سرویس جهان مشرق - جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا، اوایل ماه دسامبر سال گذشته‌ (۲۰۲۱) «آلینا رومانوفسکی» را به عنوان نامزد تصدی سفارت این کشور در عراق به مجلس سنا معرفی کرد[۱]. در گزارش پیش رو به بازی شطرنج‌وار ایران و آمریکا بر سر عراق و معرفی رومانوفسکی خواهیم پرداخت.

«آلینا رومانوفسکی» سفیر جدید آمریکا در عراق که تا پیش از این سفیر واشینگتن در کویت بود؛ رومانوفسکی ده سال سابقه‌ی کار در سی‌آی‌ای و همچنین «آژانس توسعه‌ی بین‌المللی آمریکا» (USAID) یکی از قوی‌ترین بازوهای قدرت نرم و براندازی واشینگتن، را در کارنامه دارد

 بازی ایران و آمریکا روی میز شطرنج عراق

بسیاری از ناظران سیاسی، سیاست را به رقابت شطرنج تشبیه می‌کنند. اگر این تشبیه صحت داشته باشد، قطعاً دولت بایدن به دنبال پیروزی در رقابت با ایران روی میز شطرنج عراق، و بلکه فراتر از آن، است. اگرچه بایدن چندین ماه قبل‌تر رومانوفسکی را نامزد سفارت در عراق کرده بود، اما حدود ده روز پس از انتصاب جدید ایران در بغداد[۲]، به نظر می‌رسد آمریکایی‌ها تکاپو برای اعزام سفیر جدید خود به عراق را تشدید کرده‌اند. البته پایگاه اینترنتی سفارت آمریکا در عراق هنوز خبری درباره‌ی انتصاب رومانوفسکی منتشر نکرده است، اما تحرکات دولت بایدن نشان می‌دهد واشینگتن احتمالاً برنامه‌های تازه‌ای برای محور مقاومت دارد.

رقص «جوکر» در میان دود لاستیک‌های سوخته؛ معترضان عراقی بعضاً از شخصیت‌ها و نمادهای آمریکایی برای تشویق مردم به آشوب و اغتشاش استفاده کرده‌اند (جزئیات بیش‌تر) (+)

همزمان با رومانوفسکی، «استیون فیگین» نیز در جلسه‌ی استماع کمیته‌ی روابط خارجی سنا حاضر شد تا به عنوان سفیر جدید دولت بایدن در یمن از خود دفاع کند[۳]؛ دفاعیه‌ای که موضوع اصلی آن تصمیم دولت بایدن درباره‌ی خارج کردن انصارالله یمن از فهرست گروه‌های تروریستی وزارت خارجه بود. آن‌چه انتصاب فیگین را بیش‌تر حائز اهمیت می‌کند، سابقه‌ی فعالیت او به عنوان سرکنسول در کنسولگری آمریکا در اربیل عراق است. فیگین پیش‌تر مدیر دفتر امور ایرانیان در «اداره‌ی امور خاور نزدیک» در وزارت خارجه‌ی آمریکا نیز بود؛ دفتری که نقش گسترده‌ای در شبکه‌سازی و تلاش برای براندازی در ایران داشته است. باید دید فیگین که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا، او را به کنسولگری آمریکا در اربیل فرستاده بود، اکنون برای چه مأموریتی به دستور بایدن رهسپار یمن می‌شود. [گزارش مشرق در معرفی استیون فیگین را می‌توانید از این‌جا بخوانید.]

