به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در اخبار ویژه خود آورده است:
برجام شاهکار نبود اما شما شاهکار کردید آقای مطهری!
علی مطهری میگوید دولت نباید این قدر روی برجام تبلیغات میکرد که «ما شاهکار کردیم».
وی در گفتوگو با برنامه دستخط اظهار داشت: دولت روی برجام خیلی تبلیغات کرد یعنی نباید اینقدر تبلیغات میکردند که ما شاهکار کردیم. البته برجام مهم بود و کار درستی بود و برای کشور مثبت بود و آثار خوبی در پی داشت، ولی اینکه تبلیغات زیادی روی برجام شد که انتظارات و توقعات مردم را بالا برد، کار درستی نبود. باید بیان میکردند توافقی شده و باید ببینیم چه خواهد شد. ما اینطور نگاه میکردیم که آینده چه میشود و ممکن است گشایشهایی ایجاد شود و ممکن است گشایشهایی نباشد. ما باید اینطور نگاه میکردیم.
وی میافزاید: (در برجام) ما چیز زیادی از دست ندادیم، اینکه برخیها میگویند به کجا رسیده بودیم و همه را دادیم و هیچ چیزی نگرفتیم، واقعاً این چنین نیست. اینطور هم که متخصصان میگویند هر لحظه هم اراده کنیم ظرف 5 روز میتوانیم به غنیسازی 20 درصد برسیم، به نظر من، در مجموع صنعت هستهای ما با برجام پیشرفت بیشتری میکند، البته حالا باید ببینیم با مسائل جدیدی که ایجاد شده، رفتار آمریکا چگونه است.
این سخنان در حالی است که اولاً مطهری از حامیان تصویب چشمبسته و بدون بررسی برجام بود؛ چنانکه بعدها گفت «20 دقیقه هم برای تصویب برجام زیاد بود»!
ثانیاً به دلیل همین عدم فهم درست است که او امروز هم میگوید چیز زیادی از دست ندادیم. واگذاری 97 درصد اورانیوم غنیشده (زحمت حدود یک دهه متخصصان) و اوراق کردن 15 هزار سانتریفیوژ از مجموع 19 هزار سانتریفیوژ و
بتون ریختن در قلب رآکتور اراک (و از کار انداختن مطلق آن) و... در مقابل دریافت مشتی وعده و تعهد بر زمین مانده، «چیزی» نیست؟! باز هم صد رحمت به آقای روحانی که فهمید مذاکره با آمریکا دیوانگی است!!
ثالثاً باید پرسید مثلاً چگونه میشود ذخایر اورانیوم غنی شده در طول 10 سال را 5 روزه یا حتی 500 روزه برگرداند؟! و چگونه میتوان درجا زدن صنعت هستهای را پیشرفت نام نهاد؟!
سیاهنمایی علیه شهردار سابق که نامش گزارش عملکرد 100 روزه نیست
آیا شهردار تهران هم به سیاهنمایی میپردازد یا گزارش عملکرد 100 روزه خود را ارائه میکند؟
جهاننیوز ضمن طرح این پرسش نوشت: هرچند انتظار میرفت در نیمه سوم آبان ماه گزارش 100 روزه نجفی از عملکرد شهرداری ارائه شود ولی این امر تا به امروز به تعویق افتاده است. به رغم آنکه از اواسط آبان ماه اعلام شده بود که شهردار تهران بهزودی گزارش 100 روزه خود را درباره عملکرد مدیریت شهری ارائه خواهد کرد اما علیاعطا سخنگوی شورای شهر در کانال تلگرامی خود مطرح کرد که منظور از ارائه گزارش 100 روزه عملکرد 12 سال قبل مدیریت شهری است نه فعالیت 100 روز اخیر مدیریت فعلی شهر تهران!
اما مسئله این است زمانی که شهردار اعلام میکند که بهزودی گزارش 100 روزه شهرداری را در صحن علنی شورا ارائه خواهد کرد؛ مردم بیشتر از آنکه در انتظار شنیدن آنچه در دوره گذشته روی داده باشند؛ منتظرند تا عملکرد 100 روز اخیر مدیریت شهری تهران را بشنوند تا اینکه به مانند گذشته به تکرار سخنانی بپردازد که در یکسال اخیر از سوی اصلاحطلبان و اعضای شورا و مدیران جدید شهرداری در تخریب مدیریت سابق اعلام شده است.
