«بیمنه رزق الوری و بوجوده ثبتت الارض و السماء». (3)
«از برکت وجود او مردم روزی می خورند و به خاطر هستی او آسمان و زمین برپاست ».
اگر همین مطلب را باور داشتیم نوع نگاهمون خیلی فرق میکرد نسبت به مهدویت ،اگه یه کسی یه پولی به ما بده یا پول نهار یه وعده ما رو حساب کنه همیشه ازش سپاسگذاریم اما امامی که واسطه فیض الهی است بواسطه اوست که ما زنده ایم رزق روزی داریم و.. نسبت به او غفلت داریم ،او به ما نیاز ندارد بلکه ما محتاج اوهستیم ، برخی از ماها امام رو دوست داریم اما حاضر نیستیم یه قدری وقت بگذاریم چه برسه جون بدیم ،یه عمری از ناسپاسی کوفیان بد گفتیم اونها هم امام رو دوست داشتند نامه دادند اما حاضر شدند در راه امام جون بدهند؟