پرسپولیس در بازی برگشت تعداد پاس‌های بیشتری (459 پاس در مقابل 285 پاس کاشیما آنتلرز) داد و مالکیت بیشتری از توپ و میدان (61.7 درصد) را در اختیار داشت اما آنها در یک سوم زمین حریف برای پیدا کردن راه نفوذ تقلای زیادی کردند. در مجموع 77.6 درصد از کل بازی در منطقه دفاعی و یا در میانه یک‌سوم زمین کاشیما سپری شد اما پرسپولیسی‌ها متوجه شدند که کار خیلی سختی برای شکستن خط دفاعی حریف ژاپنی خود دارند.

سه پاسکاری ترکیبی برتر میزبان نمونه‌ای از روند بازی بود، جایی که توپ بین دو هافبک میانی پرسپولیس یعنی کمال کامیابی‌نیا و بشار رسن رد و بدل می‌شد و در خط دفاعی‌شان هم سیدجلال حسینی، مدافع میانی سرخپوشان توپ را به شجاع خلیل‌زاده، دفاع راست این تیم می‌داد و خلیل‌زاده هم آن را به حسینی برمی‌گرداند.

با وجود اینکه 100 هزار هوادار، پرسپولیس را مورد تشویق قرار می‌دادند، کاشیما آنتلرز می‌دانست که نمی‌تواند به میزبان اجازه دهد به بازی سرعت ببخشد، برای همین از ابتدا سرسختانه پرسپولیس را تحت‌فشار قرار داد.

کاشیما آنتلرز در تمام طول بازی برگشت نتوانست حتی یک شوت در چارچوب دروازه پرسپولیس بزند، اما آنها در خط دفاعی خود بسیار کوشا بودند، این در حالی است که یوما سوزوکی مثل همیشه خط حمله نماینده ژاپن را رهبری می‌کرد.

سوزوکی 22 ساله در طول 90 دقیقه در 23 دوئل تن به تن  در نیمه پرسپولیس شرکت داشت که در هشت نبرد پیروز بود و لحظه‌ای آرامش برای مدافعان حریف نگذاشت.

لئو سیلوا قفل دروازه پرسپولیس را در بازی رفت دو تیم در کاشیما گشود و در بازی برگشت نیز نقشی کلیدی برای کاشیما آنتلرز ایفا کرد و ترکیب خوبی با کنتو میسائو هم در فاز هجومی و هم در فاز دفاعی شکل دادند.

این بازیکن برزیلی در چالش‌های میانه میدان پای ثابت بود، جایی که کاشیما آنتلرز به دنبال این بود تا مانع روی ریتم افتادن پرسپولیس شود و 12 بار توپ را از حریف پس گرفت.

سیلوا همچنین در زمانی که صاحب توپ بود، خونسرد و موثر بود و میزان دقت پاسش 75.8 درصد - که 79.2 درصدش در زمین پرسپولیس بود - بود و یک موقعیت هم برای هم‌تیمی‌هایش ایجاد کرد.