از تابستان ۹۶ تاکنون شورای شهر و شهرداری تهران دربست در اختیار اصلاح طلبان بود، اما این طیف با اینکه در این مدت سه شهردار برای تهران انتخاب کرد، اما هیچگاه اجازه نداد که یک زن شهردار تهران شود.

سرویس سیاست مشرق - روزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل‌استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه "ویژه‌های مشرق" نکات و تأملات قابل‌استخراج از رسانه‌ها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با   «ویژه‌های مشرق» همراه شوید.

*******

** دیروز از «قاتلِ یک زن» دفاع کردند امروز از «شهردار زن» می گویند

روزنامه آرمان در مطلبی با عنوان «شهردار زن در بهشت جایی ندارد» نوشت: «زنان می‌توانند شهردار شوند و مانع قانونی ندارد، اما چرا شهردار زن برای تهران انتخاب نمی‌شود؟ ...در حالی عدم تمایل به شهردارشدن یک زن  در میان منتخبان شورای شهر ششم، نمایان شده که آمار نشان می‌دهد پس از انقلاب تاکنون فقط پنج زن از سوی شهرداران، به‌عنوان شهردار منطقه منصوب شدند».

این روزنامه اصلاح طلب در ادامه نوشت: «اصولگرایان شورای شهر ششم به یک خانم اجازه مدیریت شهری نخواهند داد. حتی منتخبان زن شورای شهر ششم تهران همچنان برای شهردارشدن یک خانم علاقه از خود نشان ندادند».

فعالین و رسانه های اصلاح طلب اصرار دارند که خود را حامی و مدافع حقوق زنان جلوه دهند اما این طیف بارها در بزنگاه ها در مسئله دفاع از حقوق زنان مردود شده است.

از تابستان ۹۶ تاکنون شورای شهر و شهرداری تهران دربست در اختیار اصلاح طلبان بود، اما این طیف با اینکه در این مدت سه شهردار برای تهران انتخاب کرد، اما هیچگاه اجازه نداد که یک زن شهردار تهران شود.

اما مسئله به همین جا ختم نمی شود. «محمدعلی نجفی» اولین شهرداری بود که شورای شهر اصلاح طلب پنجم تهران انتخاب کرد. وی به دلیل سوءمدیریت و ناکارآمدی از شهرداری کنار رفت و چندی بعد در اقدامی جنایت آمیز همسر دوم خود که زنی جوان بود را با اسلحه غیرمجاز به قتل رساند.

طبیعتا طیف اصلاح طلب می بایست با دفاع از مقتول که زنی جوان بود، قاتلِ یک زن را آماج حمله قرار داده و از وی برائت می جست و اعلام می کرد که قاتل باید به اشد مجازات برسد؛ اما آیا اصلاح طلبان همین گونه رفتار کردند؟ پاسخ منفی است.

جریان اصلاح طلب بجای دفاع از مقتول، به حمایت تمام قد از «قاتلِ یک زن» پرداخت و مقتول را آماج توهین و تهمت قرار داد. نکته قابل تأمل اینجاست که حتی لیدرهای جریان اصلاح طلب از جمله خاتمی به میدان آمده و برای آزادی قاتل، چندین میلارد تومان پول مهیا کردند.

همین جریان اصلاح طلب در سالهای گذشته در پیشنهادی شرم آور مدعی شده بود که زنان کارتن خواب باید عقیم شوند. اصلاح طلبان تاکید دارند که زنان باید برای تماشای بازی مردان به ورزشگاه بروند تا هم فحش بدهند و هم فحش بشوند. فعالین اصلاح طلب مدعی هستند که اگر زنان برای تماشای بازی مردان به ورزشگاه نروند، دچار بیماری های روحی و روانی می شوند.

حالا این طیف با این سابقه سیاه در موضوع حمایت از حقوق زنان، مدعی است که چرا شورای شهر ششم برای تهران شهردار زن انتخاب نمی کند. متاسفانه نگاه اصلاح طلبان به زنان نگاهی جنسیت زده و ابزاری است و این واقعیت قابل کتمان نیست.

** دولت روحانی هم زمین سوخته تحویل گرفت اما شلوغ بازی نکرد

روزنامه شرق در مطلبی نوشت: «گفته می‌شود دولت یازدهم و دوازدهم «زمین سوخته» تحویل دولت سیزدهم می‌دهد... زمانی که آقای احمدی‌نژاد دولت را تحویل آقای روحانی می‌داد برخی از این سخنان نیز مطرح بود که دولت احمدی‌نژاد زمین سوخته تحویل آقای روحانی می‌دهد».

این روزنامه اصلاح طلب در ادامه نوشت: «دولت روحانی هم...زمین سوخته تحویل گرفته بود اما طرفداران آقای روحانی خیلی روی آن زوم نکردند و سعی کردند دولت آقای روحانی را به سمت کارآمدکردن ببرند».

این روزنامه اصلاح طلب مدعی شده است که دولت روحانی هم زمین سوخته تحویل گرفته بود اما دولت و حامیان دولت بجای پرداختن به این مسئله تلاش کردند تا به سمت کارآمدی پیش بروند.

به این نمونه توجه کنید: چندی پیش روزنامه ایران-ارگان رسانه ای دولت- در مطلبی نوشته بود: «دولت گذشته سیاست هایی را اتخاذ کرده و منابع مالی بردوش دولت جدید گذاشته است که برای اصلاح آن باید حداقل ۸ سال کار کرد».

