به گزارش گروه خواندنی های مشرق، دكتر پرويز مظاهري گفت: بهداشت رواني، علمي است براي بهتر زيستن، رفاه اجتماعي و براي اين كه انسان‌ها بتوانند مشكلات زندگي خود را پشت سر بگذارند و اجازه ندهند سختي‌هاي زندگي به آنها فشار بياورد.
وي اضافه كرد: جسم و روان ارتباط تنگاتنگي با يكديگر دارند و ما نمي‌توانيم جسم و روان را جداي از يكديگر تلقي كنيم. سلامت جسمي، رواني و اجتماعي بنا به تعريف سازمان بهداشت جهاني، اركان سلامت هستند و صرفا بيمار نبودن به معناي سلامتي نيست.
دبير انجمن روانپزشكان ايران، با بيان اين كه در طول 15 تا 20 سال گذشته بحث سلامت روان در كشور مورد توجه قرار گرفته است، اظهار كرد: وضعيت سلامت رواني در كشور نسبت به گذشته ارتقا يافته است اما هنوز هم به حد مطلوب نرسيده‌ايم.
وي ضمن اشاره به اين مطلب كه در مبحث بهداشت روان اهميت ويژه‌اي براي «خانواده» متصور شده‌اند، گفت: بهداشت روان براي تمام مقاطع سني و تمام طول عمر حرف براي گفتن دارد.
ایسنا نوشت: مظاهري با بيان اين كه در روانپزشكي به مقوله «پيشگيري» بيش از موارد ديگر اهميت داده مي‌شود، عنوان كرد: اين پيشگيري در سه سطح در نظر گرفته مي‌شود. پيشگيري اوليه شامل تمامي اقداماتي مي‌شود كه مربوط به بروز و شيوع اختلالات رواني در كشور است. برنامه‌هاي آموزشي، آگاهي دهي به مردم، انتقال مفاهيم و مهارتهاي زندگي از طريق آموزش در مدارس و رسانه‌ها از جمله تمهيداتي هستند كه در پيشگيري اوليه لحاظ مي شوند.
دبير انجمن روانپزشكي ايران درباره پيشگيري نوع دوم گفت: اگر پيشگيري نوع اول به خوبي انجام نشده و شخص دچار مشكل شد، تشخيص سريع بيماري و اقدام به موقع براي درمان در اين سطح انجام مي‌شود.
وي ادامه داد: در پيشگيري نوع سوم نيز بحث بيماران مزمن را خواهيم داشت. در اين مرحله با تشخيص ديرهنگام بيماري‌هاي مزمن رواني رو به رو هستيم. در واقع اين افراد دچار معلوليت رواني مي‌شوند. به معلوليت رواني بسيار كم بها داده شده است. معلوليت، فقط جسمي نيست. به عنوان مثال يك بيمار شيزوفرني به نوعي از يك معلوليت رواني رنج مي‌برد. هدف از پيشگيري نوع سوم توانبخشي به اين بيماران است.
دبير انجمن روانپزشكي ايران، در ادامه به ارائه آماري از ميزان شيوع اختلالات رواني در كشور پرداخت و گفت: حدود 20 تا 25 درصد افراد هر جامعه به انواع اختلالات روانپزشكي مبتلا هستند. از يك سردرد عصبي گرفته تا اضطراب، افسردگي، وسواس، شيزوفرني، اختلالات شخصيت، عقب ماندگي ذهني و... همگي در مجموع حدود يك چهارم افراد هر جامعه را درگير مي‌كنند.
وي افزود: از اين 25 درصد كمتر از 10 درصدشان براي درمان خود اقدام مي‌كنند و مابقي به مشكل خود سامان نداده و به دنبال درمان نمي روند. به عنوان مثال يك شخص پرخاشگر و يا شخصي كه دچار وسواس است و يا فرد ديگري كه دائم از اضطراب رنج مي‌برد، ممكن است در تمام طول بيماري‌اش به هيچ مركز درماني مراجعه نكرده باشد.
مظاهري با اشاره به اين كه افسردگي و اضطراب از شايع‌ترين اختلالات روانپزشكي در كشور هستند، اظهار كرد: بين 5 تا 17 درصد مردم هر جامعه به افسردگي مبتلا هستند. اختلالات روانپزشكي بيشتر در سنين جواني رخ مي دهند.از علل عمده آن هم اين است كه جوانان مستعد، آسيب پذير و حساس هستند و پختگي رواني پيدا نكرده‌اند.
وي در پاسخ به اين پرسش كه مبتلا به اختلالات رواني در كشور بيشتر زنان هستند يا مردان، گفت: زنان به دليل مسئوليت مضاعفي كه در جامعه دارند از جمله رسيدگي و تربيت فرزندان و همچنين به علت آن كه تعداد زيادي از زنان جامعه كنوني ما علاوه بر مسئوليت زندگي، اشتغال كاري نيز دارند، بيشتر گرفتار ناراحتي‌هاي رواني مي شوند.
مظاهري همچنين در پايان گفت: حجم بستري اين بيماران بالا نيست بلكه كمبود تخت‌هاي روانپزشكي، پاسخگوي نيازهاي موجود نيست. يك علت بستري هم اين است كه مردم به بيماري زماني كه در سطح خفيف است و هنوز شدت نيافته بها نمي‌دهند تا اين كه اين بيماري مزمن و كهنه شده و صدماتي به خود و اطرافيان وارد مي‌كند كه در آن زمان بستري اورژانسي ضروري مي‌شود.