نکته دیگری که در این میان تأمل برانگیز است، این است که محمد علی نجفی شهردار تهران بعد از پایان 100 روز فعالیت خود در پایتخت تنها در نظر دارد تا عملکرد مدیریت شهری قبلی را به چالش بکشد و به مانند رئیس جمهور که در گزارش 100 روزه خود در دولت یازدهم تمام مشکلات را به زمین دولت قبل انداخت و از خزانه خالی گفت!
عنوان کند که اکنون که خزانه شهرداری تهران خالی است؛ مردم نیز انتظار اجرای پروژههای اجرایی و بهبود وضعیت زندگی را حداقل تا پایان 4 سال نباید از شهرداری تهران داشته باشند. امری که دولت یازدهم با این حربه بر زمین ماندن پروژهها و طرحهای عمرانی را به خاطر آن دانست و توانست از زیر بار بسیاری از مسئولیتها و وعدهها شانه خالی کند.
آنچه که علی اعطا در توئیتر خود منتشر کرده نشان میدهد که در 100 روز اخیر حداقل مدیریت شهری تهران برنامه قابل دفاعی در پایتخت نداشته که قابل ارائه کردن باشد به همین دلیل توضیح میدهد: «برخی دوستان از طرح گزارش 100 روزه برداشت اشتباه کردهاند. شهرداری مکلف است ظرف 100 روز گزارش کارنامه 12 ساله ارائه کند.»
در این بین پرسش اصلی این است که در این 100 روز به غیر از تغییراتی که شهردار تهران در حوزه مدیران مجموعه تحت مدیریت خود انجام داده و سفری که به سئول داشته آیا کار دیگری انجام شده است؟ متأسفانه نه شورای شهر و نه شهردار تهران در بیش از سه ماه گذشته، اقدام درخوری به غیر از مصوبه خرید تبلت و پرشیای جدید و سیاهنمایی از دوره قبل کار خاصی ظاهراً انجام ندادهاند و این در حالیست که مدیریت سابق در همان ماههای اول با ارائه عملکرد مثبت در زمینه آغاز طرحها و ابرپروژهای جدید و تکمیل پروژههای نیمه تمام توانستند، روح تازهای در مدیریت شهری بدمند و همین امر باعث خلق تهران جدید در سالهای بعد شد.
اعلام برائت اصلاحطلبان از چوپان دروغگوی مجلس
تکرار اتهامات دروغ علیه دستگاهها و شخصیتهای محترم مذهبی توسط یک عضو فراکسیون امید، این سئوال را به ذهن متبادر میکند که این عنصر انتحاری تا کی قرار است به عنوان پیاده نظام جریان ضدانقلاب، به رفتارهای قانونشکنانه و فتنهانگیزانه خود ادامه دهد.
محمود صادقی اخیرا مدعی شد «خوب است ایشان [آیتالله مکارم شیرازی از مراجع عظام تقلید] درباره بدهی کلان معوق جناب سامان مدلل به بانک سرمایه هم توضیح بدهند.»
این اتهامپراکنی توام با کنایه و طعنه، در پاسخ اعتراض آیتالله مکارم شیرازی به جنجال بر سر ورود زنان به ورزشگاه بود که گفته بود مشکل مردم نان و اشتغال است نه ورود زنان به ورزشگاه.
رفتار موذیانه محمود صادقی در حالی است که فرد بدهکار به بانک سرمایه (مدلل) هیچ نسبتی به آیتالله مکارم ندارد و به همین دلیل هم صادقی نوشت «با تحقیقات بعدی محرز شد نامبرده هیچگونه رابطه مالی یا نسبتی با ایشان ندارد.»
فضاحت به بار آمده توسط صادقی به حدی بود که علیاصغر شفیعیان مدیر سایت اصلاحطلب انصافنیوز در اعتراض به وی نوشت: «جناب صادقی! کمی قبل از ادعاها مکث بفرمایید تا بعدا تکذیب نشود. آبروی اصلاحات را اینطور به حراج نگذارید لطفا! حراجمعه هم قواعدی دارد.»!
