نعیمه اسلاملو مدیرمسئول موسسه خیبر در سالروز کشف حجاب رضاخانی در گفتگو با مشرق گفت: ۱۲ خرداد ۱۳۱۳، آغاز تقابل زنان و مردان غیور ایرانی با اصالتشان بود. اصالتی که ریشه در تاریخ داشت. شاید مردم ایران نمی‌دانستند که پس از سفر رضا شاه به ترکیه چه در انتظار آن‌هاست. اینکه زنان باید بین خانه‌نشینی و حضور در اجتماع و یا حتی مرگ و زندگی یکی را انتخاب می‌کردند.
بیشتر بخوانیم:
«افسران افسونگر» پرده‌برداری می‌شوند
حکایت دختران دبیرستانی و رمان‌های عاشقانه
وی افزود: رضا شاه پس از تصویب قانون متحدالشکل نمودن البسه در ششم دی ماه ۱۳۰۷ و نتیجه ندادن آن تصمیم گرفت زن ایرانی را به هر قمیتی بی‌هویت کند تا به مذاق بیگانه خوش بیاید و سرانجام در ۱۷ دی ماه ۱۳۱۴ دستور ممنوعیت حجاب در ایران صادر شد. بی‌تردید از پلیدترین ترفندهای دشمنان اسلام، توطئه کشف حجاب زنان بود. رضا خان، به مخالفت خود با اسلام همچنان ادامه داد. او در جمع نمایندگان مجلس، پس از بازگشت از ترکیه می گوید: «کوشش من این است که ایرانیان را در طریق ترقی و قبول تمدن جدید (غربزدگی) وارد کنم. اما مردم متأسفانه حاضر نیستند، خود را برای زندگی عصر جدید حاضر نمایند.»
اسلاملو تصریح کرد: اقدامات رضا خان در غربی کردن کشور و تأسیس مراکز رسمی و نیمه رسمی در جهت رواج فرهنگ غرب و کشف حجاب، مدت‌ها قبل از اعلام رسمی آغاز شده بود و مخالفت‌های زیادی را از سوی مردم به رهبری روحانیت آگاه در پی داشت که از آن جمله به قیام مردم در مسجد گوهرشاد می توان اشاره کرد. قیامی که نتیجه آن به خاک و خون کشیده شدن بیش از دو هزار نفر از مردم غیرتمند ایران به جرم دفاع از حجاب و غیرت بود.
اسلاملو با اشاره به اینکه مهم‌ترین ویژگی سلطنت پهلوی پیشتازی در عرصه فساد و هرزگی بود، افزود: پس از رضا شاه و با به قدرت رسیدن محمدرضا شاه فصل تازه‌ای از کشف حجاب آغاز شد. به طوری که شاه ایران، خواهر، مادر، همسر و خاندانش به شرابخواری، قماربازی و روابط نامشروع متعدد، روی آورده و خود را نماد تمدن و پیشرفت تلقی کرده و به آن افتخار هم می‌کردند.
وی ادامه داد: همجنس بازی، زن بارگی و هرزگی شاه و خانواده‌اش با شعار "هر کس اختیار پایین تنه خود را دارد و به دیگران مربوط نیست" از صدر مملکت به عنوان معیار ارزشمندی معرفی می‌شد و در میان مسئولین کشور رواج یافت تا جایی که گاهی مهم‌ترین تصمیمات مملکتی توسط مسئولین در کاباره‌ها و قمارخانه‌های تهران اتخاذ می‌گردید و همه‌ی این‌ها در حالی بود که طبق بخشنامه منع حجاب مصوبه‌ی ۱۳۵۶ زنانِ باحجاب به طور قانونی حق حضور و فعالیت در هیچیک از اماکن رسمی کشور را نداشتند.
مدیر پژوهشی موسسه خیبر اظهار داشت: در واقع تبارِ پهلوی نه تنها اصالت فرهنگِ غیرت و نجابت ایرانیان را نادیده گرفت بلکه با تحلیل‌ها و تصورات غلطی که اربابانش برایش ایجاد کرده بودند، همه ی این رفتارهای خود را عامل و ضامنِ حفظ پایه های سلطنت خود می‌پنداشت.
اسلاملو یادآور شد: هرکجا و به هر میزان که از معیارهای دینی و ارزش‌های انقلاب اسلامی فاصله بیشتری گرفتیم، بیشتر با این تهدید مواجه شده‌ایم و در این میان، زنان همچنان طلایه دار این مبارزه ملی ماندند. زنانی که به جرم حفظ حجاب و عفافِ خود، زنده زنده در آتش سوزانده شدند، زنانی که تا آخر عمر در خانه حبس شدند، زنانی که زیر چماق‌های عمال رضاشاه سقط جنین کردند، زخمی شدند و جان دادند، زنانی که پا به پای مردان با غیرت ایرانی در انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ ایستادگی کردند اما حجاب، میراث گران بهای ایرانی خود را از دست ندادند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: امروز بعد از چهل سال آزادی و عزت همچنان پای اصالت و نجابت زن ایرانی ایستاده‌ایم و این کرامت و جایگاه زن ایرانی را ثمره انقلابی می‌دانیم که به دنیا فهماند زن، تن نیست و می‌تواند در "مقدرات اساسی ممکلت دخالت کند و تاریخ ساز" باشد.
لازم بذکر است در همین راستا مؤسسه فرهنگی هنری کاربردی خیبر در آستانه چهل سالگی انقلاب، در نظر دارد در اثری جدید، انقلابی دوباره در اندیشه‌ها به پا کند تا نسل امروز بدانند چهل سال پیش مردم انقلاب کردند تا غیرت و عفت نمیرد و نجابت زن ایرانی همچنان در تاریخ ماندگار بماند.
