گروه گزارش ویژه مشرق - «مجمع رهبران جوان جهانی» "Young Global Leaders" (یا به اختصار YGL)، از سال 2004 به عنوان زیرمجموعه‌ای از «مجمع جهانی اقتصاد» آغاز به کار کرد. بنیان‌گذار آن هم «کلاوس شواب» مؤسس مجمع جهانی اقتصادست. آنچه که در توضیح کارکرد این مجمع در وبگاه آن ذکر شده عبارتست از «جذب جوانان شاخص برای شکل‌دهی به آینده جهان». این مجمع هر سال 200 تا 300 جوان برگزیده از سراسر جهان را به عضویت و حضور در برنامه‌های شبکه رهبران جوان دعوت کرده و در فرآیندی 5 ساله، آنها را برای پیش‌برد اهداف جهانی خود آماده می‌کنند؛ هدف نهایی، تربیت رهبرانی برای آینده کشورهای مورد نظر است. بنابر ادعای این شبکه، تا کنون بیش از 1000 نفر از جوانان منتخب از سراسر جهان عضو «رهبران جوان جهانی» هستند که بازهم به ادعای خودشان، این جوانان آماده می‌شوند تا تأثیر شگرفی بر آینده جهان داشته باشند.
  با توجه به گسترش فعالیت‌های «مجمع رهبران جوان جهانی» و بویژه مشاهده ردپای حضور آن در ایران که در مشرق پیش‌تر (اینجا) نسبت به آن هشدار داده بود، در ابتدا ضمن معرفی مجمع و بنیان‌گذاران آن، مروری بر فعالیت‌ها، اهداف، اعضا و چشم‌انداز پیش‌روی این مرکز خواهیم داشت. سپس نگاهی به تازه‌ترین تحرکات این شبکه در داخل کشور و عوامل آن خواهیم داشت.
 

پرفسور شواب، بنیانگذار مجمع جهانی اقتصاد به سال 1971 است. شواب 76 ساله که دکترای اقتصاد از دانشگاه  فرایبورگ سوئیس است، در سال 1998 هم به همراه همسرش "هیلدا شواب" بنیاد شواب برای کارآفرینی اجتماعی را راه اندازی کردند که به موازات مجمع جهانی اقتصاد، به حمایت از کارآفرینان و سرمایه‌داران کشورهای مختلف و ایجاد پیوند میان آن‌ها با اعضای مجمع اختصاص یافت. پیوند اقتصاد با سیاست در مجمع جهانی اقتصاد نیز از همان سال‌های ابتدایی تأسیس این مجمع ایجاد شد و در ادامه فعالیتش با پرداختن به مسائل روز بین‌المللی،‌ وجه سیاسی آن بر بُعد اقتصادی غلبه پیدا کرد و شرکت‌کنندگان آن از شخصیت‌های اقتصادی به رهبران سیاسی تغییر پیدا کرد. در ادامه با خانواده پرفسور شواب بیشتر آشنا می‌شویم. ظاهرا قرار است این پرفسور کهنسال پس از مقدمه‌سازی دوستان ایرانی‌اش، به کشورمان سفر کند. فتح یک قله مرتفع‌تر از 4000 متر در هر سال، از جمله برنامه‌های ثابت پرفسور شواب ذکر شده است؛ اما "قله‌ای" که او در ایران بدنبال "فتح" آن است بسیار مرتفع‌تر از آنچه که وی تصور می‌کند، است.
 
پرفسور شواب و همسرش پس از «رهبران جوان جهانی»، در سال 2011 شبکه دیگری را نیز برای جوانان کلید زدند. این شبکه «جامعه شکل‌دهندگان جهانی» نام‌ گرفته است که در تعریف کارکرد آن آمده است این شبکه جهانی به عنوان حلقه وصل اجتماعات مدنی و داخلی جوانان برای استفاده از پتانسیل افراد شاخص این گروه‌ها برای هم‌افزایی در جنبش‌های مدنی‌ است. دفاتر این شبکه نیز در شهرهای بزرگ جهان واقع شده است و در حال حاضر بیش از 200 حلقه این شبکه در سراسر جهان مستقر هستند؛ از جمله در میدان آرژانتین تهران.


طراح: وزارت خارجه آمریکا
مجری: سازمان‌های مستقر در سوئیس

گام بعدی خانواده شواب، راه‌اندازی مجمعی برای جوانان جهان بود. اما چرا جوانان؟ نظم نوین جهانی مورد نظر آمریکا، همانطور که در ابعاد اقتصادی، سیاسی، نظامی و... در جریان است، در حوزه فرهنگ و اجتماع و سرمایه‌گذاری بر روی نسل جوان کشورهای هدف و از سوی نهادهای مختلف ایالات متحده در حال اجراست. پروژه «جوانان جهان» از جمله برنامه‌های وزارت خارجه آمریکا در همین راستاست.
  حلقه‌های شبکه‌ «رهبران جهانی»

