سرویس سیاست مشرق - روزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل‌استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه "ویژه‌های مشرق" نکات و تأملات قابل‌استخراج از رسانه‌ها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با «ویژه‌های مشرق» همراه شوید.

*******

چه کسانی گرای تحریم های جدید را به آمریکا می دهند؟!

چهار سال پیش جریان اصلاح طلب با همراهی برخی دولتمردان تلاش کردند تا با انجام عملیات روانی، مردم را به این باور برسانند که با چشم پوشی از برخی از حقوق هسته‌ای،میتوان تمام تحریم ها را لغو و گشایش اقتصادی ایجاد کرد.این جماعت، در مرحله بعدی، برجام را فتح الفتوح و معجزه نامید و مدعی شد که تحریم ها به تاریخ پیوست.اما در نهایت-همانطور که منتقدان از ابتدا با دلایل کارشناسی تاکید کرده بودند- نه تنها تحریم ها لغو نشد، بلکه با قوانینی همچون «قانون آیسا» و «قانون کاتسا 2017(یا همان مادر تحریم ها)» زیرساخت تحریم ها گسترده تر شد و در نهایت تحریم ها باقی ماند ولی هسته ای رفت.

در حقیقت به دلیل اصرار دولت در «اجرای برجام به هر قیمتی» و پرهیز از اقدام متقابل در مقابل تحریم های جدید، قوانینی همچون قانون مادر تحریم ها(یا همان سیاه چاله تحریم) و همچنین قانون آیسا به فهرست تحریم ها اضافه شد.به عبارت دیگر، قانون مادر تحریم ها و قانون آیسا سوغات بزک کنندگان برجام برای مردم ایران بود.

این جماعت در ادامه و همراستا با سیاست های ضد ایرانی دشمن و بدون توجه به تجربه برجام، موضوع موشکی را مطرح کرد و صراحتا اعلام کرد که برای لغو کامل تحریم ها بایستی در مساله موشکی تغییراتی ایجاد شده و مذاکرات هسته ای کلید بخورد.روزنامه های اصلاح طلب اعلام کردند که پیروزی بر داعش، دست ایران را پر کرده است و بر همین اساس میتوان برای توان موشکی مذاکره کرد.

بر همین اساس فضاسازی رسانه ای اصلاح طلبان و القای دوگانه هایی همچون دوگانه «موشک-تحریم» و همچنین دوگانه «موشک-معیشت» همزمان با فشارهای امریکا و شرکای اروپایی واشنگتن به بهانه توان موشکی ایران،اجرا شد.

در هفته های گذشته نیز در پی ناآرامی ها در برخی از شهرهای کشورمان، در ابتدا،اصلاح طلبان بدون توجه به اعتراضات معیشتی مردم، این تجمعات را به رقبای انتخاباتی روحانی نسبت داده و از آن به تسویه حساب سیاسی تعبیر کردند.اما پس از آنکه عده ای آشوبگر با موج سواری بر اعتراضات معیشتی مردم به آدم کشی و تخریب اموال عمومی روی آوردند، آنها را معترضین نامیدند و در نقش وکیل مدافع خواستار آزادی اغتشاشگران شدند.

نکته قابل تأمل اینجاست که فضاسازی اصلاح طلبان برای آزادی اغتشاشگران و «معترض» و «دانشجو» نامیدن آشوبگران ،همزمان با فشارهای آمریکا جهت تصویب تحریم های حقوق بشری علیه ایران اجرا شد.

در همین رابطه، روزنامه بهار در شماره امروز در یادداشتی با عنوان «از آن صدا تا این سکوت» نوشت:«خبرهای تلخ روزهای اخیر چه مرتبط با بازداشت‌شدگان حوادث اخیر باشد و چه مربوط به این موضوع نبوده باشد نشانگر وضعیت نامطلوب زندان‌هاست... احزاب اصلاح‌طلب و برخی چهره‌های سیاسی این جریان که در روزهای اعتراضات هر روز مشغول صدور بیانیه و انتشار مقاله و اظهارنظر بودند به یکباره روزه سکوت گرفته‌اند و مشخص نیست که چرا سخنی بر زبان نمی‌آورند؟ بهانه و توجیه اصلاح‌طلبان برای عدم همراهی با اعتراضات در روزهای گذشته دور بودن معترضان از اهداف اصلاح‌طلبی عنوان شده بود، آیا رسیدگی به وضعیت بازداشت شده‌های این حوادث و انتقاد از مراکز تصمیم‌گیر در این مسئله هم خلاف آرمان‌ها و اهداف اصلاح‌طلبانه است؟ !».