در همین‌باره بخوانید:

›› «استیون فیگین» کیست و در کنسولگری آمریکا در اربیل چه می‌کند؟

›› پروژه «پایگاه ریگا»؛ هدف آمریکا از تاسیس «دفتر امور ایرانیان» چه بود؟

آلینا رومانوفسکی کیست؟ از CIA تا USAID

«آلینا ال. رومانوفسکی[۴]» ۱۶ سپتامبر ۱۹۵۵ (۲۴ شهریور ۱۳۳۴) در خانواده‌ای مهاجر در ایالت ایلینویز به دنیا آمد؛ پدرش از لهستان و مادر از کانادا، هر دو در دهه‌ی سوم زندگی‌شان، به آمریکا مهاجرت کرده بودند[۵]. رومانوفسکی مدرک کارشناسی و همچنین کارشناسی ارشد خود در رشته‌ی روابط بین‌الملل را از دانشگاه شیکاگو دریافت کرد، اما سابقه‌ی تحصیل در دانشگاه تل‌آویو در اسرائیل را نیز دارد. وی علاوه بر انگلیسی و فرانسوی، به عربی و عبری نیز صحبت می‌کند. علاقه‌ی رومانوفسکی به سیاست خیلی زود، دست‌کم از زمان تحصیلش در دانشگاه شیکاگو، شکوفا شد؛ وقتی سی‌آی‌ای برای جذب نیرو به دانشگاه شیکاگو رفت و رومانوفسکی در مصاحبه با مأموران سی‌آی‌ای توانست نظر آن‌ها را جلب کند[۶]. رومانوفسکی کار برای دولت آمریکا را از همان‌جا شروع کرد و ۱۰ سال تمام تحلیلگر اطلاعاتی سی‌آی‌ای در امور خاور نزدیک و جنوب آسیا بود.

از سی‌آی‌ای راهی وزارت دفاع شد و بین سال‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۳ مسئولیت‌های ارشدی را در حوزه‌ی خاور نزدیک و جنوب آسیا عهده‌دار بود. آن‌جا به عنوان مدیر «دفتر خاور نزدیک و جنوب آسیا» و مسئول امور اسرائیل منصوب شد[۷]. رومانوفسکی که عضو باسابقه‌ی «سرویس ارشد قوه‌ی مجریه» است[۸]، سپس «مرکز مطالعات راهبردی خاور نزدیک-جنوب آسیا» را در دانشگاه دفاع ملی (وابسته به وزارت دفاع) بنیانگذاری کرد و مدیریت آن را به عهده گرفت. همچنین به عنوان معاون دستیار وزیر دفاع در امور خاور نزدیک و جنوب آسیا نیز خدمت کرد.

مقصد بعدی رومانوفسکی، سال ۲۰۰۳، وزارت خارجه‌ی آمریکا بود. در بدو ورودش «دفتر ابتکار شراکت خاورمیانه» را در این وزارت‌خانه تأسیس کرد و اولین مدیر آن شد. سپس معاونت دستیار وزیر خارجه در «اداره‌ی امور آموزشی و فرهنگی» و معاونت موقت دستیار وزیر در «اداره‌ی امور خاور نزدیک» را به عهده گرفت. یکی از نقاط عطف زندگی شغلی رومانوفسکی پیوستن او به «آژانس توسعه‌ی بین‌المللی آمریکا» موسوم به USAID بود؛ نهادی که یکی از قدرتمندترین بازوهای قدرت نرم و نفوذ بین‌المللی واشینگتن با هدف دخالت سیاسی و براندازی در کشورهای مختلف محسوب می‌شود. بین سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۵، معاون دستیار مدیر «اداره‌ی خاورمیانه» در این سازمان بود. رومانوفسکی طی مقطعی دستیار موقت مدیر این اداره نیز بود و در همین مدت مدیریت اداره‌ی خاورمیانه‌ی این سازمان در واشینگتن با ۵۰ نفر کارمند، هفت هیأت و دو دفتر آن در منطقه‌ی خاورمیانه را به عهده داشت.

