سرویس سیاست مشرق - در تیر ماه ۹۶، روزنامه های اصلاح طلب با تیترهایی همچون «توتال به ایران آمد، بفرمایید گلابی برجام! »، «پیروزی ژنرال»، «برجام به نفت رسید»، «طلسم سرمایه گذاری نفتی شکست»، «نرمش جواب داد نه تندروی؛ خونی تازه در رگ های صنعت نفت»، «غول ۵ میلیارد دلاری»، «دستاورد نفتی انتخابات ۹۶»، «روز تاریخی برای نفت ایران» و... با آب و تاب به اتشار خبر قرارداد نفتی ایران و شرکت بدسابقه فرانسوی توتال پرداختند.
نکته قابل تأمل اینجاست که قرارداد وزارت نفت و شرکت توتال در اقدامی خلاف قاعده به صورت محرمانه نوشته شد. این در حالی بود که شرکت بدسابقه توتال پیش از این چند بار متهم به پرداخت رشوه در ایران و عراق و ایتالیا و مالت شده بود. علاوه بر این ایجاد تاریکخانههای نفتی، موجب مبادله رشوههای سنگین در قراردادهای آلودهای مانند قرارداد قبلی توتال، استات اویل و کرسنت شد و به خسارت ۱۸ میلیارد دلاری در قرارداد کرسنت انجامید.
منتقدان با اشاره به موارد فوق به زنگنه و مقامات ارشد دولت در مورد قرارداد مجدد با توتالِ بدسابقه هشدار دادند؛ اما متاسفانه دولت با تندی با منتقدان برخورد کرد.
این هم از گلابی برجام!
در نهایت شرکت فرانسوی توتال در اردیبهشت ۹۷ برای دومین بار در دو دهه اخیر وزارت نفت ایران را سرکار گذاشت و رسما اعلام کرد در صورتی که آمریکا اجازه ندهد، فعالیت خود را در ایران متوقف میکند. توتال سال ۸۷ نیز ایران را ترک کرد و دقیقا عملی مشابه سال ۹۷ انجام داد. در پی قراردادی که وزارت نفت ایران در سال ۷۹ برای توسعه فاز ۱۱ پارسجنوبی (دقیقا همین فازی که در قرارداد جدید نیز در دست توتال بود) با این شرکت بسته بود، این شرکت آمریکایی-فرانسوی با اینکه با وزارت نفت ایران قرارداد همکاری امضا کرده بود، در سال ۸۷ به بهانه مخالفت آمریکاییها برای ماندن در ایران، فاز ۱۱ پارسجنوبی را رها کرده و عملا وزارت نفت ایران را سرکار گذاشت.
«علیاصغر ابراهیمی» معاون سابق وزیر نفت و دکترای مهندسی مخازن نفتی-تیر ۹۶- به نکته مهمی درخصوص پشت پرده قرارداد توتال اشاره کرد.
ابراهیمی گفت: « ۲۷ روز بعد از امضای قرارداد اولیه بین دولت یازدهم و شرکت توتال فرانسه، در جلسهای در تهران که با حضور نخست وزیر اسبق ایتالیا -که خودش وزیر خارجه، وزیر اقتصاد و دارایی و وزیر دادگستری ایتالیا بوده- و به اتفاق یکی از وزرای سابق و چند تن از مدیران صنعت نفت برگزار شد، به ایشان گفتیم "چرا توتال حاضر شده بیاید در ایران سرمایهگذاری کند، در حالی که ما هم رابطه خوبی با ایتالیا داریم و ایتالیا پیش از این پروژههایی چون فازهای ۴ و ۵ پارس جنوبی و دارخوین را در ایران اجرا کرده، چرا شما نمیآیید؟ ". نخست وزیر اسبق ایتالیا در پاسخ گفت که من سه هفته در آمریکا بودم، خیلی تلاش کردم مجوز بگیرم که ما هم بیاییم ولی آنها گفتند "به توتال مأموریتی دادیم که ۱۶ سال بهخوبی انجام داد"».کارشناسان معتقدند که یکی از اهداف اصلی حضور توتال در ایران، انتقال اطلاعات محرمانه میادین نفتی ایران به خارج از کشور بوده است.
در نهایت، پس از سوت و کف و هورای اصلاح طلبان و مقامات ارشد دولت، توتال به ایران آمد، قرارداد محرمانه امضا کرد، در مدت زمان کوتاهی دبّه کرد، جریمه ای به ایران نداد و در نهایت اطلاعات محرمانه میادین نفتی کشورمان را به خارج از کشور منتقل کرد!
ما می توانیم
به فاصله حدود یکسال از امضای قرارداد توتال، در ۷ تیر ۹۷، فاز دوم پالایشگاه ستاره خلیج فارس- به عنوان بزرگترین پالایشگاه میعانات گازی جهان- که دستاورد دیگری از متخصصان قرارگاه سازندگی خاتمالانبیاء(ص) سپاه است، با حضور رئیس جمهور در بندرعباس به بهرهبرداری رسید.
بیش از ۸۰ درصد طراحی و تامین تجهیزات، ساخت و راهاندازی پالایشگاه ستاره خلیجفارس با استفاده از نیروها و امکانات داخلی انجام شد و در این پروژه عظیم ۱۰ هزار نیروی متخصص برای ساخت پالایشگاه آمادگی پیدا کردند.
نکته قابل تأمل اینجاست که به غیر از یکی دو روزنامه، این اتفاق بزرگ و مهم به صورت هماهنگ توسط روزنامه های اصلاح طلب سانسور شد.
البته بایکوت این رویداد مهم از سوی جماعتی که مدعی است «خودکفایی کشاورزی مزخرف است»! و «آمریکا میتواند با یک بمب، تمام سیستم دفاعی ایران را از کار بیندازد»! و «واردات به مراتب برای ما ارزانتر تمام میشود... انتظار داریم کشاورزان عزیز ما را درک کنند»! و «قدرت رقابت در هیچ صنعتی جز قرمهسبزی و آبگوشت بزباش را نداریم»! و «نمیتوانیم مقابل این قدرتهای بزرگ بایستیم آن هم با شعارهایی که توخالی است»! و «باید از خارج مدیر وارد کنیم»! و...اصلا عجیب نیست.
مقایسه این دو اتفاق برای چندمین بار ثابت کرد که اصلاح طلبان با «بزرگنمایی حریف» و «ضعیفنمایی خود»، نماد «تنبلی و کرختی» و مصداق اتّم «ما نمیتوانیم» هستند. در ادامه تصویری از حماسه سرایی اصلاح طلبان به مناسبت ورود توتال به ایران را مشاهده میکنید: