به گزارش مشرق، سوالی که به‌ویژه، این روزها می‌تواند ذهن عاشقان امام حسین را مشغول کند، درباره تعداد زنان و فرزندان سیدالشهدا است و اینکه آیا همه آنها در کربلا حضور داشتند یا خیر؟

بیشتر بخوانید:

تمام حقائق از گودی قتلگاه تجلی می‌کند

چرا امام حسین در روز تاسوعا از دشمن مهلت طلبید؟

پاسخ این سوالات را در ادامه بخوانید:

 مورخان در مورد همسران امام نوشته‌اند: حضرت چند همسر داشت ،بدین شرح:

۱ـ لیلی دختر ابی مره بن عروه بن مسعود ثقفی، مادر حضرت علی اکبر، شهید کربلا،

۲ـ شهربانو(شاه زنان) دختر کسری یزدگرد سوم، پادشاه ایران، مادر امام سجاد(ع)،

۳ـ رباب دختر امریء القیس بن عدی، مادر حضرت سکینه و عبدالله رضیع،

۴ـ ام اسحاق دختر طلحه بن عبدالله، مادر فاطمه بنت الحسین.

۵- قضاعه  که از او فرزندی به نام جعفر داشت.(۱)

اوّلی از قبیلة ثقیف (طایفه ای در طائف)، دومی ایرانی، سومی از قبیله کلبیه و چهارمی از تیم بود.(۲)

در مورد این که شهربانو جزء همسران امام بوده، اختلاف است.(۳)

در مورد این که همسران در کربلا بودند، یا نه، برخی از مورخان نوشته اند: تنها رباب در کربلا حضور داشت. او به همراه دیگر زنان و فرزندان به کوفه و سپس به شام به عنوان اسیر برده شد و بعداً به همراه کاروان به مدینه بازگشتند.

وی پس از شهادت امام حسین(ع) وقتی به مدینه آمد، بزرگان مدینه از او خواستگاری و درخواست ازدواج کردند اما در پاسخ آنان فرمود: «بعد از آن که افتخار وصلت با خاندان پیامبر نصیبم شد، با فرد دیگری وصلت نخواهم کرد». در مدینه یک سال عزاداری کرد و در این مدت روزها زیر سقفی نمی‌رفت و مدام در مظلومیت حسین(ع) می‌گریست تا جان به جان آفرین تسلیم نمود.(۴)

در مورد شهربانو افسانه های نقل شده که صحت ندارد . از جمله این که پس از عاشورا از دست دشمن فرار کرد و چون دشمن در تعقیب او بود ، در بین راه به کوه معروف بی بی شهربانو رسید و کوه شکافته شد و او را در خود جای داد. کسانی که نام یکی از همسران امام را شهربانو و دختر یزدگرد ثبت کرده اند ، اذعان دارند پس ازتولد امام سجاد با فاصله اندکی از دنیا رفت.(۵)

پی نوشت‌ها:

۱- ارشاد مفید،ج۲ ،ص۱۳۵؛ اعیان الشیعه ،ج۲ ،ص۳۸۹.

۲- سید محسن امین، اعیان الشیعه، ج ۲، ص ۳۸۹.

۳-استاد مطهری ، خدمات متقابل اسلام و ایران ، ص۱۳۱-۱۳۲

۴- ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج ۴، ص ۸۸؛ ابن جوزی، المنتظم، ج ۶، ص ۹.

۵- زندگانی علی بن الحسین، سید جعفر شهیدی، ص ۱۱.

منبع: سایت عاشورا