به گزارش مشرق، مرتضی سلطان‌پورابیانه طی یادداشتی در روزنامه «جام جم» نوشت:

اعلام آزمایش موفقیت‌آمیز ساخت بمب هیدروژنی از سوی کره‌شمالی در رسانه‌های خبری بازتاب گسترده‌ای پیدا کرده و در زمانی کوتاه مقامات سیاسی کشورهای مختلف را به واکنش و اظهار نظر برانگیخته است. در این رابطه شایان به ذکر است که جنگ لفظی میان کیم جونگ اون، رهبر کره‌شمالی و دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا مدتی بود که تخفیف یافته بود. اما تنش‌ها مجددا در شبه جزیره کره، روند صعودی پیدا کرده است. این فرآیند حاد شدن وضعیت برای این منطقه بسیار خطرناک و بی‌ثباتی را حاکم خواهد کرد.

اینها در شرایطی است که «مون جه این» رئیس‌جمهور کره‌جنوبی خواهان حفظ آرامش در شبه جزیره کره و تلاش در جهت برقراری مذاکرات دیپلماتیک برای حل مشکل است. مردم کره‌جنوبی هم نسبت به این وضعیت نگرانی‌هایی دارند و حتی چندی پیش ساکنان منطقه‌ای که موشک‌های تاد آمریکا در آنجا مستقر است نسبت به این شرایط اعتراض‌هایی را بروز دادند. در جنگ دهه 50 در شبه جزیره کره که بین سال‌های 53 ـ 50 اتفاق افتاد،‌ سه میلیون نفر کشته و بسیاری از شهروندان دو کشور معلول شدند و برخی از آثار سوء آن تاکنون باقی مانده است. اگر در شرایط فعلی جنگی در این شبه جزیره رخ دهد بیش از 17 برابر آن مقطع زمانی خسارت به بار خواهد آورد. درگیری دهه 50 قرن 20میان دو کره در فضای جنگ سرد روی داد و در حقیقت رویارویی میان دو ابر قدرت آن زمان یعنی آمریکا و شوروی بود. در شرایط فعلی میلیاردها دلار در کره جنوبی و ژاپن سرمایه‌گذاری شده است و هیچ فرد عاقلی حاضر نیست این سرمایه‌گذاری‌ها از بین برود و سوخت شود. مردم دو کره و ژاپن هم بشدت از بروز یک جنگ ویرانگر دوری می‌گزینند.

یکی از علت‌های عمده ایجاد این فضای پر التهاب کنونی در منطقه شبه جزیره کره، سیاست‌های نادرست دولت فعلی آمریکاست. در دولت باراک اوباما، رئیس جمهور پیشین آمریکا، نوعی رفتار مماشات گونه با کره‌شمالی انجام می‌شد. اما در زمان دونالد ترامپ، وی ابتدا چین را به انجام ندادن کاری موثر در رابطه با حل موضوع هسته‌ای پیونگ یانگ متهم کرد و در نهایت هم گفت خود، این مساله را حل خواهد کرد.

آنچه اکنون ما شاهد هستیم نتیجه مستقیم رفتارهای آقای ترامپ است. البته به‌نظر نمی‌رسد که در نهایت جنگی در این منطقه روی دهد و هیچ کشوری هم از این موضوع استقبال نخواهد کرد. آزمایش‌های اخیر کره‌شمالی هم در راستای بازدارندگی است که اصلی مهم در مباحث استراتژیک و امنیت ملی است. در پایان باید خاطرنشان کرد، بهترین و موثرترین اقدام، گام نهادن در مسیر دیپلماسی و برگزیدن راهکار دیپلماتیک است.