سرویس جهان مشرق - اگر ترامپ با همین فرمان جلو برود، گزک به دست دموکرات‌ها و مخالفان خود برای کارشکنی‌های بعدی علیه خود او می‌دهد. مگر اینکه همچون «سفر استراتژیک نیکسون به چین»، اصلاحات مهاجرتی را در دستور کار خود قرار بدهد. اما سیاست‌هایی که ترامپ تا بدین لحظه اتخاذ کرده، هر شخصی که به تصدی یک پست در دولت او دعوت می‌شود را دچار ترس در قبول آن می‌کند. یکی از جدیدترین و ملموس‌ترین موارد آن مربوط به دریاسالار رابرت هاروارد است.

این روزها شاهد سخنرانی‌های ترامپ و تاکید بر شعارهای عوام‌گرایانه وی هستیم: «شکوه، دوباره به آمریکا باز می‌گردد»، «آمریکا، دوباره عزتمند می‌شود»، «مردم ما، بار دیگر غرور ملی را خواهند یافت»، «فصل جدیدی از عزت آمریکا آغاز شده است». ظاهر کلام ترامپ دارای یک ادبیات حمایتگر است و باطن رفتارش چیز دیگر به ما می‌گوید. برنامه مالیاتی را به گونه‌ای تنظیم کرده که موجب شکاف در بین قشرهای محتلف می‌شود و طرح آن از زبان «پل رایان» -رهبر جمهوریخواهان مجلس نمایندگان- شنیده می‌شود. همچنین طرح اصلاحیات مالیاتی را در مسیری قرار داده که احتمال کسری بودجه بیشتر در آینده زیاد است. از سوی دیگر فضایی ایجاد کرده که فرمانداران مدام درا ین هراس و نگرانی سر می‌کنند که نکند عوامل ترامپ شرایط کنار رفتن اجباری از منصبشان را برای آنها فراهم کنند. شاهکار دیگر ترامپ این است که «برنامه مراقبت سلامت» اوباما که البته آنهم چنگی به دل نمیزد را کنار گذاشت و به جای هیچ چیزی معرفی نکرد. دست کم، آن برنامه بصورت کجدار مریز کارهایی را صورت می‌داد. ترامپ راه می‌رود و وعده تخصیص «یک هزار میلیارد دلار» به بازسازی زیرساخت‌های اسیب‌دیده آمریکا که مربوط به جنگ جهانی دوم است را می‌دهد و این در حالی است که هنوز تعریف مشخصی از توازن بین بخش دولتی و بخش خصوصی ارائه نداده و یا منابع درآمدی برای این تهمیدات را معرفی نکرده است.

ترامپ چندین بار از همکاری با اعضای هر دو حزب جهت تامین و ارائه تسهیلات و امکانات برای برنامه‌های مراقبت سلامت و ارائه بیمه فراگیر سخن گفته و این در حالی است که بخش قابل توجهی از بودجه مخصوص این امر باید از محل هزینه‌های اختیاری تامین شود و رییس جمهور آمریکا این هزینه‌های اختیاری را به تقویت ارتش و بخش‌های نظامی اختصاص داده است که رقم آن 54 میلیارد دلار است. این بحث هم‌اکنون موجب ایجاد اختلاف بین دموکرات‌ها و وی شده است. برنامه دیگر ترامپ باید بحث شایسته‌سالاری مهاجرین باشد که الگوی آن را کانادا و استرالیا می‌توان دید. در این سیستم، شخص پناهنده و مهاجر، باید بدون کمک‌های دولتی خود را به اثبات رسانده و جهت تداوم بقا و تبعیت در یک کشور، باید شایستگی خود را ثابت نماید. بدنه اصلی حامیان نظریه اصلاحات در مهاجرت، به خوبی از این استراتژی و نظام مهاجرتی حمایت می‌کنند.

یک نگرانی دیگر که این روزها برای دموکرات‌ها وجود دارد این است که ترامپ با سیاست‌های اخراج اتباع برخی کشورها، آب چاه را برای آنها سمی کرده است. اگر ترامپ با همین فرمان جلو برود، گزک به دست دموکرات‌ها و مخالفان خود برای کارشکنی‌های بعدی علیه خود او می‌دهد. مگر اینکه همچون «سفر استراتژیک نیکسون به چین»، اصلاحات مهاجرتی را در دستور کار خود قرار بدهد. اما سیاست‌هایی که ترامپ تا بدین لحظه اتخاذ کرده، هر شخصی که به تصدی یک پست در دولت او دعوت می‌شود را دچار ترس در قبول آن می‌کند. یکی از جدیدترین و ملموس‌ترین موارد آن مربوط به دریاسالار رابرت هاروارد است.

منبع:

https://www.brookings.edu/blog/fixgov/2017/02/28/trump-speech-hopeful-tone-few-specifics/