به گزارش خبرنگار مشرق، محرم از ديرباز در بين ايرانيان ماه عزاداری و آميخته با غم بوده است، سياه‌پوش شدن مساجد و ديگر اماكن مذهبی از نزديك شدن اين ماه خبر می‌دهد. مردم شهرها و روستاها در اين ماه، به‌‌خصوص در دهه اول و روزهای عاشورا و تاسوعا، براساس آداب و رسوم قديمی خود مراسم عزاداری برپا می‌كنند.
پس از پايان جنگ تحميلی و پاك‌‌سازی نسبی زمين‌های مين‌گذاری شده، مناطق مختلف عملياتی در مناسبت‌های مختلف مانند عاشورا و تاسوعا، شاهد حضور گروه‌های مردمی است كه در قالب كاروان‌های زيارتی يا به‌صورت خانوادگی در اين مكان‌ها حضور می‌يابند.
منطقه عملياتی «فكه»، نيز در روز عاشورا شاهد حضور گسترده كاروان‌های راهيان نور است.
فكه سرزمـينی پهنـــــاور از رمل و ماســـه، با چند تپه ماهـــور و منطقه‌ای مرزی در شمال غربی خوزستان است كه از غرب به خط مرزی ايران و عراق، از شمال به چنانه و از جنوب به چزابه محدود می‌شود.
در آغاز جنگ پس از سقوط فكه، پاسگاه‌های آن محاصره شدند و نيروهای مستقر در آن‌ها هنگام عقب‌نشينی راه را گم كرده و در اثر تشنگی شهيد شدند.
در طی جنگ تحميلی، عمليات‌های والفجر مقدماتی در بهمن 1361 و والفجر يك در فروردين ماه 1362 و عمليات‌های ظفر 4 و عاشورای 3 در تيرماه و مرداد ماه 1364 در فكه انجام شد.
رزمندگان كيلومترها، با پای پیــاده و با تجهيزاتی كه از 10 كيلوگرم بيشتر بود از ميان رمل‌های روان فـــــكه گذشـــتند، برخی نيز قطعات چهل كيلــــــويی پل‌ها را حمل می‌كردند.
فكه به قتلگاه معروف است زيرا هنگامی كه رزمندگان بیــــن دو تپه پناه گرفته بودنـــد، محاصره شــــدند و پس از سه روز مقاومت، در حالی كه به‌شدت تشنه بودند قتل‌عام شدند.
سال‌‌ها بعد در عمليات جستجوی مفقودين، گروه تفـــــحص در فكه به سيم‌های تلفنی رسيدند كه رد سیــم‌ها به يك دســــــته از شهدا می‌رسيد كه دســت و پايشان با همين سيم‌ها بســـته شده و زنده به گور شده بودند و عراقی‌ها بعضی اجساد را هم قبل از شـهادت آتش زده بودند.
در اين مكان 120 نفر از رزمندگان گردان «حنظله» لشكر 27 محمد رسول‌الله با لب تشنه به شهادت رسيدند. در يادداشت‌های باقی مانده از يكی از شهيدان گردان حنظله آمده است: «امروز روز پنجم است كه در محاصره هستيم. آب را جـــيره بندی كرده‌ايم. نان را جيره بنــــــدی كرده‌ايم. عطــش همه را هلاك كرده است، هـــمه را جز شهدا، كه حالا كنارهم در انتــــــهای كانال خوابيده‌اند. ديگر شــــهدا تشنه نيستند. فدای لب تشنه ات پسر فاطمه(س)...»
در ماه محرم ، هيأت‌های ثابت و موقت در كوچه‌ها و خيابان‌ها برپا می‌شود و هركس براساس معيارهايی كه در ذهن دارد سراغ اين هيأت‌ها می‌رود.
در اينجا معيار نزديك بودن محل عزاداری به محل زندگی، ديگر محلی از اعراب ندارد؛ زيرا اگر كسی نزديك‌ترين مسير به اين مناطق را داشته باشد به هر حال بايد كيلومترها راه طی كند تا به محل مورد نظر برسد.
