گروه بین‌الملل مشرق- روزنامه "واشنگتن تایمز" روز شنبه 22 نوامبر (1 آذر) طی گزارشی نوشت که هیئت منصفه دادگاه "دارن ویلسون" افسر پلیس فرگوسن که به ضرب گلوله، "مایکل براون" نوجوان سیاه‌پوست را کشته است، بدون رسیدن به نتیجه خاصی جلسه روز جمعه خود را به پایان رسانده است. منابع نزدیک به سی‌ان‌ان نیز گفته‌اند که مشخص نیست آیا این هیئت منصفه برای بررسی این پرونده دوباره تشکیل جلسه خواهد داد یا خیر.
در همین حال، شهرستان سنت لوئیس ایالت میسوری غرق در آشوب است و به گزارش آسوشیتد پرس، روز شنبه، مقامات امنیتی محلی سه نفر را در ارتباط با اعتراضاتی که جمعه شب و اوایل روز شنبه برگزار شد، دستگیر کرده است. گفته می‌شود اف‌بی‌آی دو نفر به نام‌های "راندون اورلاندو" و "اولاجووان دیویس" را به اتهام اقدام به منفجر کردن "بمب‌های لوله‌ای" در جریان تظاهرات دستگیر کرده‌اند. اوباما همه معترضین را به آرامش دعوت کرده و گفته است که هیچ "بهانه‌ای برای خشونت" پذیرفته نیست.
خبرنگار بین‌الملل مشرق درباره آخرین تحولات میدانی در شهر فرگوسن با "هاروی" از فعالان معترض در ایالت میسوری گفتگو کرده است. این معترض آمریکایی به دلیل مسائل امنیتی خواست که از انتشار نام کامل و عکس وی در مصاحبه خودداری شود. متن مصاحبه مشرق با هاروی به شرح زیر است.
لطفاً درباره جزئیات و اتفاقات چند روز اخیر فرگوسن توضیح بدهید.
آن‌چه در فرگوسن در جریان است نوعی حکومت نظامی با حضور نیروهای ارتش و مأمورین امنیت ملی است. حضور این همه نیروی نظامی در خیابان‌ها بدین معنی است که دولت واکنش خوبی نسبت به اعتراضات مردمی آماده نکرده است. ضمن این‌که هر هفته به پرونده "دارن ویلسون" افسر قاتل مایکل براون، جزئیات جدیدی اضافه می‌کنند، تا جایی‌که روایت دولت از قتل این نوجوان سیاه‌پوست کاملاً بی‌معنی شده است.
این موضوع فقط یک مسئله نژادی نیست بلکه به تحقق عدالت برای همه شهروندان آمریکایی مربوط می‌شود. آمریکا توسط یک مشت نژادپرست اداره می‌شود که قدرت را در دست دارند و می‌خواهند این‌طور نشان دهند که مردم در فرگوسن دست به اغتشاش زده‌اند و از قانون سرپیچی کرده‌اند. با این حال، واقعیت این است که فرگوسن از برخوردهای ناعادلانه دولت به ستوه آمده است. دولت نه تنها احترامی برای سیاه‌پوستان قائل نیست، بلکه اساسی‌ترین حقوق آن‌ها را نیز زیر پا می‌گذارد.
به ما می‌گویند کاری نداشته باشید، هیچ اتفاقی نیفتاده است و ما عدالت را اجرا می‌کنیم. با این حال بعد از سه ماه، تازه این هفته صحبت درباره صدور رأی هیئت منصفه آغاز شده است، در حالی که می‌توانستند این رأی را خیلی زودتر صادر کنند. اول تمام نیروهای نظامی خود را در فرگوسن و در نقاط دیگر به خیابان‌ها آوردند و بعد حرف از صدور رأی زدند.
لطفاً درباره اعتراضات بیش‌تر توضیح دهید. آیا کسی این تظاهرات را سازمان‌دهی می‌کند یا این‌که مردم به صورت خودجوش به خیابان‌ها آمده‌اند؟
انواع مختلفی از تظاهرات در این‌جا برگزار می‌شود. گاهی جوانانی هستند که از وضعیت موجود خسته شده‌اند و برای این‌که صدای خود را به گوش مسئولین برسانند به خیابان‌ها آمده‌اند. گاهی سازمان‌های رسمی هستند که علاوه بر سازمان‌دهی تظاهرات، اقدامات دیگری نظیر بایکوت برخی شرکت‌های بزرگ هم انجام می‌دهند. گاهی اعتراضاتی انجام می‌شود که در آن‌ها فقط سیاه‌پوستان شرکت ندارند، بلکه از همه قشر و نژادی هم‌صدا علیه دولت اعتراض می‌کنند. بنابراین یک نوع تظاهرات وجود ندارد و تنها یک قشر خاص خواستار اجرای عدالت درباره "مایکل براون" نیست.
پیش از اتفاقات فرگوسن، جنبش‌های دیگری هم‌چون "تسخیر وال‌استریت" نیز در آمریکا به راه افتاده بود، اما تقریباً همه آن‌ها سرکوب و متوقف شدند. به نظر شما آیا اعتراضات در فرگوسن نیز دچار این سرنوشت می‌شود؟
به نظر من این اعتراضات زمانی متوقف می‌شود که بی‌عدالتی به پایان رسیده باشد. وقتی متوقف می‌شود که نژادپرستی از بین برود. وقتی که تعدی به حقوق بشر سیاه‌پوستان متوقف شود. دلیل این‌که این همه جمعیت در اعتراضات فرگوسن جمع می‌شود، دقیقاً همین است. مردم دیگر خسته شده‌اند و می‌گویند اعتراضات تا زمانی ادامه می‌یابد که بی‌عدالتی پایان یابد. موضوع، فقط قتل مایکل براون نیست، بلکه همه اتفاقات مشابهی است که در سراسر آمریکا می‌افتد.
