به گزارش مشرق، حمید سیلاوی کارشناس علوم قرآنی پیرامون وقایع رخ‌داده در روز هفتم ماه محرم گفت: کربلا در روز هفتم محرم سال شصت هجری قمری شاهد یکی از ناگوارترین وقایع خود در طول تاریخ بود.
وی در همین راستا ادامه داد: در این روز عبیدالله به عمر بن سعد دستور داد تا راه آب را بر «امام حسین (ع)» و یاران با وفایشان ببندند، با اعلام این خبر لشکر عمربن سعد با صف‌آرایی خود اجازه عبور هیچ یک از لشکر «امام حسین (ع)» را نداد. حتی فردی در لشکر عمربن سعد وجود داشت که با صدای بلند رو به‌سوی «امام حسین(ع)» کرد و فریاد زد آب را می‌بندیم تا شما و اهل‌بیتتان از تشنگی شهید شوید.
بیشتر بخوانید:
این کارشناس علوم قرآنی با اشاره به نام‌گذاری روز هفتم ماه محرم با نام علی‌اصغر (ع) ابراز کرد: بستن آب به روی کاروان کربلا سبب می‌شد تا لشکر امام حسین (ع) برای چند روز آینده با نبود آب مواجه شوند، امام حسین (ع) برای اینکه بتواند شرایط را به سپاه دشمن نشان دهد و حداقل برای کودکان آب تهیه کند، طفل شش ماه را به روی دست گرفت و فریاد زد اگر به من رحم نمی‌کنید حداقل به این کودک رحم کنید.
وی به سرنوشت طفل شش ماهه سیدالشهدا (ع) اشاره و اظهار کرد: در همین زمان تیری از سوی دشمن به‌سوی طفل شش‌ماهه امام حسین رها شد و گلوی وی را فشرد، هنگامی که خون از دستان امام حسین (ع) سرازیر شد امام متوجه شهادت فرزند گرامیش شد. شیطان دل بی‌رحم لشکر یزیدیان را تسخیر کرده بود و آنان حتی به کودکی چند ماه نیز ترحم نکردند.
این کارشناس علوم قرآنی با توجه به درس کربلا و نقش مادران در تربیت فرزندانی حقیقت‌جو اظهار کرد: تربیت فرزندانی حقیقت‌جو و متقی وابستگی فراوانی به تعالیم و آموزش‌های مادران دارد. این مسئله‌ای مهم است.
وی نقش مادر بودن حضرت زینب (س) را باشکوه خواند و افزود: حضرت زینب (س) نیز مادر بود، اما زمان اسارت خم بر ابرو نیاورد و از همه کودکان یتیم پذیرایی می‌کرد، او دو فرزند خود را در راه اسلام و تبعیت از امام زمان خود به میدان شهادت فرستاد.
سیلاوی خاطرنشان کرد: مادران شهدای ما در هشت سال دفاع مقدس و یا در مدافعان حرم زنان استوار حقیقت‌جو بودن که تأثیر بسیاری بر تاریخ سرنوشت و فرهنگ این مرزبوم گذاشتند، آنان فرزندانی را تربیت کردند که از دین و میهن و خاندان اهل‌بیت (ع) دفاع کرده و این کاری انسانی و باعظمت است. نقش بی‌بدیل مادرانی در تربیت روح بزرگ انسان‌ها ارزشمند انکارناپذیر است.
