به گزارش مشرق، سلمان امیری دبیر جشنواره وحدت در مورد اظهارات اخیر کیومرث پوراحمد در مراسم مرحوم خشایار الوند، طی یادداشتی نوشت کیومرث پوراحمد به واسطه سریال تلویزیونی قصه های مجید، نام او نوعی حس نوستالژیک را به مخاطبان سینما و تلویزیون منتقل می کند ولی متأسفانه در چند سال اخیر با ساخت فیلم هایی ضعیف مانند ۵۰ قدم آخر و تیغ و ترمه منتقدین و افکار عمومی را نسبت به فیلمسازی‌اش ناامید کرده است.

پور احمد در زمان اکران فیلم ۵۰ قدم آخر در جشنواره سی و دوم فجر؛ شاهد واکنش‌های اعتراض‌آمیز تماشاگران نسبت به فیلم بود به طوریکه حس می شد تماشای فیلم در سالن تبدیل به یک طنز تلخ شد ه است.

بیشتر بخوانید:

غرغرهای نا به جای یک فیلم ساز تلویزیونی

چاقوکشی کیومرث پوراحمد برای نظام در چهل سالگی انقلاب +فیلم

پروژه «۴۰ سال یک روز خوش ندیدیم» از کجا کلید می‌خورد؟

پوراحمد برای اینکه در فضای فیلمسازی بماند در جشنواره سی و هفتم سعی داشت تا با دست گذاشتن بر روی خطوط قرمز سینمای ایران بتواند خود را در مرکز توجه افکار عمومی قرار دهد و ضعف های عدیده کارگردانی و فیلم نامه اثر خود را بپوشاند اما این بار هم با طرح مضامینی چون خیانت زن شوهر دار یا ترسیم اغراق گونه از مادر بی تفاوت نسبت به فرزند هم نتوانست داستان نیم بندی او را سر و شکل دهد و این گونه شد که فیلم سینمایی تیغ و ترمه به شکستی دیگر در کارنامه کاری این کارگردان مبدل گردید، به طوریکه به خاطر حجم انتقادات این بار هم رسماً از مردم عذرخواهی کرد.

پوراحمد بعد از انتقاداتی که در خصوص فیلمسازی به او شد برای اینکه در بورس کارگردانان روشنفکر سینما قرار بگیرد انتقاد از فضای حاکمیتی در جامعه را برای خودش تجویز کرد تا با قرار گرفتن در کانون اخبار بار دیگر بتواند نظر افکار عمومی را از جانب ضعف های کاری اش منحرف کند به طوریکه روزگذشته در مراسم تشییع مرحوم خشایار الوند گفت: آقای ملکی (کامران) می‌گفت که امروز روز بدی است، روز سختی است. بله! امروز واقعاً روز سختی است.

ولی در چهل سال گذشته کدام روز ما روز خوبی بوده؟ این خشایار الوند، یک منافق واقعی بود چون مردم را می‌خنداند. خنده یا مکروه یا حرام است. یکی از این دو تا هست.

رقص و شادی مکروه یا حرام است. بالاخره یکی از این دو تا هست. این منافق (خشایار الوند) مردم را می‌خنداند. در چهل سال گذشته ما همش در برهه حساس بودیم و باید خفه‌خان می‌گرفتیم، نمی‌خندیدیم. سرمان در لاک خودمان بود. چون برهه حساس، برهه حساس.....تمام این چهل سال…تمام این‌روزهایش…

حرف های پوراحمد بار دیگر ذهن نگارنده را به سمت صحبت های مرحوم سلحشور در برنامه راز شبکه چهار جلب کرد که گفت: ما تنها کشوری هستیم که به فیلمساز پول می دهیم تا علیه خودمان فیلم بسازد.

واقعیتش هم همین است پور احمد سالیان سال با پول بیت المال و در همین نظام فیلم ساخت و برای خودش شهرتی بدست آورد ولی همین که بدلیل کهولت سن و یا عقب ماندن از علم روز شاهد انتقاداتی در چند دوره جشنواره فجر بود به جای اصلاح رفتار و سبک اصول کارگردانی به رفتار سلبریتی های جوان متوسل شده تا برای خودش جایگاهی قائل شود.

پور احمد خودش قبل از هر کسی به عنوان یک فیلمساز که چهل سال است برای دستگاه فرهنگی کشور تولید محصول کرده باید پاسخ انتقادات خودش را بدهد و بگوید چه کرده و چه آثاری با مضمون هایی که خشایار الوند می نوشته، تولید کرده است و همچنین وی چگونه می خواهد از فیلم سراسر تلخ و سیاه تیغ و ترمه دفاع کند اما انگار اینگونه به نظر می رسد که اگر مشکل خندیدن جامعه حل شود مشکل فیلمسازی پوراحمد هم بالطبع آن حل می شود!

منبع: تقریب