در همین‌باره بخوانید:

›› چگونه پای «جاسوس‌های USAID» به کشور باز شد

از ماه مارس سال ۲۰۱۵ تا ماه نوامبر سال ۲۰۱۶ هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های آمریکا به اروپا و اوراسیا در «اداره‌ی امور اروپا و اوراسیا» در وزارت خارجه شد و با همکاری «اداره‌ی امور جنوب و مرکز آسیا» و «دفتر مدیر کمک‌های خارجی» تمامی کمک‌های فدرال ایالات متحده به ۳۰ کشور در این دو منطقه، از جمله در مرکز آسیا، را تحت نظر گرفت. رومانوفسکی از ماه نوامبر سال ۲۰۱۶ تا ماه دسامبر سال ۲۰۱۷ معاون ارشد موقت هماهنگ‌کننده‌ی مبارزه با تروریسم در وزارت خارجه بود و پس از آن، تا سال ۲۰۲۰، در این سمت تثبیت شد. در نقش معاونت ارشد هماهنگ‌کننده‌ی مبارزه با تروریسم مسئول نظارت بر هماهنگی و هم‌افزآیی اقدامات بین‌المللی وزارت خارجه و دولت آمریکا در زمینه پیشبرد اهداف سیاست‌های ضدتروریسم و توسعه و اجرای برنامه‌های مقابله با افراط‌گرایی خشونت‌آمیز بود.

رومانوفسکی بیش از ۴۰ سال سابقه‌ی کار در دولت آمریکا را دارد و در این مدت جوایز متعددی دریافت کرده است که از جمله‌ی آن‌ها عبارتند از «جایزه‌ی رتبه‌ی شاخص ریاست‌جمهوری» (عالی‌ترین جایزه‌ی سالانه‌ای که از سوی رئیس‌جمهور به اعضای سرویس ارشد قوه‌ی مجریه تعلق می‌گیرد)، دو «جایزه‌ی رتبه‌ی شایسته‌ی ریاست‌جمهوری» (دومین جایزه در فهرست جوایز سالانه‌ی اهدایی رئیس‌جمهور به اعضای سرویس ارشد قوه‌ی مجریه)، «جایزه‌ی رتبه‌ی ممتاز وزارت خارجه»، دو «جایزه خدمت مدنی شایسته‌ی وزارت دفاع» و یک «جایزه‌ی عملکرد استثنائی سی‌آی‌ای». وی هم‌اکنون به عنوان یکی از کارشناسان برجسته‌ی دولت آمریکا در امور خاورمیانه محسوب می‌شود[۹] و عضو اندیشکده‌ی شناخته‌شده‌ی «شورای روابط خارجی» آمریکا نیز هست.

«طاق نصرت» (قوس النصر) یا «شمشیرهای قادسیه» دو بنای یادبود در مرکز بغداد هستند که به دستور صدام برای گرامیداشت جنگ با ایران ساخته شدند؛ صدام دستور داده بود ۵۰۰۰ کلاه نظامی را (که خودش ادعا می‌کرد متعلق به کشته‌شدگان ایران در جنگ است) با شلیک گلوله سوراخ کنند و آن‌ها را اطراف این سازه‌ها بگذارند؛ گفته می‌شود برخی از این کلاه‌ها را به زمین چسبانده بودند تا مردم و سربازان در هنگام برگزاری مراسم‌های مختلف، آن‌ها را لگدمال کنند؛ البته این کلاه‌ها پس از سقوط صدام برداشته شدند (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› تربیت «معترضان حرفه‌ای»؛ مأموریت سی‌آی‌ای به «موقوفه ملی دموکراسی»

از سفارت آمریکا در کویت و مقابله با ایران تا سفارت عراق

اولین مأموریت خارجی رومانوفسکی به عنوان سفیر آمریکا توسط دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا، به او محول شد. ترامپ ۲۵ جولای ۲۰۱۹ (۳ مرداد ۱۳۹۸) او را به عنوان نامزد تصدی سفارت آمریکا در کویت به مجلس سنا معرفی کرد[۱۰]. رومانوفسکی ۳۱ اکتبر ۲۰۱۹ (۹ آبان ۱۳۹۸) برای دفاع از صلاحیتش در مقابل کمیته‌ی روابط خارجی مجلس سنای آمریکا حاضر شد و درباره‌ی مبارزه با ایران این‌گونه گفت:

