زمانی برای این بازگشت مناسب است و چه کشورهایی خواهان ادامه تعلیق عضویت سوریه در این اتحادیه هستند.
کشورهایی که برای تعلیق عضویت سوریه در اتحادیه عرب تلاش کردند و میلیاردها دلار و هزاران تن سلاح را در چارچوب دل بستن به حمایت آمریکا هزینه کردند و این اعتقاد را داشتند که روزهای حیات نظام سوریه بسیار محدود است، امروز شکست خورده اند. جالب کسانی که برنامه تعلیق عضویت سوریه در اتحادیه عرب را دنبال می کردند، سعود الفیصل وزیر خارجه سابق عربستان و حمد بن جاسم بن جبیر آل ثانی نخست وزیر و وزیر خارجه قطر بودند که ستاره آنها افول کرد و دیگر در دستگاه دیپلماسی کشورشان نیستند زیرا سعود الفیصل مُرد و حمد بن جاسم بن جبیر آل ثانی نیز از پست خود کنار رفت و به کارهای تجاری پرداخت.
بشار اسد رئیس جمهور سوریه نه تنها سرنگون نشد بلکه ارتش او سه شهر از مهمترین شهرهای سوریه یعنی حلب و تدمر منبج را بازپس گرفت اما معارضان خارج نشینی که برخی کشورها تلاش ردند تا کرسی سوریه در اتحادیه عرب را به آنها بدهند؛ امروز سر میز رو در روی هیئت مذاکراتی نظام سوریه می نشینند و این درحالی است که این معارضان پیش از این به زعم خود، نشست یا صحبت با نظام سوریه را خیانتی بزرگ و نابخشودنی تلقی می کردند.
چیزهای زیادی از آغاز بحران سوریه در شش سال پیش تغییر کرده است؛ به استثنای اتحادیه عرب و ذهنیت برخی کشورهایی که نمی خواهند به این تغییرات اذعان کنند. بارزترین تغییر همن وجود نشانه های یک توافق بین المللی درخصوص بقای نظام سوریه و اعطای اولویت به مبارزه با تروریسم است.
چه کسی باور می کرد یا حتی پیش بینی می کرد که مخالفان سوری خارج نشین در قالب هیئت عالی مذاکرات که مورد حمایت عربستان است و مقر آن در ریاض می باشد، بیانیه ای صادر کند و حمله گروه مسلح "هیئت اجرار الشام" یا جبهه النصره و همتایانش به دو مرکز امنیتی نظام سوریه در منطقه را به عنوان اقدام تروریستی محکوم کند و به خواسته ها و شروط بشار الجعفری رئیس هئیت دولت سوریه در دور چهارم مذاکرات ژنو تن دهد.
نمی دانیم که آیا دکتر ابراهیم الجعفری و قبل از وی سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه که همین درخواست را در دو ماه پیش در حاشیه اجلاس همکاری اعراب و روسیه در ابوظبی مطرح کرد - قبل از طرح این درخواست- با دولت سوریه هماهنگ کرده و موافقت ضمنی آن را کسب کرده بودند یا نه؟ زیرا شایسته نیست که نماینده سوریه – بدون برآورده شدن حداقل شروط مورد نظر این کشور- به اتحادیه عرب بازگردد.
با توضیح بیشتر می گوییم که بارزترین شروط این است که اتحادیه عرب یا به طور مشخص تر کشورهایی است که در پس پرده مصوبه تعلیق عضویت دولت و ملت سوریه در اتحادیه عرب بودند، باید به خاطر این اشتباه یا گناه خود عذرخواهیی کنند و تعهد بدهند که به ملت سوریه به خاطر ویران کردن این کشور و کشتار در آن غرامت کامل بدهند زیرا در غیر این صورت، سوریه و ملت آن خوشش نمی آید که به این اتحادیه ای بازگردد که برای دخالت نظامی خارجی در سوریه و لیبی و قبل از آن عراق تلاش کرد و "چتر حمایتی" عربی برای آن ایجاد کرد.
زمان برای بازگشت سوریه به کرسی خود در اتحادیه عرب فراهم خواهد بود؛ وقتی که این اتحادیه، در وهله اول اتحادیه شود و در وهله بعدی عربی، و همچنین درخواست بازگشت سوریه را بدهد و از کرده خود ابراز پشیمانی و طلب بخشش کند و امیدواریم که این امر را آقای ابوالغیط مدنظر قرار دهد.