در روزهای گذشته،آمریکا 14 شخصیت حقیقی و حقوقی را در ارتباط با ایران تحریم کرد. وزارت خزانه‌داری آمریکا با صدور بیانیه‌ای این 14 شخص و نهاد را به بهانه ارتباط با برنامه‌های موشکی و تسلیحاتی و همچنین نقض ادعایی حقوق بشر تحریم کرد.در این بیانیه نام آیت‌الله «صادق آملی لاریجانی» رئیس‌قوه قضائیه و «غلامرضا ضیائی» رئیس‌زندان رجائی‌شهر به عنوان افراد تحریم شده دیده می‌شود.

قرار نبود برجام معضلات اقتصادی را حل کند

روزنامه اعتماد در یادداشتی با عنوان «برجام به زبان ساده» به قلم «حسین موسویان» نوشت:«از ابتدا روشن بود که وظیفه برجام...حل همه معضلات اقتصادی قبل و بعد از انقلاب ایران نبود».

گفتنی است روزنامه آرمان در روزهای گذشته در مطلبی نوشته بود:«آقای روحانی نسبت به دستاوردهای برجام خیلی خوشبین بود و به همین دلیل وعده‌هایی به مردم داد که در عمل تاکنون محقق نشده است».

در طول مذاکرات هسته‌ای، مقامات دولت آقای روحانی تمامی امور کشور را به برجام گره زدند.اظهاراتی همچون «سال 94 با توافق هسته‌ای بذر اقتصاد ایران به ثمر می‌نشیند(علی طیب‌نیا، وزیر اقتصاد دولت یازدهم)»،«امسال اقتصاد ایران بعد از توافق هسته‌ای شکوفا خواهد شد.(سیف، رئیس‌بانک مرکزی)»،« منتظر هجوم سرمایه‌های خارجی بعد از توافق هسته‌ای باشید.(اکبر ترکان، رئیس‌مناطق آزاد دولت یازدهم)»،«اکنون کشور از بیکاری رنج می‌برد، جوانان مشکل عدم استطاعت مالی برای ازدواج دارند و دولت وظیفه دارد این مشکلات را برطرف کند و امیدوارم با لغو تحریم‌ها این مشکلات برطرف شده و کارهای عمرانی نیز با سرعت بیشتری انجام شود.(علی یونسی،دستیار رئیس‌جمهور)»، «باید تحریم‌ها برداشته شود تا پروژه‌های عمرانی را تکمیل کنیم.(نوبخت، معاون رئیس‌جمهور)» و... اینها تنها بخشی از وعده‌های دولتمردان درباره نتایج برجام بود. وعده‌هایی که حتی آب خوردن مردم را نیز به برجام گره زد.

حال که برجام تقریبا و تحقیقا هیچ دستاوردی نداشته است،اصلاح طلبان بجای تغییر رویه و عذرخواهی و تلاش جدی برای جبران خسارت‌های محض برجام، به انکار وعده‌ها روی آورده‌اند.

مشکل تیم اقتصادی دولت،عدم توجه به امکانات داخلی

«محمد سلامتی» در مصاحبه با روزنامه آرمان در پاسخ به این سوال که:«برخی معتقدند که حل مشکلات اقتصادی در ایران نیاز به اصلاحاتی دارد و از سویی جامعه هنوز آماده چنین اصلاحاتی نیست، اساسا این مساله تا چه‌اندازه قابل قبول است؟ در این صورت دولت در چنین شرایطی چگونه می‌تواند به مطالبات مردم پاسخ بگوید؟» گفت:«به نظر من در حال حاضر برای حل مسائل اقتصادی هیچ‌گونه اصلاحاتی ضرورت ندارد. تنها مدیریت و تفکر مبتنی بر استفاده از امکانات داخلی را لازم دارد که متاسفانه هم اکنون تصمیم گیران در امور اقتصادی فاقد آنند. آنها که از ضرورت اصلاحات در این زمینه سخن می‌گویند، یا از کار اجرایی و ظرفیت‌های موجود بی‌اطلاع اند، یا بهانه‌ای برای توجیه بی‌عملی مطرح می‌کنند. بنابراین همان‌طور که اشاره کردم برای حل مسائل اقتصادی نظیر کاهش بیکاری، کنترل تورم وافزایش تولید، نیازی به هیچ گونه اصلاحات نیست. حتی اگر اصلاحاتی هم نیاز باشد، تغییر ترکیب مجموعه تصمیم گیرندگان و مشاوران اقتصادی دولت است به گونه‌ای که مجموعه جدید، اولویت را به استفاده از امکانات داخلی بدهد».

متاسفانه مقامات دولت آقای روحانی در اظهارات متعدد،توان داخلی را تحقیر کردند.اظهاراتی همچون «ما جز در پختن آبگوشت بزباش و قرمه سبزی، قدرت رقابت در هیچ فناوری و صنعتی را نداریم» و «باید مدیر صنعتی و اقتصادی را از خارج وارد کنیم» تنها نمونه کوچکی از این قبیل اظهارات است.

این در حالی است که مقدمه رشد علمی و فرهنگی کشور،اعتماد و احترام دولتمردان به داشته ها و ظرفیت های بومی است.