به گزارش مشرق، هفته گذشته کنفرانس مذاکرات صلح سوریه در شهر «سوچی» روسیه در غیاب نماینده آمریکا برگزار شد. با وجود تمامی تلاش‌های صورت گرفته از سوی آمریکا برای مانع‌تراشی در روند برگزاری نشست سوچی در سوریه و تلاش‌های این کشور برای ناکام گذاشتن این نشست در رسیدن به اهداف مورد نظر، به نظر می‌رسد که آمریکا نه تنها در جلوگیری از برگزاری نشست مذکور موفق نبود، بلکه نتوانست جلوی نتیجه بخشی نشست سوچی را نیز بگیرد. به این ترتیب شرایطی برای اولین بار ایجاد شد که پرونده صحبت از برون‌رفت سیاسی بحران در سوریه را کلید زد.

به نظر می‌رسد موفقیت نشست سوچی  در موارد زیر خود را نشان می‌دهد:

اول: حضور گسترده نیروهای سیاسی سوریه در تمامی جریان ها که نشان ‌دهنده گسترده‌ترین حضور و نمایندگی از سوی ملت سوریه بود و در کنار این جریان ها، هیئت رسمی سوریه نیز در این نشست حضور داشت. این در حالی است که کنفرانس‌های برگزار شده در ژنو تنها به حضور نمایندگانی از ریاض و قاهره و مسکو تبدیل شده بود و حضور احزاب و جریان‌های مختلف سوری در داخل این کشور در این نشست دیده نمی‌شد.

دوم: کشورهای میزبان و حمایت کننده از نشست سوچی از جمله روسیه و ایران و ترکیه توافق کردند که این حضور گسترده و موفقیت کنفرانس را بر اساس اجرای تفاهم میان هم و قطعنامه شماره 2254 شورای امنیت سازمان ملل متحد تضمین کنند. این در حالی است که ریاض در نشست‌های برگزار شده در ژنو با تحریک آمریکا جلوی این موضوع را می گرفت. تحریم واشنگتن و جریان‌های حامی این کشور ضد کنفرانس سوچی نیز در تسهیل موفقیت‌های این کنفرانس و رسیدن به توافقی مبتنی بر قطعنامه شورای امنیت و مقررات کنفرانس وین تاثیر گذار بود.

این همان چیزی است که دولت سوریه نیز خواستار پایبندی به آن شده و هر نوع تلاش برای عبور و نادیده گرفتن این رویکرد و تحمیل کردن روشهای مختلف برای آسیب زدن به تمامیت و استقلال سوریه و حق ملت این کشور در تعیین سرنوشت خود بدون مداخله و قیمومیت خارجی را رد کرده است.

بیشتر بخوانید:

واکنش وزیر دفاع آمریکا به کنگره سوچی

سوم: مقرراتی که در کنفرانس مذکور به تصویب رسید، متناسب با مبانی ملی سوریه و در راستای حفظ تمامیت این کشور و ملت و ارتش و دولت سوریه برای فعالیت در جهت آزادسازی اراضی آن از اشغالگری صهیونیستی و گروه‌های تروریستی و تکفیری بود. این نشست همچنین بر مساوات و عدالت اجتماعی و حفظ وحدت سوریه تاکید و ابراز داشت که سوریه یک دولت غیر نظامی و غیر فرقه ای است و این اصطلاحی است که به جای دولت لائیک مورد استفاده قرار می‌گیرد.

نشست مذکور همچنین تشکیل کمیته قانون اساسی متشکل از 200 شخصیت برای بررسی قانون اساسی این کشور را مورد تصویب قرار داد و آن را برای بررسی‌های بیشتر به کنفرانس ارجاع داد و بعد از این مرحله نیز طرح پیشنهاد شده نهایی به همه‌پرسی مردمی گذاشته می شود تا میزان موافقت مردم با آن مشخص شود. استفان دی مستورا فرستاده بین المللی در امور سوریه نیز که بعد از مشخص شدن برگزاری کنفرانس مجبور به حضور در آن شده بود و ریاست کمیته مذکور را برعهده داشت، نتوانست در تدوین پیشنهادهای این کمیته تاثیر گذار باشد، چرا که این پیشنهادات با نقش سازمان ملل متحد مخالف بود و به تمامیت و استقلال اراضی سوریه تاکید داشت.

