به گزارش مشرق به نقل از بلومبرگ، بنا بر اعلام موسسه مشورتی اف جی ایی، از آنجایی که مشتریان ایران در حال تسلیم شدن در برابر فشار آمریکا هستند، محموله‌های نفتی این کشور در نیمه سال ۲۰۱۹ به کمتر از یک میلیون بشکه در روز خواهد رسید. این رقم امسال برابر با ۲.۵ میلیون بشکه در روز است. اما روند محموله‌های نفتی ایران در چند هفته گذشته به سوی چین نشان می‌دهد که چگونه با تغییر دادن مالکیت نفتکش‌ها و شرایط قرارداد می‌توان به ادامه صادرات نفت به مشتریان ادامه داد.

بیشتر بخوانید:

ناوگان نفتکش ایران تحریم‌ها را مختل می‌کنند

بر اساس آمار اف جی ایی، با برآورد صادرات در سطح یک میلیون بشکه و اینکه چین مقصد اصلی این صادرات پس از اجرایی شدن تحریم‌های نفتی در ۴ نوامبر است، «ایران به راحتی می‌تواند تمام صادرات نفت خود را با ناوگانش انتقال دهد.»

اف‌جی‌ایی  مدعی است، در ماه‌ جولای و دو هفته نخست ماه آگوست، با پاپس کشیدن مالکان چینی کشتی‌ها، تمامی واردات نفت چین از ایران با نفتکش‌های ایرانی بارگیری شده است. همچنین شرایط قراردادی برای خریدها به تحویل در ساحل  تغییر کرد تا ریسک حمل نفت ایران را به حداقل برساند.

نقش حیاتی ناوگان نفتکش‌های بسیار غول‌پیکر ایران یا VLCC ها ( نفتکش‌های افرامکس‌ و سوئزمکس‌) در تحویل نفت خام ایران به مشتریان در حال افزایش است زیرا بیمه‌گران و شرکت‌های بین‌المللی کشتیرانی به بازگشت تحریم‌ها واکنش نشان می‌دهند.

بنا بر اعلام این موسسه مشورتی، تاکنون در سال جاری، حدود نیمی از صادرات روزانه ۲.۵ میلیون بشکه نفت و میعانات گازی با کشتی‌های ایرانی انجام می شود.  اگر زمان هر سفر دریایی را یک ماه در نظر بگیریم و با توجه به ترکیب مقاصد صادراتی، ایران حدودا از ۳۰ درصد ظرفیت ناوگان خود برای محموله‌های نفتی‌اش بهره می برد.

شرکت ملی نفتکش ایران، ناوگانی با ظرفیت حمل بیش از ۱۲۰ میلیون بشکه نفت در اختیار دارد. خطوط کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران نیز در مجموع ظرفیت حمل ۷ میلیون بشکه نفت را داراست.

موسسه اف‌جی‌ایی مدعی است که با کاهش شدید صادرات نفت ایران، این کشور مجبور است تا حدود ۱۴۰ هزار بشکه در روز تولید میعامات گازی پارس جنوبی را بر روی آب ذخیره کند. درنتیجه، ۹۸ میلیون بشکه از ظرفیت ناوگان نفتکش باید برای این منظور مورد استفاده قرار بگیرد.

میعانات گازی، نوعی نفت بسیار سبک است که هنگام تولید گاز به دست می‌آید و کشورهای کره جنوبی، ژاپن و چین برای تولید محصولات پتروشیمی خواهان آن هستند.