به گزارش مشرق، مسعود شجاعی و احسان حاج‌صفی در اقدامی عجیب و دور از انتظار با پیراهن تیم پانیونیوس یونان برابر تیمی از رژیم اشغالگر قدس به میدان رفتند آن هم در شرایطی که ورزشکاران ایرانی در موقعیت‌هایی حساس‌تر از این و در المپیک و مسابقات جهانی، قید مدال‌ طلا را زدند و از رویارویی با ورزشکاران این رژیم خودداری کردند.

در این باره که شجاعی و حاج‌صفی نباید در این بازی به میدان می‌رفتند تردیدی نیست و اینکه برخی می‌گویند این دو در پیراهنی غیر از پیراهن ملی ایران به زمین رفته‌اند هم قابل قبول نیست چرا که این با نام ایران و به عنوان یک ایرانی در این بازی حاضر شدند. در واقع بازی نکردن با نمایندگان رژیم اشغالگر قدس تحت هر شرایطی باید رعایت شود و ارتباطی به اینکه بازی ملی باشد یا باشگاهی ندارد. نکته دیگر اینکه همانگونه که پیش از این به آن اشاره کرده بودیم این دو می‌توانستند بندی در قراردادشان بگنجانند که در صورت رویارویی با نمایندگان رژیم صهیونیستی، بازی نکنند یا اینکه به گونه‌ای با مسئولان باشگاه در این باره تعامل کنند، همانگونه که سال گذشته علیرضا جهانبخش برابر تیمی از این رژیم به میدان نرفت و همانطور که وحید هاشمیان در بایرن‌مونیخ از بازی با نماینده رژیم صهیونیستی خودداری کرده بود.

پس از این اتفاق‌ها و بعد از اظهار نظر محمدرضا داورزنی صحبت‌هایی مبنی بر احتمال تعلیق فوتبال ایران و حتی حذف از جام جهانی 2018 مطرح شد. داورزنی معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش و جوانان در اظهارنظری قابل تأمل به صراحت گفت که شجاعی و حاج‌صفی از حضور در تیم ملی ایران محروم شده‌اند، اظهارنظری که بازتاب زیادی در رسانه‌های دنیا داشت. در واقع داورزنی نباید اینگونه صحبت می‌کرد و حرف‌های اینچنینی به جز اینکه روی دست نظام جمهوری اسلامی ایران هزینه بگذارد چیز دیگری در پی ندارد.

بعد از این ماجرا بار دیگر بحث تعلیق فوتبال ایران مطرح شد اما باید به اینکه نکته توجه کرد که  بحث تعلیق یک ورزش اصولاً آخرین موردی است که سازمان‌های بین‌المللی به آن می‌پردارند، نه اولین، پس در حال حاضر این موضوع چندان مطرح نیست. به عنوان نمونه می‌توان بازی ایران و کره جنوبی در شب عاشورا را مثال زد. عده‌ای که اعتقاد دارند فیفا در اولین گام (و نه آخرین مرحله) فوتبال ایران را تعلیق می‌کند به این نکته توجه داشته باشند که در شب دیدار ایران و کره مراسم مذهبی برگزار شد و در ورزشگاه هم  پرچم و شعارهای مذهبی نصب و سر داده شد. آیا فیفا در آن مقطع فوتبال ایران را تعلیق کرد؟ این را از آن جهت می‌گوییم که اگر قرار بر محرومیت و تعلیق به دلیل مسائل مذهبی بود باید در آن مقطع هم چنین چیزی مطرح می‌شد اما همانطور که اشاره شد تعلیق آخرین راه است و فدراسیون‌های جهانی پس از به بن‌بست رسیدن در تمام موارد، سراغ تعلیق می‌روند.

نکته دیگر اینکه بحث عدم بازی کردن ورزشکاران برابر نمایندگان رژیم اشغالگر قدس جزو تصمیماتی است که سال‌هاست در ایران اجرا می‌شود و این حق هر کشوری است که در خصوص موارد داخلی خودش تصمیم‌گیری کند و سازمان‌های بین المللی به این موضوع احترام می‌گذارند و برای آنها حساسیتی ندارد مگر اینکه این تحریکات از سوی داخل کشور پررنگ جلوه داده شود.

طبق آنچه امروز خبرگزاری رویترز اعلام کرده فیفا بابت این موضوع از فدراسیون فوتبال ایران توضیح خواسته است. در واقع نه بحثی درباره تعلیق مطرح شده و نه تهدیدی در کار بوده است. طبیعی است که فیفا از فدراسیون فوتبال ایران توضیح بخواهد و فدراسیون ایران هم می‌تواند با ارائه توضیحاتی این موضوع را خاتمه ببخشد. در واقع این کار دشواری نیست و فدراسیون می‌تواند با توضیحاتی این قضیه را جمع کند به ویژه اینکه مسئولان نهادهای بین‌المللی از جمله فیفا به قوانین داخلی کشورها احترام می‌گذارند.

در این میان صحبت کردن بر مشکلات اضافه می‌کند اما سکوتِ بدون تدبیر هم همان اندازه می‌تواند مشکل‌ساز باشد. اگر چه شتابزدگی وزارت ورزش جای دفاع ندارد اما به نظر می‌رسد تسامح و سکوت فدراسیون فوتبال موجب ورود آنها شد، همان اتفاقی که در گذشته هم رخ داد و وقتی شجاعی پس از مصاحبه با فردی در رسانه‌های معاند فعالیت می‌کند، به کمیته اخلاق احضار شد اما در عمل برخوردی صورت نگرفت و اصلا اعلام نشد شجاعی در کمیته اخلاق حضور یافته است. به نظر می‌رسد فدراسیون فوتبال از نقش کلیدی‌اش غافل شده و خواسته یا ناخواسته موجب این مشکل شده است.