این نتایج تحول سیاسی مهمی به شمار می‌رود که همزمان با تحولات میدانی و دستاوردهای متوالی ارتش سوریه و متحدانش در حومه‌های حلب و حماه و ادلب دنبال می‌شود. این موضوع نشان می‌دهد که جنگ ضد گروه‌های تروریستی در مراحل سرنوشت خود قرار دارد و این جنگ در آخرین استانی دنبال می شود که جبهه تروریستی النصره در آن سنگر گرفته که همان استان ادلب است. این موضوع در عین حال نشان دهنده پیروزی رویکرد دولت سوریه است که مورد حمایت روسیه و ایران قرار دارد و مبتنی بر این است که این کشور با هر روش فرقه ای و نژادی برای حل این بحران مخالف است.

تاکید بر این نکته که دولت سوریه دولتی غیر نظامی و غیر فرقه‌ای است، به معنی شکست توطئه‌های واشنگتن برای آسیب زدن به دولت ملی گرای سوریه از طریق وارد کردن گفتمان سهمیه بندی در ترکیب دولت است. این همان چیزی است که امروز باعث ایجاد بحران در عراق و لبنان شده است. شکی نیست که تاکید بر تعهد به روش دولت ملی‌گرای سوریه بدون استفاده از اصطلاحات فرقه ای ، جز در سایه پایداری رهبری و دولت و ارتش و ملت سوریه و حمایت متحدان این کشور در محور مقاومت و روسیه محقق نمی‌شد.

موفقیت نشست سوچی بر اساس مبانی و ارزشهای ملی گرایانه سوریه امروز اولین قدم ها برای تقویت راه حل سوری - سوری برای حل فصل بحران این کشور است که باید همزمان با تکمیل روند پاکسازی اراضی سوریه از دست گروه‌های تروریستی و بازگرداندن آن به آغوش دولت این کشور و خروج نیروهای خارجی اشغالگر نظیر آمریکایی و ترکی دنبال شود.

موفقیت نشست سوچی قطعاً در کنار پیروزی‌های به دست آمده در عرصه میدانی اهرم فشاری برای اصلاح روند کنفرانس ژنو به شمار می‌رود. این تحولات همچنین از طرف‌های دیگر به ویژه آمریکا می‌خواهد که در صورتی که به دنبال نقش آفرینی در رسیدن به حل و فصل سیاسی بحران هستند،  باید مواضع و رویکردهای خود را اصلاح کنند.

به ویژه در شرایطی که قدرتی برای تغییر رویکرد حوادث این کشور به نفع خود ندارند، مگر اینکه بخواهند گزینه افزایش تنش و پیشبرد جنگ را در دستور کار خود قرار دهند. این در حالی است که شاخص‌های میدانی نشان می‌دهد که واشنگتن در نتیجه قدرت راهبردی نیروهای مقاومت و حضور نظامی روسیه از ورود به عرصه میدانی هراس دارد. علاوه بر اینکه آمریکا می‌ترسد این جنگ به جنگی فرسایشی و شدید تبدیل شود که این کشور نتواند تبعات آن را تحمل کند.

بر اساس تمام آنچه که گفته شد، نشست سوچی و نتایج آن را می‌توان روندی موسساتی در حل و فصل سیاسی بحران سوریه و موفقیت کنفرانس ژنو دانست که در نهایت باید به برون‌رفتی آبرومندانه برای عقب نشینی آمریکا از خواسته‌های خود منجر شود.