به گزارش مشرق، محمد ایمانی فعال رسانه‌ای و تحلیل‌گر، طی یادداشتی در کانال سروش نوشت:

امروز سی امین سالگرد اعلام قبول قطعنامه 598 توسط حضرت امام خمینی (ره) است. البته ارتش صدام به این قطعنامه ای که قبلا پذیرفته بود، پایبند نماند و چند روز بعد، به خیال اینکه ایران ضعیف شده، حمله به ایران را از سر گرفت. سازمان وطن فروش منافقین در این حملات، ارتش متجاوز را همراهی کرد و توهم تسخیر چند روزه تهران با عملیات موسوم به فروغ جاودان را داشت. اما همین بلاهت، قتلگاه آنها در عملیات غرور آفرین مرصاد شد.

تحریفگران تاریخ چنین القا می کنند که امام خمینی در تاریخ 29 تیر 67، از سر انفعال، قطعنامه را پذیرفت و جمهوری اسلامی تسلیم شد و بنابراین اکنون هم باید "مصلحت" به خرج داد و در مقابل آمریکا و غرب تسلیم شد! این در حالی است که اولا در طول تاریخ، برخی خواص در تحمیل صلح به مقتدای حکومت دینی، قصور یا تقصیر داشته اند. و اگر آن قصور و تقصیر و کم کاری ها نبود، الزاما نیازی به صلح با دشمنِ سر موضع نبود.

از همین منظر، امام خمینی (ره) درباره شرایط دشوار روزگار امام امام حسن (ع) و صلح با معاویه می فرماید "قصه امام حسن و قضیه صلح؛ آن هم صلح تحمیلی بود. برای این که امام حسن، دوستان خودش یعنی آن اشخاص خائنی که دور او جمع شده بودند، او را جوری کردند که نتوانست خلافش بکند، صلح کرد. صلح تحمیلی بود. این صلحی هم که حالا به ما می خواهند بگویند، این است. (صحیفه نور،جلد 20،صفحه 32)

یادداشت دیگری از محمد ایمانی را بخوانید:

بخش‌های حذف‌شده از دهمین گزارش اجرای برجام

پاس‌کاری‌کافی است؛ گل بزنید

پاس گل تازه ظریف به اروپا

ایشان همچنین در مظلومیت امام مجتبی فرمودند "امام حسن سلام الله علیه آنقدر گرفتاری که از این دوستان و اصحابش داشت از دیگران نداشت. اصحابی که توجه نداشتند که امام زمانشان روی چه نقشه دارد عمل کند با خیال کوچکشان با افکار ناقصشان در مقابلش می ایستادند و غارتش کردند، اذیتش کردند و عرض می کنم که شکستش دادند، معاهده با دشمنش کردند و هزار جور بساط درست کردند. (صحیفه نور،جلد 8،صفحه 89)

ثانیا مرور مواضع حضرت امام ، از جمله در پیام پذیرش قطعنامه، منشور روحانیت (سوم اسفند 67)، پیام به مهاجرین جنگ تحمیلی (دوم فروردین 68 ) و ... به وضوح نشان می دهد امام نگاه راهبردی و انقلابی را پررنگ تر از گذشته مورد پافشاری قرار داده و سنگ پیروزی های معجزه آسا را در آینده ای نه چندان دور گذاشته است. قطعا این رویکرد امیدوارانه و انقلابی و پر از نشاط اقدام و عمل و مجاهدت و تدارک آینده، زمین تا آسمان، با نگاه منفعلانه و تسلیم طلبانه طیف های غربزده تفاوت دارد.

تاسیس و تداوم همین رویکرد انقلابی در زمان حیات حضرت امام و جانشین حکیم و شجاع ایشان (حفظه الله تعال) بود که ایران را از کشوری در معرض تعدی و تجاوز و درگیر در درون مرزهای خود در دهه 60، به ابرقدرت منطقه ای در دهه 90 تبدیل کرد تا بارها با کمک بازوان جبهه مقاومت، طعم شکست و حقارت را به آمریکا و اسرائیل و انگلیس (مثلث صهیونیسم مسیحی ) در عراق و لبنان و سوریه و فلسطین و یمن بچشاند.

هر چند دشمن و طیف همسو با آن کوشیدند برجام را به دستاویزی برای به تسلیم کشاندن جمهوری اسلامی قرار دهند اما خود آنها بارها در همین سه ساله پس از برجام با حقد و کینه شهادت داده اند که نفوذ و اقتدار ایران در منطقه گسترش یافته، تا آنجا که به عنوان مثال، اراده ایران و محور مقاومت در مقابل آمریکا (و جبهه حمایت از داعش) در عراق و سوریه و یمن و لبنان و فلسطین غالب شده و البته باید به بدخواهان گفت "باش تا صبح دولتش بدمد/ کاین هنوز از نتایج سحر است".