یادآور میشود صادقی چند ماه قبل هم به تقلید کورکورانه از محافل ضدانقلاب (آمدنیوز و ...) مدعی شده بود میلیاردها تومان از پولهای قوه قضائیه در حساب شخصی آیتالله آملی لاریجانی واریز میشود اما وزیر اقتصاد دولت روحانی ضمن گزارشی به مجلس تصریح کرد حساب مذکور 20 سال است براساس مصوبه قانونی تشکیل شده و صرف مصارف خاص در دستگاه قضایی میشود.
محمود صادقی آن هنگام نیز درباره این دروغگویی آشکار خود صرفا ابراز تاسف کرد!
گفتنی است 46 درصد سهام بانک سرمایه متعلق به صندوق ذخیره فرهنگیان است؛ صندوقی که افراطیون مدعی اصلاحطلبی و اعتدال، 11 هزار میلیارد تومان از اموال آن را غارت کردند اما صدای امثال محمود صادقی علیه این غارتگران درنیامده است.
علت را احتمالا باید در پولهای دهها میلیاردی جست که صرف لیست پولکی «فهرست امید» در انتخابات مجلس شد و صدای روزنامههایی مانند آفتاب یزد را درآورد.
طبق قانون نمایندگان در حد مسئولیت نمایندگی برای اظهارنظر آزاد هستند اما سئوال این است که آیا دروغپراکنی علیه دستگاه قضایی و مرجعیت تقلید بدون داشتن کمترین سند، جز پنهان شدن در پشت نام نمایندگی و عمل به شگرد منافقین است که در مسجد ضرار، مشغول فتنهگری بودند؟!
بزرگترین بنگاه اقتصادی دولت از مالیات فرار میکند
«خبری که از اولین نشست هیئت دولت درمورد بررسی بودجه بیرون آمده، نشان میدهد که هیئتوزیران از بندهای الف - ب - ج - د - ه - تبصره یک بودجه کل کشور در سال 97 عبور کرده است.»
روزنامه رسالت به قلم محمدکاظم انبارلویی نوشت: جلسات فوقالعاده هیئت دولت درمورد بررسی لایحه بودجه سال 97 از یکشنبه گذشته آغاز و شماری از تبصرههای بودجه به تصویب رسیده است. به گفته نوبخت، قرار است بودجه سال 97 براساس عملکرد، تهیه و تنظیم و به تصویب برسد.
خبری که از اولین نشست هیئت دولت درمورد بررسی بودجه بیرون آمده، نشان میدهد که هیئتوزیران از بندهای الف - ب - ج - د - ه تبصره یک بودجه کل کشور در سال 97 عبور کرده است. بندهای این تبصره ناظر به مناسبات مالی شرکت ملی نفت با دولت و جایگاه نفت در امر بودجهریزی و بودجهبندی است. از اولین خبر منتشره ازسوی دولت در مورد بودجه 97 برمیآید که شرکت ملی نفت و شرکتهای تابعه آن مشمول رویکرد اخیر دولت درمورد بودجهریزی و بودجهبندی بر مبنای عملکرد نیست. بودجهریزی براساس عملکرد، یک گام بزرگ برای شفافسازی است. بزرگترین بنگاه اقتصادی کشور که زیر نظر دولت اداره میشود و بودجه آن بیشتر از بودجه عمومی دولت است، نمیخواهد مسیر شفافسازی را ازطریق خطوط روشن عملکرد طی کند.
بارها مسئولین اقتصادی دولت و نمایندگان مجلس درمورد برآورد صحیح درآمدهای ناشی از قانون هدفمندی سخن گفته و عددهای متفاوت درمورد آن بیان داشتهاند، اما هیچ تلاشی نه ازسوی دولت و نه ازسوی مجلس برای شفافسازی این درآمد صورت نگرفته است. به نظر میرسد بودجهریزی براساس عملکرد، یک راه روشن برای تقویم درست اعداد و ارقام درآمدها و هزینههاست، اما هیچ ارادهای برای حرکت به این سمت به ویژه در حوزه نفت و انرژی دیده نمیشود.
وزیر اقتصاد دولت یازدهم میگوید: «شب پرداخت یارانه، شب مصیبت عظمای دولت است.»
