از جهان دو بانگ می ‌آید به ضد

تا کدامین را تو باشی مستعد

وان یکی بانگش نشور اتقیاست

وان یکی بانگش فریب اشقیاست

در جهان هر چیز، چیزی را کشد

کفر و کافر را و مرشد را رشد

مولوی از منظر صداشناسی و خبرشناسی در جهان بیش از دو صدا و دو خبر را به رسمیت نمی شناسد؛

خبر یا از سوی اشقیا یا از سوی اتقیاست.

در پشت هر خبری دو انسان نشسته است؛ یا کافر است یا مؤمن!

طبیعی است خبر اول، خبر بد و خبر  دوم، خبر خوب است.

غربی‌ها می گویند در ارزش‌گذاری خبر اگر سگی انسانی را گاز بگیرد خبر نیست اما اگر انسانی پای سگ را گاز بگیرد خبر است.

آیا واقعاً این پایه درستی برای شناخت و ارزش‌گذاری خبر است؟

9000 شبکه تلویزیونی فقط مخصوص ایران از طریق ماهواره، سخاوتمندانه برنامه پخش می کنند. غرب، میلیاردها دلار  برای زیرساخت رسانه ‌ای علیه انقلاب اسلامی سرمایه‌گذاری کرده است.

امروز رسانه تعاریف گذشته خود را از دست داده است. با گسترش ارتباطات و انفجار اطلاعات، هر شهروند یک رسانه است، هر انسانی می تواند با بهره‌گیری از وسایل ارتباط جمعی نقش یک رسانه را ایفا کند. هر خبر می تواند خوب باشد یا بد.

خبر بد یا سیاه چیست و از کیست؟ خبر خوب یا سفید چیست و از کیست؟ آیا هر خبری را می شود باز نشر داد؟

منشأ خبر بد یا سیاه، «امام نار» است. منشأ خبر خوب یا سفید، «امام  نور» است. باید دید ما با انتشار این دو خبر مروج و مبلغ کدام امام هستیم؟ امام نور یا امام نار؟!

امروز استکبار جهانی با تکیه بر زیرساخت‌های جدید ارتباطی و اطلاعاتی یک امپراتوری خبری را شکل داده و سلطنت خود را با انتشار خبر بد و سیاه علیه جوامع تحت ستم تضمین کرده است. این امپراتوری شب و روز در حال جنگ رسانه ای با ایران اسلامی است.

انقلاب اسلامی و مردم ایران بیش از 40 سال است درگیر این پدیده هستند و با هوشیاری و بصرت و لحظه ‌شناسی با این امپراتوری می جنگند. اگر نظام پروژه سامان زیرساخت ملی ارتباطات و اطلاعات خود را در دست نگیرد، امپریالیسم خبری با خبر بد «سیاه»، پاک ترین و الهی ‌ترین انقلاب جهان را همواره مورد تهدید قرار می دهد.

پیش از تحولات اخیر در ارتباطات و فناوری اطلاعات، اخبار، پیام ‌ها و اطلاعات از طریق مطبوعات، کتاب، تلگراف و تلفن، رادیو و تلویزیون به دست ما می‌رسید، اما امروز همه اینها از طریق یک خط واحد در فضای مجازی به راحتی قابل دسترس است. برای غرب مهم «روی خط بودن» ماست. آنها  می خواهند همه انسان ‌ها را در جهت منافع شیاطین جهان به «صف» در یک «خط» بنشانند. تنها  کشور و ملتی که نمی خواهد این «بر خط بودن» را بپذیرد، ملت ایران و نظام مقدس جمهوری اسلامی است. خبرگزاری فارس با برگزاری یک همایش تحت عنوان خبر خوب توجه جامعه خبری ایران و نیز مردم هوشیار را به این موضوع مهم معطوف کرد. حرف اصلی و اساسی این همایش این بود که؛ ما به  کجا می رویم؟ اخبار بد و سیاه هر روز از سوی امپریالیسم خبری علیه ملت تولید می شود و ما بدون آنکه بدانیم منشأ این اخبار از باب صدق و کذب و از باب رعایت مصالح و منافع ملی چیست، آن را بازنشر می دهیم. ما همه روزه مشغول باز نشر «فریب اشقیا» هستیم و خود نمی دانیم. انقلاب اسلامی در آستانه ورود به سن 40  سالگی است. یعنی اوج بلوغ فکری و عملی. مقوله «ارتباطات» و «گردش اطلاعات» در جامعه به دلیل غفلت ‌های دولت در هاله ابهام است. در حالی که تمام قدرت ‌های جهنمی جهان علیه انقلاب به صف شده اند و بیکار نیستند، ما در سامان ‌دهی زیرساخت ‌های توزیع اطلاعات و ارتباطات در وادی تردید و حیرت به سر می بریم.

به قول نظامی؛

در این پرده یک رشته بیکار نیست

سر رشته بر ما پدیدار نیست

نه زین رشته سر می توان تافتن

نه سررشته را می توان یافتن

ما باید به سؤالات بسیاری در این باره پاسخ دهیم. این پاسخ ‌دهی سالهاست به تأخیر افتاده است! سؤالاتی از این دست که؛

1- گردش اطلاعات و توسعه ارتباطات در جامعه ما بر مبنای خبر خوب در یک جامعه نمونه اسلامی چیست و مختصات آن کدام است؟

2- ترکیب رسانه ‌های جدید با رسانه ‌های سنتی ما به ویژه منبر و محراب چه می باشد؟

3- تئوری زیرساخت ملی ارتباطات و اطلاعات در جامعه کنونی ما از کجا آمده است و چه نسبتی با اسلام و تئوری های قرآنی در مورد اطلاعات و ارتباطات دارد؟

4- مقررات و اساسنامه اخلاقی، قانونی، حقوقی و حرفه‌ای کارکرد رسانه ‌ای ما چیست؟

5- آیا در مورد چیستی و چرایی و کیستی فضای مجازی که امروز حقیقی‌ترین فضای رسانه‌ای کشور است و توزیع و تولید همه انواع اطلاعات و ارتباطات را در برمی‌گیرد، فکری کرده ایم؟ نسبت این فضا با امنیت و اقتدار ملی چیست؟

6- سوخت اصلی هر رسانه، «خبر» است. مختصات خبر خوب چیست و چگونه می توان ‌آن را از هزاران «خبر بد» که هر لحظه از جهان کفر، الحاد و نفاق به زیرساخت‌های اطلاعاتی و ارتباطی ما سرازیر می شود، تمیز داد؟ دولت های پس از انقلاب به ویژه دولت یازدهم و دوازدهم به دلیل گرفتاری های اقتصادی، اجتماعی و علمی و فرهنگی به این تحولات فکر نکرده و عملاً امنیت و  اقتدار ملی را به خطر انداخته‌اند. یک نقطه پایانی بر این غفلت باید گذاشت. همت در انتشار و تولید اخبار خوب از سوی رسانه ملی و رسانه ‌های مکتوب و دیجیتالی تا شهروند خبرنگار، آغاز برون رفت از این غلفت تاریخی است.