سرویس سیاست مشرق- این روزها و همزمان با جنگ در اوکراین، برخی فعالین منتسب به جریان اصلاح طلب در داخل، ژست ضدجنگ به خود گرفته و دولت را به عدم استقلال در سیاست خارجی محکوم کرده اند. نوع مواجهه این طیف با این رویداد از چند منظر قابل بررسی است که در ادامه به اختصار به آن می پردازیم.
جمهوری اسلامی ایران در ۴۳ سال اخیر نه هیچگاه آغازگر جنگ بوده و نه از حمله نظامی در کشورهای دیگر دفاع کرده است. در آخرین نمونه، پس از وقوع جنگ در اوکراین، «حسین امیرعبداللهیان» وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران در توئیتی نوشت: «بحران اوکراین ریشه در اقدامات تحریک‌آمیز ناتو دارد. ما توسل به جنگ را راه‌حل نمی‌دانیم. برقراری آتش‌بس و تمرکز بر راه‌حل سیاسی و دموکراتیک یک ضرورت است.»
وزیر خارجه کشورمان تاکید کرده است که بحران اوکراین ریشه در اقدامات تحریک‌آمیز ناتو دارد. با اینکه مستندات زیادی در این خصوص وجود دارد، جریان اصلاح طلب و به خصوص طیف تندرو اصلاح طلب با سانسور نقش آمریکا و اروپا در مسئله اوکراین، در پی پاک کردن صورت مسئله است.
«فواد ایزدی» استاد دانشگاه و تحلیلگر مسائل بین الملل درخصوص نقش آمریکا و اروپا در بحران اوکراین گفت: «بازنده اصلی بحران امروز اوکراین مردم اوکراین هستند این در حالی است که دولتمردان این کشور به غرب اعتماد کردند و مردم این کشور در این زمینه کاری نکردند اما آنها چوب اعتماد مسؤولان بلندپایه کشورشان را به آمریکا و اروپایی‌ها می‌خورند.»
یکی از فعالین رسانه ای نیز در همین رابطه در مطلبی نوشت: «وضعیت امروز اوکراین نتیجه ساده لوحی لئونید کوچما رئیس جمهور این کشور در سال ۱۹۹۴ است که فکر میکرد "امضای بیل کلینتون تضمین است" و با امضای تفاهم نامه بوداپست، اوکراین را خلع سلاح کرد.»
وی در ادامه نوشت: «اعتماد به هر کشور خارجی برای تامین امنیت داخلی به خصوص اعتماد به امریکا، مرض خطرناکی است که میتواند سومین قدرت اتمی دنیا را هم به این روز بیندازد.»
پس از آغاز حمله نظامی روسیه به اوکراین، «جو بایدن» رئیس جمهور آمریکا گفت: «من و همسرم جیل بایدن، امشب برای مردم شجاع و سرافراز اوکراین دعا خواهیم کرد.»
این اظهارنظر رئیس جمهور آمریکا در حالی است که براساس مستندات منتشر شده، اوکراین در قریب به ۳۰ سال اخیر رسما پایگاه نظامی- جاسوسی آمریکا بود و مقامات آمریکایی و اروپایی به دفعات مدعی شده بودند که آمریکا و ناتو در روز مبادا به کمک دولت اوکراین آمده و اجازه نمی دهند که جنگی علیه این کشور رخ دهد.
یک کاربر فضای مجازی در همین رابطه در مطلبی نوشت: «گونچارنکو، نماینده پارلمان اوکراین گفته که "ما تنها کشوری در تاریخ بشریت هستیم که سال ۱۹۹۴ سومین زرادخانه بزرگ جهان [و ۵ هزار بمب اتم] داشتیم اما با تضمین آمریکا، انگلیس و روسیه آنها را از بین بردیم! اکنون این تضمین‌ها کجاست!؟.»
در حقیقت یکی از دلایل اصلی وضع فعلی اوکراین، اعتماد بلاوجه دولت این کشور به آمریکا و تروئیکای اروپا بوده است. اما افراطیون اصلاح طلب به دلیل آنکه نگاهی «ارباب- رعیتی» به آمریکا دارند، این مسئله بسیار مهم را سانسور کرده و بر آن سرپوش می گذارند.
افراطیون اصلاح طلب همچنین خود را مخالف هرگونه جنگ و حمله نظامی جا می زنند. این در حالی است که این طیف هیچگاه جنایات اسرائیل علیه مردم فلسطین را محکوم نکرده اند. افراطیون اصلاح طلب همچنین هیچگاه جنایات آل سعود در کشتار بی رحمانه مردم مظلوم یمن را نیز محکوم نکرده اند.
جنایات آمریکا در افغانستان و عراق و جنایات تروریست های تکفیری وابسته به آمریکا و اروپا در کشورهای منطقه نیز هیچگاه محکومیت از سوی افراطیون اصلاح طلب را در پی نداشت.
از سوی دیگر طیف تندرو اصلاح طلب همواره همصدا با سران آمریکا و سران اسرائیل مدعی بوده اند که ایران باید ذیل برجام موشکی و منطقه ای، بر توان دفاعی و نظامی و منطقه ای خود چوب حراج زده و خود را به لقمه ای راحت الحلقوم برای دولت های سلطه گر و تروریست های وحشی تکفیری تبدیل کند.
رهبر معظم انقلاب- ۱۱مهر ۱۴۰۰- در مراسم مشترک دانش‌آموختگی دانشجویان دانشگاه‌های افسری نیروهای مسلح فرمودند: «یک نکته‌ی مهم در باب امنیّت این است که امنیّت کشور باید در قبضه‌ی بیگانگان نباشد؛ این چیز مهمّی است. امروز برای مردم ما و کشور ما یک امر عادی است که امنیّت کشور در قبضه‌ی نیروهای مسلّح خودی و فرزندان خود این کشور است، لکن همه جای دنیا این جور نیست؛ حتّی کشورهای پیشرفته. شما ملاحظه کردید در این بگومگوهای اخیری که بین اروپا و آمریکا اتّفاق افتاد و اروپایی‌ها اعلام کردند که آمریکا از پشت به آنها خنجر زده، بحث بر سر این است که اروپا نیاز دارد به اینکه امنیّت خودش را با نیروی خودش -یعنی با قطع نظر از ناتوکه قلم عمده‌اش آمریکا است- تأمین کند.»
ایشان در ادامه تاکید کردند: «یعنی حتّی کشورهای پیشرفته اروپایی هم وقتی که امنیّتشان در قبضه یا مرتبط با یک نیروی بیگانه است -ولو به حسب ظاهر آن نیروی بیگانه با آنها دشمن هم نیست، یعنی ظاهراً همه در یک مجموعه قرار دارند- در عین حال احساس میکند که کمبود دارد؛ واقع هم همین است؛ واقعاً هم همین است که کمبود دارند؛ حالا کشورهای نه‌چندان پیشرفته‌ای که ارتشهایشان تحت اختیار نیروهای مسلّح آمریکا و امثال آمریکا است که دیگر جای خود دارد. اینکه یک کشور بتواند امنیّت را با نیروهای قاهر و قادر و مسلّط خودش تأمین بکند، افتخار بزرگی است. و آن کسانی که با توهّم تکیه‌ی به دیگران، و با تکیه به دیگران گمان میکنند که امنیّت خودشان را میتوانند تأمین کنند، بدانند که سیلیِ این را بزودی خواهند خورد.»