شراکت نظامی و دیپلماتیک آمریکا با کویت برای افزایش فشار بر ایران و مهار فعالیت‌های شرورانه‌ی این کشور در سراسر منطقه [ی خاورمیانه] حیاتی بوده است. ایران از طریق نیروهای نیابتی‌اش به خشونت علیه متحدان و منافع آمریکا در سراسر خاورمیانه و فراتر از آن دامن زده است. حملات ۱۴ سپتامبر [توسط انصارالله علیه تأسیسات نفتی آرامکو[۱۱]] علیه زیرساخت‌های نفتی مهم عربستان نشانه‌ای از تشدید خطرناک رفتارهای ایران است. حملات ایران به نفتکش‌های بین‌المللی در خلیج [فارس]، آزادی کشتیرانی در یکی از حیاتی‌ترین آبراه‌های جهان را تهدید می‌کند. ایران از طریق حمایت از حوثی‌ها [انصارالله] در یمن، رژیم بشار اسد در سوریه و حزب‌الله لبنان، در جهت بی‌ثبات کردن کل منطقه تلاش می‌کند. ما باید با شرکای کلیدی، مانند کویت، برای مقابله با این تهدید همکاری کنیم[۱۲].

در همین‌باره بخوانید:

›› «خلیج تونکینِ فقرا»؛ آیا مین‌گذاری در فجیره زیر سر آمریکایی‌هاست؟

رومانوفسکی در بخش دیگری از دفاعیه‌اش تأکید کرد: «کویت، همراه با آمریکا، رهبری مستمر خود را از طریق دعوت به وحدت میان کشورهای عضو «شورای همکاری خلیج [فارس]» و کنار گذاشتن اختلافات میان اعضا که صرفاً به نفع رژیم ایران است، به نمایش گذاشته است... ما باید همکاری‌هایمان با یک‌دیگر را به منظور مقابله با تهدیدهای بسیار واقعی پیش روی منطقه از جانب رژیم ایران و گروه‌های تروریستی ادامه دهیم.» کمیته‌ی روابط خارجی سنا، ۲۰ نوامبر ۲۰۱۹ (۲۹ آبان ۱۳۹۸) نظر مساعد خود درباره‌ی رومانوفسکی را به صحن این مجلس اعلام کرد و حدود یک ماه بعد، سنای آمریکا از طریق رأی‌گیری شفاهی، موسوم به «رأی یک‌صدا[۱۳]»، صلاحیت رومانوفسکی را تأیید کرد[۱۴]. سفیر جدید آمریکا، ۶ ژانویه‌ی ۲۰۲۰ (۱۶ دی ۱۳۹۸)، سوگند یاد کرد[۱۵] و ۱۱ فوریه‌ی ۲۰۲۰ (۲۲ بهمن ۱۳۹۸) استوارنامه‌ی خود را به امیر کویت تقدیم کرد و به نمایندگی از دولت ترامپ در سفارت آمریکا مستقر شد[۱۶].

دولت بایدن پس از روی کار آمدن، عملاً رومانوفسکی را در سفارت آمریکا در کویت ابقا کرد، اما اکنون آماده می‌شود تا او را به عراق اعزام کند. کمیته‌ی روابط خارجی سنا، ۳ مارس ۲۰۲۲ (۱۲ اسفند ۱۴۰۰)، صلاحیت رومانوفسکی را بررسی کرد[۱۷]. این کمیته ۲۰ روز بعد نظر مساعد خود را درباره‌ی رومانوفسکی به صحن مجلس سنا گزارش داد و سنا روزِ بعد با رأی یک‌صدا صلاحیت رومانوفسکی را تأیید کرد. چنان‌که پیش‌تر نیز اشاره شد، هنوز خبری درباره‌ی ادای سوگند یا اعزام رومانوفسکی به بغداد به منظور تقدیم استوارنامه و آغاز به کار منتشر نشده است، اما برخی منابع خبری-تحلیلی پیشاپیش پیش‌بینی کرده‌اند که سفیر جدید آمریکا در بغداد کار پیچیده‌ای در عراق پیش رو خواهد داشت[۱۸].

در همین‌باره بخوانید:

›› نمادسازی آمریکا برای عملیات‌های خرابکارانه/ «جوکر» در اغتشاشات عراق چه می‌کند؟