پیش از آن  «شهربانو امانی»  عضو شورای شهر پنجم تهران در مصاحبه با روزنامه اعتماد گفته بود: «دست‌کم ۱۶ سال زمان لازم است تا کشور به وضعیتی بازگردد که وقتی احمدی‌نژاد دولت را از خاتمی تحویل گرفت، حاکم بود».

فعالین و رسانه های اصلاح طلب تا همین سال گذشته مدعی بودند که دولت روحانی در حال آواربرداری است و هنوز عملیات آواربرداری تمام نشده است! اعضای ارشد دولت روحانی و اصلاح طلبان به حدی در انداختن قصور و تقصیرهای خود به گردن دولت قبل افراط کردند که حتی صدای برخی رسانه ها و فعالین اصلاح طلب نیز به اعتراض بلند شد.

تصمیم غلط و غیرکارشناسی دلار ۴۲۰۰ تومانی، اجرای غلط طرح سهمیه بندی بنزین، حذف کارت سوخت، بی عملی در ساخت مسکن، عدم مدیریت صحیح بازار خودرو، تورم ۴۳ درصدی، افزایش ۸ برابری قیمت دلار، حمایت از مدیران نجومی، توتال، تبعات قرارداد کرسنت، حسین فریدون، مهدی جهانگیری، شبنم نعمت زاده، مهدی آخوندی، هادی رضوی و...تنها بخشی از کارنامه غیرقابل دفاع دولت روحانی در ۸ سال اخیر است.

علاوه بر این آمار تورم، نقدینگی، بدهی دولت، رشد اقتصادی، ضریب جینی و...حکایت از آن دارد که دولت روحانی زمین سوخته تحویل می دهد.

جالب اینجاست که اصلاح طلبان به عنوان بانیان اصلی وضع موجود در حال جاانداختن این مسئله هستند که رئیسی باید ظرف ۱۰۰ روز تحول عظیم اقتصادی ایجاد کند.

** آقای روحانی؛ ای کاش همه چیز را گردن کرونا نمی‌انداختید

روزنامه ابتکار در مطلبی نوشت: «شاید لازم باشد خطاب به آقای روحانی رئیس جمهوری چند واقعیت از دوران ریاست جمهوری شان را به اختصار بیان کنیم حتی اگر متهم به سیاه‌نمایی شویم...حالا هرچقدر دولت آمار جمع بزند و از دستاوردهایش بگوید واقعیت اما از سرخوردگی مردمی می‌گوید که تا سال‌ها از هر وعده‌ای برای فردای بهتر می‌ترسد. واقعیت از اختلاف عمیق طبقاتی می‌گوید که طی این سال‌ها بیشتر شد و پر کردن این شکاف قطعا زمان بر خواهد بود».

این روزنامه اصلاح طلب در ادامه نوشت: «هرچند بیان این حرف‌ها در روزهای پایانی ریاست آقای روحانی اثری در تغییر وضعیت نخواهد داشت اما بد نیست تا آقای روحانی بداند که طی این ۴ سال تصمیم های زیان باری چون بالا بردن یکباره نرخ بنزین، تغییر نکردن ساختارهای معیوب و ... را مردم از یاد نبرده‌اند...آقای روحانی، اینها سیاه‌نمایی نیستند که ای کاش همه چیز را گردن کرونا نمی‌انداختید و کمی واقع‌بینانه کاستی‌های خود و اطرافیانتان را واکاوی می‌کردید».

متاسفانه دولت آقای روحانی با بدنه کارشناسی و طیف گسترده صاحبنظران در حوزه های مختلف از جمله اقتصاد و سیاست خارجی ارتباط قابل قبولی نداشت.

شخص رئیس جمهور و معاون اول و وزرا و معاونین رئیس جمهور در این ۸ سال چند بار به میان مردم رفتند تا حرف دل آنان را بشنوند؟ وقتی هم که میان مردم رفتند، یا با کفش وارد چادر زلزله زدگان شدند، یا با توهین و تحقیر طرف مقابل گفتند «خودت بمال»، یا به کشاورز زحمت کش با توهین گفتند «سبوس بخور» یا میکروفون خبرنگار خانم را پرت کردند یا به مسافر فرودگاه با تکبر، توهین کردند و...

دولتمردان در این ۸ سال با این تعابیر از منتقدان و کارشناسان استقبال کردند: بی‌سواد، بی شناسنامه، مزدور، انقلابیون نفهم، یک‌مشت لات، کاسب تحریم، کودک صفت، حسود، بزدل، ترسو، جیب‌بر، بی‌قانون، مستضعف فکری، بیکار، متوهم، غوطه‌ور در فساد، سوءاستفاده‌گر، خرابکار، عقب‌مانده، تازه به دوران رسیده، عصر حجری، هوچی‌باز، منفی‌باف، یأس آفرین، ناشکر، باید به جهنم بروند و ...

دولت روحانی در این ۸ سال هرگاه درباره کارنامه خود مورد سوال قرار می گرفت، قصور و تقصیرهای خود را به گردن دولت قبل، ترامپ، سیل، زلزله، کرونا و تحریم می انداخت و مدعی بود که این دولت، بدشانس ترین دولت پس از انقلاب است.

برچسب‌ها