به گزارش مشرق، اندیشکده «بنیاد دفاع از دمکراسی» در یادداشتی به قلم «مایکل لدین» نوشت: این روزها هر اتفاقی که در خاورمیانه می‌افتد به ضرر دولت «اوباما» ست، و به نظر می‌رسد که برخی از سیاست‌های او به‌طور روزانه تغییر می‌کنند. به‌طور مثال به موضعش در خصوص «بشار اسد» نگاه کنید؛ روزی گفت که «اسد» باید برود، و روز بعد معاونانش نجوا کردند که برای «اسد» بهتر است که مدت بیشتری بر مسند قدرت باقی بماند. این‌یکی از چندین سیاستی است که با این سرعت تغییر کرده است، مثل چرخش دولت «اوباما» از مخالفت با دولت نظامی مصر به حمایت و همکاری با «ژنرال عبدالفتاح السیسی». رئیس‌جمهور «اوباما» بسیاری از خطوط قرمزهای خود در سوریه و عراق را نیز زیر پا گذاشته، که تداوم موضع ژئوپولتیکش را دشوار کرده است.
■موقعیت متزلزل «اوباما» در داخل و خارج آمریکا■
تمام این‌ها توسط مردم آمریکا و رهبران خارجی مشاهده شده است، به‌نحوی‌که ما شاهد محبوبیت اندک او در خانه و اظهارات تحقیرآمیز دولت‌های دوست و دشمن از غرب گرفته تا اروپا و حتی آمریکای لاتین هستیم. وقتی‌که رهبری موقعیتی متزلزل دارد، هر جا به دنبال یک موفقیت سیاسی می‌گردد. این برای بسیاری از تحلیلگران سیاسی بدین معناست که رئیس‌جمهور به‌شدت به دنبال توافقی با ایران است – هر توافقی که بتواند آن را همچون یک موفقیت ترسیم کند، حتی اگر چنین نباشد. «مارک دوبوویتز» و «ریچارد گلدبرگ» در خصوص بندهای مرتبط با پایان تحریم‌ها در هر توافقی، که تحریم‌ها باقی بمانند (تحریم‌های جدا از بحث هسته‌ای، همچون تحریم‌های مرتبط با رفتارهای شرورانه ایران) و چگونگی مدیریت رفع تحریم‌ها نوشته‌اند؛ و «گراهام آلیسون» و «اورن سِتِر» نگران این هستند که ما بیش‌ازحد بر چگونگی اینکه ایران بتواند به نحو موفقیت‌آمیزی سلاح اتمی تولید کند، تمرکز کنیم. همه این‌ها افراد مهمی هستند. آن‌ها مسائل مهمی را مطرح کرده‌اند و خردمندانه از رهبران کنگره خواسته‌اند که بر مذاکرات با ایران احاطه داشته باشند، و برای آینده، به‌خصوص در صورت حصول توافق، برنامه‌ریزی کنند.
■ مشکل ما با ایران ورای مسئله هسته‌ای است■
اول اینکه مشکل ما با ایران ورای مسئله هسته‌ای است. حتی اگر مشکل ما به‌طور کامل با برنامه هسته‌ای ایران حل شود، ما باید همچنان با حکومت اسلام‌گرای رادیکالی سروکله بزنیم که به ما اعلان‌جنگ کرده، و آتش این جنگ را از خاورمیانه تا آمریکای جنوبی می‌افروزد. یک راهبرد جدی پساهسته‌ای چگونه راهبردی خواهد بود؟ من از گذشته مدافع حمایت از اپوزیسیون داخلی ایران بوده‌ام. دوم اینکه اگر ایرانی‌ها مخفیانه فعالیت‌های هسته‌ای انجام دهند که ما آن‌ها را مشاهده نمی‌کنیم و وقتی یک روز صبح بیدار شویم آن را ببینیم، چه باید کرد؟
ما از رهبرانمان می‌خواهیم که به این پرسش‌ها پاسخ دهند و نه اینکه یک توافق محدود را به‌عنوان یک پیروزی در سیاست خارجی حساب کنند. در بهترین شرایط این توافق می‌تواند تنها بخش کوچکی از مشکلی بسیار بزرگ را مدیریت کند.
منبع: اشراف