به گزارش مشرق، همیشه ابتدایش با یک هیجان آغاز می‌شود. هیجان نشستن بر خوان رحمت وسیعی که برای همه جا دارد.
نه کسی را کمتر برسد و نه کسی را بیشتر مگر برحسب اعمال خود؛ سفره‌ای که هرچه کنارش پیش می‌رویم بزرگ و رنگین‌تر می‌شود و هرچه از آن دست چین کنیم، باز هم کمش نمی‌آید.
اگر ابتدایش پر هیجان است، میانه‌اش اما آرام‌بخش است، وقتی به «الغوث الغوث‌ها» می‌رسی و عیناً می‌فهمی که بین تو و خالقت هیچ دیوار و پرده‌ای نیست، وقتی «دعای مجیر» می‌خوانی و قرآن به سر می‌گیری و اسم برترین بندگانش را بر زبان می‌آوری تا شفیعت شوند، آنگاه هر آنچه در زمین و آسمان است حسرت آن را دارد تا لحظه‌ای جای تو باشد.
اما وقتی به انتهایش می‌رسی، دلتنگی و دلتنگی. با خودت تکرار می‌کنی «باز هم همه چیز مثل قبل شد». نگرانی وجودت را می‌گیرد و نمی‌دانی با پای گذاشتن در شرایط «مثل قبل»، آیا تو هم می‌خواهی عقب‌گرد داشته باشی؟ آنچه می‌تواند نگرانی‌ات را آرامش بخشد و افقی روشن برایت در نبود «رمضان» ترسیم کند توسل به صاحبش است.
مگر نه اینکه خودش بارها در آیه آیه‌اش گفته است که فقط کافی است تا بنده بخواهد، آنگاه من از هر شی و موجودی به او نزدیک‌ترم؟ پس ترس و واهمه را در رودخانه زلال و جاری رمضان می‌گذاریم و در ادامه سال همراه می‌شویم با آثار جاری برکاتش.
ترس و واهمه از دست دادن برکات رمضان را با خواندن «اَللّهُمَّ اَهْلَ الْکبْرِیاَّءِ وَالْعَظَمَةِ وَاَهْلَ الْجُودِ وَالْجَبَرُوتِ وَاَهْلَ الْعَفْوِ وَالرَّحْمَةِ» در قنوت نماز عید از بین می‌بریم.
وقتی در کنار برادران و خواهران خود زمزمه می‌کنیم: «خدایا ای اهل بزرگی و عظمت و ای شایسته بخشش و قدرت و سلطنت و ای شایسته عفو و رحمت و ای شایسته تقوی»، سپس درخواستمان را با صادقانه‌ترین حالت یک بنده نجوا می‌کنیم: «آمرزش از تو خواهم به حق این روزی که قرارش دادی برای مسلمانان عید و برای محمد صلی الله علیه و آله ذخیره و شرف و فزونی مقام که درود فرستی بر محمد و آل محمد و درآوری مرا در هر خیری که درآوردی در آن خیر محمد و آل محمد را و برونم آری از هر بدی و شری که برون آوردی از آن محمد و آل محمد را که درودهای تو بر او و بر ایشان باد».
با توسل بر بهترین بندگانش تضمین خوبی و حمایت در ماه‌های پس از رمضان را طلب می‌کنیم و صدا می‌زنیم: «خدایا از تو خواهم بهترین چیزی را که درخواست کردند از تو بندگان شایسته‌ات و پناه برم به تو از آنچه پناه بردند از آن بندگان شایسته‌ات.»
آری، رمضان حتی پس از خود نیز برای خواهان و دلدادگانش، برای عاشقان و همراهانش خوبی همراه دارد. رفیق نیمه راه نیست و تا هرجا که بنده بتواند و پروردگارش اجازه دهد راه را ادامه می‌دهد. با پایان مهمانی خدا، رفاقت بندگان و خالقشان تمام نمی‌شود، سخت‌تر و محکم‌تر از قبل خواهد بود و این گره محکم تضمین انسان ماندن و انسانیت کردن از فردای پس از عید است.
لزوم حفظ آثار و برکات رمضان در ماه‌های پس از آن
عضو هیئت رئیسه مجمع نمایندگان طلاب حوزه علمیه قم در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: ماه رمضان صحنه پهناور کاشت بذر تقوا، محبت خدا، بندگی و راه و رسم عشق بازی با خداوند است.
