به گزارش مشرق، "ذوب آهن جزو سه تیم اول لیگ خواهد بود" این جمله را قلعه نویی گفت اما نه دو هفته به پایان لیگ. "ژنرال" زمانی این وعده را داد که تیمش در هفته دوازدهم فقط ۱۴ امتیاز داشت.
قلعه نویی به دست و پا زدن تیم‌هایش در انتهای جدول عادت نداشت. تیم‌هایی که همیشه پر بودند از ستاره‌های بزرگ. تیم‌هایی که سکوهای ورزشگاهشان دست ژنرال را در روزهای حساس می‌گرفتند اما این بار انگار خبری از دانه درشت‌های لیگ در ذوب آهن نبود. رنگ سبز فولاد شهر از صندلی‌های خالی‌اش بود نه لباس هواداران. قلعه‌نویی همه این‌ها را دید اما پا پس نکشید. او از رویاهایش گفت.
ذوب آهن فصل قبل را با رتبه چهارم در لیگ تمام کرد. راه تا نیمه رفته گل محمدی را دستیارش حسینی ادامه داد اما این برای جاه‌طلبی‌های ذوب‌آهن کافی نبود. ذوب‌آهنی‌ها چیزی بیشتر از جنگیدن‌های بی هدف می‌خواستند.
مدیرعامل ذوب آهن برای فصل ۹۶- ۹۷ این بار سراغ سرمربی تیمی رفت که ذوب آهن را در نیمه نهایی جام حذفی شکست داده بود و با ۱۰ امتیاز بیشتر لیگ را بالاتر از آنها تمام کرده بود. قلعه نویی یک بار دیگر راهی نصف جهان شد اما این دفعه برای نشستن روی نیمکت سفید و سبز پوشان اصفهان. بعد از این انتقال آذری از قلعه نویی به عنوان صالح‌ترین فرد ممکن برای ذوب آهن یاد کرد و گفت: ما به یک فرمانده مقتدر مثل قلعه نویی احتیاج داشتیم. ژنرال هم در اولین جلسه تمرینی با یادآوری روزهای خوبش در اصفهان از سختی‌های آینده گفت: برای رسیدن به چیزی که می خواهیم باید ریاضت بکشیم. با شروع فصل، ریاضت کلمه‌ای بود که لحظه به لحظه برای قلعه نویی و شاگردانش معنا پیدا کرد.
فقط ۱۴ امتیاز. این سهم ذوبی‌ها از ۱۲ هفته ابتدایی لیگ بود. به نظر می‌رسید قرار نیست روزهای خوش امیر در اصفهان تکرار شود. بدشانسی پشت بدشانسی، تساوی بعد از تساوی. مصدومیت پی در پی بازیکنان نفس تیم را گرفته بود. فشارها روی ژنرال و تیمش روز به روز بیشتر می‌شد. خیلی زودتر از زمانی که انتظار می‌رفت صحبت از رفتن قلعه‌نویی شد. همه می‌گفتند او در تیم بی‌ستاره هنری از خود ندارد. آذری و هیات مدیره ذوب آهن اما از او حمایت کردند.
خبر خوش برای ذوب‌آهن، حذف نفت تهران از لیگ قهرمانان آسیا بود. به این ترتیب ذوبی‌ها این شانس را داشتند تا بدون توجه به نتایج ضعیف در لیگ در صفحه‌ای تازه و سفید نقاشی کنند. سبزپوشان با پیروزی بر نماینده هند راهی مرحله گروهی شدند. این پیروزی کمی از تلخی جدایی سربازان ژنرال که تراکتور را برای جنگیدن انتخاب کردند، کاست. در نیم فصل دوم هم بختیار رحمانی و اکبر ایمانی به ذوب آهن پیوستند تا عصای دست قلعه نویی باشند.
ذوبی‌ها برای اوج گرفتن به جز تبریزی نیاز به یک گلزن دیگر هم داشتند؛ کی‌روش استنلی سوارز برزیلی زمان خوبی را برای بهتر شدن انتخاب کرد. حال و روز تیم امیر از بازی با نفت در آذر ماه روز به روز بهتر شد. ذوب آهن از آن موقع از ۹ بازی ۸ پیروزی به دست آورد و فقط با یک تیم مساوی کرد. این پیروزی‌ها باعث شد تا آنها به رتبه دوم لیگ برسند. اگر ذوب آهن نیم فصل نتایج بهتری می‌گرفت، کار پرسپولیس را برای قهرمانی خیلی سخت می‌کرد. در لیگ قهرمانان هم در گروهی که تیم اولش یعنی الدحیل قطر با ۱۸ امتیاز از شش بازی اول شد، ذوب آهن اگر چه مقتدرانه نتیجه نگرفت اما توانست با هفت امتیاز به عنوان تیم دوم از گروه خود به مرحله حذفی صعود کند. آنها در مرحله حذفی به دیگر نماینده ایران یعنی استقلال برخورد کردند تا بار دیگر قلعه نویی به مصاف تیم محبوبش برود. شاگردان قلعه نویی موفق شدند یک بار دیگر شفر و تیمش را شکست دهند تا با روحیه بالا به بازی برگشت برسند.
بازی برگشت اما پر حاشیه شروع شد. قلعه نویی به زمان انتشار لیست ۳۵ نفره تیم ملی اعتراض داشت. او گفت کی‌روش می‌توانست لیست را بعد از بازی استقلال- ذوب آهن منتشر کند. کی‌روش هم بیانیه‌ای داد و سعی کرد بین آذری و قلعه نویی را خراب کند. به هر حال آتشی که به پا شد دامن ذوب آهن و قلعه نویی را گرفت. آنها در آزادی با نتیجه ۳ بر یک مغلوب استقلال شدند تا رتبه دوم و کسب سهمیه لیگ قهرمانان تنها عائدی آنها از فصل ۹۶- ۹۷ باشد. قلعه نویی بعد از بازی اعلام کرد که دیگر سرمربی ذوب آهن نیست و می‌خواهد با مسئولان باشگاه سپاهان برای تصمیم گیری برای فصل بعد جلسه‌ای برگزار کند. از باشگاه ذوب آهن هم خبر می‌رسد که نکونام و منصوریان گزینه‌های این باشگاه برای فصل بعد هستند.