در خبرها داشتیم که نیروهای پلیسی که مسئول سرکوب تظاهرات در فرگوسن هستند، آموزش‌هایشان را در اسرائیل دیده‌اند.
بله. همه این نیروهای پلیس توسط همان نهادهای اطلاعاتی آموزش داده می‌شوند که سربازان آمریکا را در عراق و افغانستان آموزش می‌دهند. اگر قرار نبود این نیروهای پلیس به خیابان‌ها بیایند و مردم را بکشند، چه دلیلی داشت که تحت چنین آموزش‌های خشنی قرار بگیرند؟ ما با پلیسی مواجه هستیم که اسرائیلی‌ها نیروهایش را آموزش داده‌اند.
90 درصد اعتراضات مردم مسالمت‌آمیز است. بدون توسل به خشونت، اعتراض خود را نشان می‌دهند، اما کسانی ما را کنترل می‌کنند که تحت آموزش‌های حرفه‌ای قرار گرفته‌اند و مثل این است که خود را برای اعزام به جنگ مهیا می‌کنند.
آیا ارتباطی میان آن‌چه سربازان آمریکایی بر سر مردم عراق و افغانستان می‌آورند و رفتاری که دولت آمریکا با شهروندان خود دارد، می‌بینید؟
بله، آن‌چه که بر سر ما می‌آورند، همان کاری است که با مردم کشورهای دیگر می‌کنند. ما نیز علیه همین رفتار دولت آمریکا اعتراض می‌کنیم. دلیل این رفتار این است که فکر می‌کنند از همه مردم بالاترند. فکر می‌کنند تنها حرف خودشان درست است.
طبق تاریخی که خود آمریکایی‌ها، اروپایی‌ها و همه تاریخ‌نویسان می‌گویند، اولین ساکنین آمریکا بومی‌های سرخ‌پوست بودند. این اقلیت هم‌اکنون با معضلاتی برای زندگی در آمریکا روبه‌رو هستند. چرا این‌گونه با آن‌ها برخورد می‌شود؟ آیا این فقط سیاه‌پوستان هستند که مورد تبعیض قرار می‌گیرند یا این‌که همه اقلیت‌ها همین وضع را دارند؟
همه آمریکایی‌هایی که از نژاد اروپایی نیستند، مورد تبعیض قرار می‌گیرند. مانند "شهروند درجه دو" به آن‌ها نگاه می‌شود، از لحاظ حقوق اجتماعی درجه دوم هستند و صدای‌شان شنیده نمی‌شود. زمانی‌که اروپایی‌ها وارد آمریکا شدند و 90 درصد بومیان را قتل‌عام کردند، هدف‌شأن هیچ ارتباطی با پیش‌برد فرهنگ یک قوم خاص نداشت. مشکل امروز دنیا نیز همین است، از یک سو کشورهایی هستند که به دنبال غارت سایر ملت‌ها هستند و از سوی دیگر کشورهایی وجود دارند که از بی‌احترامی به فرهنگ‌شان خسته شده‌اند و می‌خواهند حقوق خودشان را پس بگیرند.
شما از شهروندان درجه یک و دو صحبت کردید. چه تبعیضی میان این دو نوع شهروندان صورت می‌گیرد؟
زندان‌ها در آمریکا به گونه‌ای هستند که 90 درصد زندانیان در آن‌ها از سیاه‌پوستان هستند. 90 درصد اعدام‌ها در مورد سیاه‌پوست‌ها اجرا می‌شود. با این حال، وقتی که آمار جرم و جنایت، قتل، سرقت، تجاوز و گروگان‌گیری را بررسی می‌کنیم، می‌بینیم که اکثر مجرمین سفیدپوست هستند. این آمار را خود نهادهای فدرال منتشر کرده‌اند.
این روزها نمایندگان آمریکا با مذاکره‌کنندگان ایرانی در حال گفتگو درباره مسئله هسته‌ای هستند. آمریکایی‌ها به موازات این تلاش‌ها از وضعیت حقوق بشر در ایران ابراز نگرانی کرده‌اند. آیا آمریکا این حق را دارد که درباره وضعیت حقوق بشری یک کشور دیگر اظهارنظر کند، در حالی که در کشور خود حقوق بشر را رعایت نمی‌کند؟
به هیچ وجه. وقتی شما در مملکت خود حقوق اساسی مردم را نادیده می‌گیرد، نباید به خود این اجازه را بدهید که یک دولت دیگر را به رعایت نکردن این حقوق درباره شهروندانش متهم کنید.
ما به کمک همه مردم دنیا نیاز داریم. هر ملتی که خشونت علیه خود را دیده، نژادپرستی دولت را لمس کرده و شاهد از بین رفتن فرهنگ منحصر به فرد خود از سوی دولت بوده، وضعیت ما را درک می‌کند. از این رو اکثریت مردم، وضعیت ما را درک می‌کنند.