به گزارش مشرق، بسیاری از مربیان ایرانی هستند که وقتی برای کار مربیگری از شهری به شهری دیگر می‌روند درباره مسائل مختلف محل جدید اسکان‌شان صحبت می‌کنند و پای مسائل غیرفوتبالی را به میان می‌آورند. این اتفاق سال‌هاست که رخ می‌دهد و برخی اوقات رنگ‌وبوی بیشتر از ورزشی به خود می‌گیرد. اینکه یک مربی درباره مسائل مختلف صحبت کند نکته عجیبی نیست اما وقتی از حد خود می‌گذرد دیگر شرایط فرق می‌کند.
معضلات اجتماعی چیزی نیست که قابل کتمان باشد اما واقعا چه دلیلی دارد که یک مربی بارها در طول یک فصل به این مسائل اشاره کند؟ آیا این موضوع به چیزی غیر از این برمی‌گردد که آن مربی می‌خواهد با مسائل غیرفنی دل هواداران آن تیم را به دست آورد و به آنها نزدیک شود و همدردی کند؟
به عنوان مثال اخیراً فراز کمالوند درباره معضلات آبادان و خوزستان صحبت کرده و حتی از رئیس جمهور خواسته به آبادان سفر کند. او زمانی هم که در تبریز بود از مردم آذربایجان حرف می‌زد درست مثل امیر قلعه‌نویی. به نظر می‌رسد این صحبت‌ها برخی اوقات از این جهت گفته می‌شود که به مردم این پیام داده شود که با شما همراه هستیم اما آیا این راه حل ارتباط گرفتن با مردم است؟
بهترین راهکار برای این موضوع مسائل فنی است یعنی یک مربی با نتیجه گیری بتواند دل مردم شهری که در آن کار می‌کند را به دست آورد. اینکه یک شهر یا استانی مثل خوزستان مشکلاتی دارد، جای خود اما هیچ‌کس انتظار ندارد که یک مربی درباره این مشکلات صحبت کند همان طور که در فوتبال دنیا نیز چنین چیزی دیده نمی‌شود. قطعا در نقاط مختلف شهرهایی هستند که امکانات کمی دارند اما یک مربی اینگونه مثل مربیان ایرانی به آن ورود نمی‌کند.
