مشرق- ماشین را که روشن می کند تا به سمت محل اقامت برویم، مسیر پر از بنرها و بیلبوردهای تبلیغاتی است؛ بازیهای آسیایی 2018، بازیهای پاراآسیایی 2018، کنفرانس بانک جهانی، نمایشگاه مد و لباس 2018 و ... جاکارتا پر از این تبلیغات است؛ اما واقعیت این شهر فرای این تبلیغات است. اینها بازی رسانه ای است تا به جهان نشان دهند که اندونزی سرزمینی دیگر است. اینها مکمل برج ها و هتل های چند ستاره ای است که میزبان رویدادها هستند. وقتی کمی از هتل دور شوی، می بینی که زندگی مردم این نیست و رنگ و بوی دیگری دارد.

همه این میزبانی‌های ورزشی و اقتصادی برای مدرن و پیشرفته نشان دادن اندونزی است؛ اما زندگی و واقعیت‌های آن در جاکارتا و حومه حکایت دیگری دارد ...

بارها در اتوبان ها می بینی که دیوار نگاشته های جذابی مقابلت قرار دارد. گاهی تصاویری را روی آن کشیده اند و گاهی نیز نماد بازیهای آسیایی و پاراآسیایی که وعده جذابیت و زیبایی را می دهند؛ اما پشت این دیوارهاست که می توانی جاکارتا را ببینی. اینها برای مسافران و جهانگردانی است که نباید خانه ها و کوخ های مردم را ببینند. دیدن این زاغه ها، دل هر گردشگری را به درد می آورد و نتیجه، تغییر مقصد به سرزمینی دیگر است. تمام این بزک ها برای فریب ماست تا به هر طریقی، به دیگران بگویند که اندونزی مترقی و پیشرفته است؛ اما زندگی در جاکارتا، روایتی دیگر دارد. در پس این میزبانی ورزشی و اقتصادی، جاکارتای واقعی پنهان شده است.