به گزارش مشرق، وضعیت مدیریتی بسکتبال ایران هر روز نگران کننده تر می‌شود و بی تدبیری و عدم آینده نگری در  تصمیماتی که گرفته می‌شود، کاملا به چشم می‌خورد.لیگ بسکتبال در لبه پرتگاه قرار گرفته و دیگر آن رونق سابق را ندارد و تیم‌ها و اسپانسرها آن علاقه سابق را برای تیم‌داری در این رشته ندارند. گواه این ادعا را هم می توان در تعداد و شرایط تیم‌های حاضر برای فصل جدید اعلام کرد. نفت و پتروشیمی را هم از لیگ بگیرند، باید به سمت برگزاری مسابقاتی همانند قهرمانی کشور برویم.

نوع و شیوه برگزاری مسابقات و عدم حمایت‌ها از تیم‌های بخش خصوصی هر ساله یکی از اسپانسرها را فراری می‌دهد و کار را به جایی رسانده‌اند که اهالی بسکتبال باید دل‌شان را به حضور تیم‌های نظامی و بومی استان‌ها خوش کنند که با التماس و هزار خواهش و تمنا حاضر شوند با سلام و صلوات در لیگ تیمداری کنند! تازه اگر این دست از تیمها در میانه راه قید تیمداری و مسابقات را نزده و از مسابقات کنار نکشند، آن وقت در خوشبیانه ترین حالت عمر حضورشان در لیگ برتر بسکتبال به یک سال می رسد.

از بحث باشگاهی که بگذریم در رده ملی هم تصمیمات بدون پشتوانه و با عدم بررسی کامل تمام جوانب گرفته می‌شود و نمونه آن را در حذف تیم ملی بسکتبال سه نفره شاهد بودیم. تیمی که با یک بی تدبیری از مسابقات کنار گذاشته شد.

ماجرا از این قرار بوده که فدراسیون در فهرست اولیه خود اسامی چند بازیکن را برای حضور در بازی‌های سه نفره به کمیته ملی المپیک می‌دهد، اما طبق همان بی تدبیری بعدا مشخص می‌شود دو نفر از آنها باید پتروشیمی را در همان زمان برگزاری داخل سالن در باشگاه‌های آسیا همراهی کنند و با توجه به تمام شدن مهلت ثبت نام و تغییر اسامی، دیگر کاری از کمیته ملی المپیک هم بر نمی‌آید و در کمال ناباوری و خیلی ساده تیم ملی 3 نفره مردان از بازی ها کنار گذاشته می‌شود!

اینکه چرا در اعلام اسامی بازیکنان تیم ملی برای داخل سالن کسی مسابقات باشگاه‌های آسیا را در نظر نمی‌گیرد، جای بسی تامل دارد.

علی توفیق در مورد جایگزین کردن بازیکنان گفته است نامه‌ای به رحیمی رئیس کاروان ایران در بازی‌های آسیایی ترکمنستان داده ایم که نام ریاعی و دلیرزهان را جایگزین این دو نفر کنند. این صحبت‌ها بر چه اساسی مطرح می‌شود، مشخص نیست، چون چندین بار از سوی مسئولان کمیته اعلام شده است که دیگر فرصتی برای تغییر نفرات وجود ندارد.

همان طور که اشاره  شد شیوه مدیریتی این روزهای بسکتبال، شیوه‌ای نیست که بتوان با آن به آینده امیدوار بود و اگر تدبیری اندیشیده نشود، بسکتبال ایران روزهای بدتری را در انتظار خواهد داشت.

اهالی بسکتبال امیدوار بودند با حضور علی توفیق به عنوان دبیر که از جنس این رشته بوده و یک نیروی جوانتر نسبت به سایر اعضای فدراسیون محسوب می‌شود،‌ شرایط تغییر کند، اما در عمل تاکنون بعد از گذشت بیش از 2 سال چنین چیزی اتفاق نیفتاده است. به نظر می رسید که مدیریت قائم به فرد در بسکتبال اجازه تصمیم گیری به نفرات تازه نفس و جوانتری مثل توفیق را نمی دهد و در بسکتبال کماکان در بر همان پاشنه سابق می چرخد.

بر حلقه فدراسیون بسکتبال مدتها تار عنکبوت تنیده شده؛ آنچه نتیجه مدیریت سنتی، منفعلانه و تمامیت خواه در بسکتبال است. تار عنکبوتی که اجازه نمی دهد که هیچ گلی وارد سبد بسکتبال شود و این فدراسیون روز به روز منزوی تر، منفعل تر و البته ناکام تر می شود.