به گزارش مشرق، «هادی محمدی» در یادداشت روزنامه «جوان» نوشت:
نشست‌های ژنو که از سه‌شنبه قبل هشتمین بار با حضور نماینده دبیرکل سازمان ملل و نمایندگان دولت سوریه و نمایندگانی از چهار بخش با عناوین ریاض، قاهره، مسکو و کردها که خود را معارضین می‌دانند، تشکیل شد، از ابتدا به عنوان پروسه‌ای برای تبدیل پروژه تروریسم تکفیری به براندازی از مسیرهای سیاسی و مذاکراتی در سوریه طراحی شده بود. با اینکه در نشست ژنو ۸، تقریباً ۵۰ نفر به عنوان معارض شرکت کرده و سه دور مذاکره با واسطه دی‌میستورا داشتند، در واقع این سیاهی لشکر، بیانیه‌ها و مطالبات حامیان تروریسم و راهبردهای آنان را در نشست‌های مذاکراتی و مطبوعاتی قرائت می‌کنند.
به همین دلیل آنچه در نشست‌های ژنو می‌گذرد با واقعیت‌های میدانی ارتباطی ندارد، چراکه این افراد قبل از اینکه از حمایت داخلی در سوریه برخوردار باشند، نماینده دولت‌های حمایتگر در پروژه تروریستی هستند و بیشتر گروه‌های داخلی که در غرب حلب و شمال و شرق حماه و استان ادلب و دیگر مناطق حضور دارند، این مجموعه مذاکراتی را قبول ندارند و به همین دلیل وقتی در نشست‌های ژنو، درخواست مبارزه با تروریسم به عنوان مدخل هرگونه راه‌حل سیاسی مطرح می‌شود، افراد شرکت‌کننده در مذاکرات، خود را با آن بیگانه می‌دانند.
اساساً مذاکرات ژنو که در چند سال گذشته جریان داشته، از شعار و جنگ تبلیغاتی فراتر نرفته و به تلاشی مأیوسانه و غیرمفید تبدیل شده است. دلیل اصرار حامیان تروریسم بر نشست‌های ژنو آن است که اگر به روندهای آستانه و سوچی تن بدهند، به مفهوم از کنترل خارج شدن روندهای پایانی برای نابودی تروریسم و روندهای سیاسی در سوریه خواهد بود. ابتکار عمل آستانه و سوچی توانسته است در یک سال گذشته به کاهش درگیری و تمرکز هدفمند در مبارزه با تروریسم کمک کند که مدیریت آن در اختیار امریکا و رژیم صهیونیستی و آل‌سعود نیست.
تلاش جدید دی‌میستورا که برنامه‌های امریکایی و اسرائیلی را در ژنو ۸ مطرح کرده و بنا به گفته بشار جعفری، نماینده اصلی دولت سوریه، فراتر از اختیارات خود عمل نموده، برای این است که قبل از نابودی تروریسم در سوریه که به عنوان اهرم فشار غربی – صهیونیستی در مذاکرات نقش بازی می‌کنند، امتیازهای اصلی در آینده سیاسی سوریه را ثبت و نهایی کنند. دی‌میستورا با طرح جدید خود در ژنو ۸ قصد داشت بحث پیرامون ترکیب حکومتی و محتوای قانون اساسی و انتخابات را در دستور کار قرار دهد که به دلیل بی‌توجهی به روندهای قبلی در ژنو ۷ و طرح پیشنهادی و مقدماتی دولت سوریه، با بن‌بست روبه‌رو شد.
طرح دی‌میستورا ضمن بی‌اعتنایی به بقایای تروریسم در سوریه و برگرفته از بیانیه ریاض ۲ که مطالبات خارجی را به عنوان دستور کار قرار می‌داد و ماهیت و اصالت مذاکرات سوری – سوری را مخدوش می‌کرد، بدون کمترین پیشرفت و نتیجه تمام شد و اگرچه نشست ژنو۸ تا پانزدهم دسامبر منظور شده ولی نمی‌توان به دیدار احتمالی در سه‌شنبه آینده نیز برای نتیجه‌سازی مؤثر امیدی داشت.
دلیل ناکارآمدی نشست‌های ژنو این است که اهداف گروه‌های تروریستی را با بیان سیاسی، هماهنگ کرده تا مذاکرات بر آن مهر تأیید بزنند، حال آنکه نه تروریست‌ها و نه خواسته‌های‌شان و نه خواسته‌های حامیان تروریسم، مشروعیتی ندارد و اگر سازمان ملل و نماینده آن قصد داشته باشند که تلاش‌های ژنو به نتیجه برسد، باید بر اساس مفاد منشور سازمان ملل و پرهیز از دیکته کردن خواسته‌های حامیان تروریسم، چارچوب‌های قانونی و مشروع را تکیه‌گاه تحرکات خود قرار دهند.