وزیر نفت آقای زنگنه میگوید: «پرداخت یارانه منجر به متلاشی شدن شرکت ملی گاز و پالایش و پخش شده است. فشار پرداخت یارانه، له کننده است. شرکت نفت به همه عالم بدهکار است.» نوبخت میگوید: «واقعا دولت برای پرداخت یارانه مشکل دارد.» برای خروج از این بنبست و پاسخ به مصیبت یاد شده فقط یک راه وجود دارد و آن بودجهریزی و بودجهبندی در شرکت ملی نفت براساس عملکرد است. چرا دولت، حالا که این رویکرد را انتخاب کرده است، اول بسمالله از بودجه شرکت ملی نفت آغاز نمیکند؟
درآمد فروش نفت و نیز درآمدهای حاصل از فروش فرآوردههای نفتی در داخل و نیز صادرات آن به خارج هیچ گاه تا زمان تصویب قانون هدفمندی یارانهها برخلاف تبصره 38 قانون دائمی بودجه کل کشور به خزانه واریز نمیشد. پس از تصویب این قانون که با افزایش نجومی قیمت حاملهای انرژی همراه بود و قرار بود یارانهها از این محل پرداخت شود، تبدیل به یک مصیبت شد. این درحالی است که این پرداختها از جیب شرکت ملی نفت صورت نمیگیرد، بلکه از جیب خود مردم پرداخت میشود. چرا باید پولی که مردم خودشان به خودشان پرداخت میکنند، برای دولت مصیبت باشد؟ دولت در توجیه و تفسیر این مصیبت باید عدد و رقم بدهد.
یعنی بزرگترین بنگاه اقتصادی دولت مالیات نمیدهد و نیمی از درآمد نفت را به عنوان سهام خود تصاحب میکند. آن وقت چه چیزی باقی میماند که پس از کسر 20 درصد واریزی نفت به صندوق توسعه ملی بین مردم و بودجه عمومی دولت اختصاص داده و تقسیم شود.
کنایه عارف به روحانی/ اعتدال، گفتمان نیست
محمدرضا عارف رئیس فراکسیون امید میگوید اعتدال یک گفتمان نیست.
در حالی که روحانی و حلقه اطراف وی در حزب اعتدال و توسعه، از اعتدال به عنوان یک گفتمان یاد میکنند و معتقدند برخی عملکرد اصلاحطلبان در مقاطعی، تندروی بوده، برخی اصلاحطلبان نظیر تاجیک و... بارها تصریح کردهاند اعتدال گفتمان نیست و گفتمان واقعی، اصلاحات است.
محمدرضا عارف دیروز در دیدار شورای مرکزی جبهه اعتدالگرایان، مجددا موضع از بالای اصلاحطلبان را تکرار کرد و گفت: در ذات اصلاحات، منش و اعتدالی وجود دارد، شخصا «اعتدال» را یک گفتمان نمیدانم و شرایط زمانی ما را به مسیری برد که واژه «اعتدال»را به «اصلاحات» الصاق کردیم در حالیکه الزاما نیازی به این کار نبود چرا که در دل گفتمان اصلاحات، اعتدال نهفته است.
رئیس شورای سیاستگذاری اصلاحطلبان افزود: در یک جبهه سیاسی هر حزبی باید وزن خود را در داخل آن جبهه سیاسی بشناسد و با توجه به وزن خود فعالیت کند و انتظاراتش را با توجه به وزن و جایگاه خود هماهنگ کند.
یادآور میشود برخی اعضای فراکسیون امید ضمن اعتراض به روحانی در معرفی کابینه دوازدهم، بنا را بر رأی ندادن به جهرمی (وزیر ارتباطات) و رأیآوردن به وزیر پیشنهادی نیرو (بیطرف) گذاشتند که دست بر قضا، جهرمی رأی آورد
اما بیطرف از کسب رأی اعتماد ناکام ماند. به همین دلیل بعدها، فراکسیون امید ضمن دادن کارت زرد به علی ربیعی وزیر کار و رفاه، تصریح کردند این اخطار و هشدار به روحانی است.
محمدرضا عارف از انتخابات سال 92 که وادار به انصراف به نفع روحانی شد، از روحانی گلهمند است.