در سال‌های ابتدایی انقلاب اسلامی موج ترورها بیشتر معطوف به ترور شخصیت‌های سیاسی و امنیتی کشور بود اما پس از طرح موضوع پرونده هسته‌ای ایران و دستیابی کشورمان به سطوح بالایی از دانش هسته‌ای و پس از آنکه دشمن نتوانست روند رشد فزاینده علمی کشور را با تحریم و تهدید متوقف کند، دست به کار ترور دانشمندان هسته‌ای شد.

بر همین اساس، در 22 دی ماه سال 88 اولین دانشمند هسته‌ای ایران به نام دکتر مسعود علیمحمدی در جلوی درب منزلش ترور شده و به شهادت می‌رسد. در بررسی‌های اولیه مشخص شد انفجار بمبی که در یک موتور سیکلت در جلوی درب منزل شهید علیمحمدی پارک شده‌ بود باعث شهادت دکتر علیمحمدی شده است.

حدود یک سال پس از این واقعه، در تاریخ 8 آذر 89 دوتن دیگر از دانشمندان هسته‌ای کشورمان هدف تیم‌های ترور سرویس‌های اطلاعاتی دشمن قرار گرفتند که یکی از این عملیات‌ها منجر به شهادت دکتر مجید شهریاری، استاد فیزیک دانشگاه شهید بهشتی شد و عملیات دیگر با هوشیاری دکتر فریدون عباسی ناکام ماند.

چند روز پس از ترور شهید شهریاری، وزارت اطلاعات از دستیگری عامل ترور شهید علیمحمدی خبر داد. در واقع وزارت اطلاعات موفق شده بود مجید جمالی فشی عامل  ترور شهید علیمحمدی را دستگیر کند. اعترافات جمالی فشی مشخص کرد که سازمان اطلاعاتی اسرائیل طراح و اجرا کننده ترور دانشمندان هسته‌ای کشورمان است، ولی هنوز مشخص نبود که چه کسی اطلاعات دانشمندان هسته‌ای کشورمان را در اختیار دشمن قرار داده است.

اوایل مرداد ماه سال 90 شهید داریوش رضای نژاد سومین دانشمند هسته‌ای کشورمان نیز در جلوی چشم خانواده‌اش به شهادت می‌رسد. در دی ماه همان سال نیز شهید مصطفی احمدی روشن چهارمین دانشمند هسته‌ای کشورمان نیز هدف ترور قرار گرفته و به شهادت می‌رسد.

نکته قابل توجه در تمامی این ترورها آن است که تمام دانشمندان هسته‌ای کشورمان به شیوه‌ای مشابه و با چسباندن بمب‌های مغناطیسی به درب خودروهای‌شان به شهادت می‌رسند به جز شهید رضایی نژاد که با شلیک چند گلوله ترور می‌شود.

تمامی این شواهد نظر سیستم اطلاعاتی کشور را به این نکته معطوف می‌کند که اتاق عملیات مشترکی تمام این ترورها را برنامه ریزی، هدایت و اجرا کرده است. اما نکته مبهم این پرونده آن است که چه کسی اطلاعات مربوط به دانشمندان هسته‌ای ایران را در اختیار دشمن قرار داده است؟

ار دیبهشت ماه سال 94 فردی به نام احمدرضا جلالی توسط دستگاه اطلاعاتی کشور بازداشت می‌شود. جلالی که دکترای عمومی خود را در ایران گرفته بود، دوره تخصصی پزشکی هسته‌ای را در کشور سوئد گذرانده بود. وی به دلیل تخصصش، به پزشک امین در پروژه‌های خاص تحقیقات هسته‌ای کشور دعوت به همکاری می‌شود. وی درسال 87 برای ادامه تحصیل به سوئد و بلژیک می‌رود  و به علت تدریس در دانشگاه‌های اروپایی و شرکت در مجامع علمی به شهرت می‌رسد.

جلالی درباره فعالیتش درخارج از کشور می‌گوید: پس از مقطع دکترا با یک شرکت اروپایی همکاری می‌کند و در ادامه نیز با شرکت‌هایی در آمریکا و اروپا همکاری می‌کرده است. همچنین در پروژه‌های اروپایی که گاها بین 7 کشور اروپایی انجام می‌شده است به عنوان مسئول پروژه به ایفای نقش می‌پرداخته است.

جلالی به دلیل ارتباط نزدیک با دانشمندان هسته‌ای کشور لیستی از اطلاعات آنان را به موساد تحویل می‌دهد و این اطلاعات به مبنای اصلی موساد برای ترور دانشمندان کشورمان می‌شود.

جلالی که در پوشش همکاری با آژانس امنیتی اتحادیه اروپا اقداماتش را انجام می‌داده است درباره درخواست‌های موساد  می‌گوید: آنها در ابتدا عکس‌هایی از مراکز هسته‌ای به من نشان می دادند و از من می‌خواستند اطلاعاتی از این مراکز در اختیار آنها قرار بدهم. پس از آن اطلاعات جدیدی از من درباره دانشمندان هسته‌ای کشور می‌خواستند که این افراد دقیقا چه اقداماتی را انجام می‌دهند.

دکتر احمدرضا جلالی - جاسوس موساد

وی همچنین درباره توصیه‌هایی که عوامل موساد به او می‌کردند، عنوان کرده که، "آنها به من می‌گفتند درباره ارتباط با ما چه در قالب دوستی، چه در قالب همکاری با اتحادیه اروپا هیچ مطلبی در داخل کشور عنوان نکنم."

موساد سیستم ارتباطی خاصی را در اختیار جلالی قرار داده بود و طبق اظهارات وی، در زمانی که می‌خواستند صحبت‌های مهمی با او انجام دهند ابتدا یک تماس با گوشی همراه او برقرار می‌کردند و سپس از او می خواستند در ساعت مشخصی از گوشی همراه مخصوصی که موساد در اختیار  او قرار داده است استفاده کند.

وعده ارائه اقامت در یکی از کشورهای اروپایی و کار در آن کشور از جمله دلایل اصلی گرفتاری جلالی در دام اطلاعاتی موساد بوده است.

از دیگر آثار اقدامات جلالی بهانه تراشی های جدید اژانس بین المللی انرژی اتمی علیه ایران آنهم با اطلاعاتی است که توسط این جاسوس  به دشمن داده شده‌ است.