حجت الاسلام سید جلال رضوی مهر ادامه داد: طبیعی است بذری که در این ماه با گرسنگی و تشنگی و دعاهای روزانه و عارفانه واصله از ناحیه معصومین به ما رسیده است باید آثار و برکاتش به مرور زمان درونی شود.
وی افزود: روزه و روزه‌داری از سوی یک بنده در صورتی مقبول واقع می‌شود که اگر قبل از ماه رمضان فکرش به کج‌روی عادت داشته و زبانش ایراد داشت، پس از ماه رمضان امکان بازگشت به آن شرایط وجود نداشته باشد.
این استاد حوزه علمیه قم تأکید کرد: روزه آن‌هایی صحیح است که می‌توانند بعد از ماه مبارک رمضان از دستگیری به نیازمندان همچنان که در ماه رمضان لذت می‌بردند، لذت ببرند، روزه کسانی صحیح است که از عبادت به همان شکل و صورت که در ماه مهمانی خدا بهره می‌بردند، بهره ببرند.
فرشتگان فقط در رمضان ناظر اعمال انسان نیستند
وی اظهار داشت: دوربین‌های الهی که با فعالیت فرشتگان خداوند بر شانه‌های ما نظاره‌گر اعمالمان هستند تنها مخصوص به ماه مبارک رمضان نیستند.
حجت الاسلام رضوی مهر با بیان اینکه ماه رمضان بهترین روش بندگی و نیایش را به ما می‌آموزد و ماه آمادگی است، گفت: همچنان که اگر اولیای الهی شعله کوچکی از معنویت را وسعت می‌بخشیدند و به فروغی عظیم تبدیل می‌کردند، ما نیز باید از برکات ماه رمضان چنین در زندگی خود بهره ببریم.
داشتن یک امتیاز مهم نیست، حفظ آن مهم است
وی در ادامه افزود: بندگان خداوند و روزه‌داران حقیقی باید پس از ماه مبارک رمضان نیز مسائل این ماه را رعایت کنند چرا که داشتن یک امتیاز مهم نیست بلکه حفظ آن امتیاز اهمیت دارد، امیدواریم همگی با تقوا و حفظ حقوق و حریم الهی بنده اصلی برای همیشه باشیم.
نماز باشکوه عید فطر تجلی زیبای وحدت امت اسلام است
معاون جامعه مدرسین حوزه علمیه قم نیز در گفت‌وگویی، نماز باشکوه عید فطر را تجلی زیبای وحدت و یکپارچگی امت اسلام توصیف کرد.
حجت الاسلام حسن نظری شاهرودی ابراز داشت: در کلام نورانی ائمه اطهار(ع) اگر دقت کنیم به خوبی متوجه می‌شویم که عید سعید فطر از جمله اعیاد بسیار بزرگ و با فضیلتی است که خود دارای آداب ویژه ای از جمله نماز باشکوه و وحدت آفرین صبح عید است.
وی افزود: نماز عید فطر حقیقتاً تجلی وحدت امت اسلام و یکپارچگی زیبای آن‌ها در برابر دشمنان اسلام و قرآن است که به لطف الهی سال به سال با شکوه و عظمت بیشتری در سرتاسر ایران اسلامی و دیگر کشورهای مسلمان برگزار می‌شود.
رئیس پژوهشگاه حوزه و دانشگاه همچنین عید فطر را جشن بازگشت انسان به سوی خدای متعال و دوری او از گناهان و معاصی دانست و گفت: با توجه به آموزه‌های دینی ما «هر روزی که در آن انسان گناه نکند، برایش عید است»، لذا عید فطر، روزی است که ما پس از یک ماه روزه‌داری و عبادت و مناجات و انس با قرآن و دعا، بیش از دیگر ماه‌های سال به خدا نزدیک شده‌ایم و باید بکوشیم که این پیوند و ارتباط را همچنان حفظ و بلکه تقویت کنیم.
وی یادآور شد: البته لازمه تحقق این مسئله آن است که ما روحیه تقوا مداری و پرهیزگاری را در خود کماکان حفظ کنیم و این که به تعبیر زیبای امام راحل همیشه این مسئله را در نظر بگیریم که عالم محضر خداست و در محضر خدا نباید معصیت کرد.
پس خوشا به حال بندگانی که رمضان را فرصتی برای آغاز بندگی بدانند و از آن همچون سپرده‌ای برای تضمین ماه‌های دیگر سال بهره ببرند.