شبکه رهبران جهانی به هشت منطقه جغرافیایی تقسیم می‌شود:

شرق آسیا با 23 رهبر جوان- اروپا، روسیه و قفقاز با 39 عضو - چین با 17 عضو - آمریکای لاتین 13 عضو - خاورمیانه و شمال آفریقا با 16 عضو- آمریکای شمالی  44 عضو - آسیای جنوبی با 18 و آفریقای سیاه با 17 رهبر جوان.
  ایرانی‌هایی که بدنبال «رهبر» شدن هستند

«رهبران جوان جهانی» در میان کشورهای غرب‌ آسیا و شمال آفریقا هم از همان ابتدای تأسیس، افراد شاخصی را برای آموزش و تربیت برگزیده است. این افراد عموما چهره‌های شاخص اقتصادی، فعالان مدنی، وکلا و فعالان حقوق بشر و همچنین در مواردی از خبرنگاران هستند. اینکه پروژه وزارت خاجه آمریکا برای آموزش جوانان و تربیت نسل در کشورهای مختلف در میان باشد و سراغی از جمهوری اسلامی گرفته نشود امری محال است. نگاهی به اسامی اعضای ایرانی مطرح در این شبکه، مؤید این مطلب است.

شبکه رهبران جهانی از سال 2005 بطور جدی وارد فاز عضوگیری در داخل کشور و تکمیل زنجیره این شبکه از تهران تا سوئیس و آمریکا شد. چهره‌های انتخاب شده برای این پروژه هم از قضا از جمله فعالان تجدیدنظرطلب با سوابق کیفری و اقدامات علیه امنیت ملی و ارتباط با سرویس‌های اطلاعاتی بیگانه هستند. اساساً از جمله شرایط نانوشته عضویت در این شبکه، روحیه تجدیدنظرطلبی و تقابل با حاکمیت است.

در ایران نیز این شبکه در پوشش شرکت‌های کارآفرین و تجاری مشغول فعالیت است.
  در ادامه مروری بر دیگر چهره‌های ایرانی در شبکه رهبران جوان جهان خواهیم داشت تا ببینیم کدام طیف فکری و سیاسی جذب این مجمع می‌شوند.


شادی صدر
«شادی صدر» از جمله اعضای ایرانی این شبکه است که با پشتیبانی رسانه‌های غربی از جمله بی‌بی‌سی و صدای آمریکا به فعالیت‌های به اصطلاح حقوق بشری می‌پردازد. وی از ضد انقلابیون فراری است که از جمله فعالیت‌های حقوق بشری‌اش اعتراض و جنجال‌سازی درباره اعدام اشرار و تروریست‌ها در جنوب و جنوب‌شرق کشور بود. این اقدام صدر که بلافاصله مورد حمایت سازمان عفو بین‌الملل و برخی سازمان‌های بین‌المللی دیگر مدعی حقوق بشر قرار گرفت، تا جایی ادامه پیدا کرد که حتی گروهک پان‌ایرانیست‌ها که مخالف تجزیه ایران هستند هم به وی اعتراض کردند.

صدر در مقاله‌ای تحت عنوان «دموکراسی با تمام تبعات آن، در نقد مخالفان حق تعیین سرنوشت» در حمایت از تجزیه‌طلبی برخی گروهک‌ها در مناطق جنوبی ایران می‌نویسد: «این واقعیت که اگر نگوییم همه، حداقل بخش بزرگی از کردها، یا عرب‌ها در ایران، چنان روح جمعی و پیوندهای مشترکی میان خود احساس می‌کنند که خود را "ملت کرد" یا "ملت عرب" تعریف می‌کنند، می‌تواند به سادگی و بدون هیچ مناقشه‌ای، از آن‌ها، یک "ملت" بسازد.»
  صدر بارها و در قالب کمپین‌ها و گروه‌های مختلف به فعالیت‌های ضد ایرانی و ضد اسلامی پرداخته است، از جمله حضور در اغتشاشات سال 88 که بلافاصله پس از آن مجبور به فرار از ایران شد.

صدر از سال 2006 به عضویت این شبکه درآمده است.

بهمن قبادی
قبادی را در سال‌های اخیر با فیلم‌های ضدایرانی و سیاه‌نمایی علیه جامعه ایران می‌شناسند. فیلمساز خارج‌نشینی که جایزه‌های بین‌المللی زیادی هم به فیلم‌های کوتاه و بلند او داده شد تا نامش در کنار چند کارگردان دیگر ایرانی "ضدایرانی‌ساز" مطرح شود.
 
بهمن قبادی هم از سال 2008 به عضویت شبکه رهبران جوان جهانی درآمده است.

محمد علی شعبانی
محمد علی شعبانی از دیگر اعضای این شبکه است که رابطه خوبی با مرکز مطالعات استراتژیک یکی از نهادهای کشور دارد و مدتی را به عنوان سردبیر مجله مطالعاتی این مرکز مشغول به کار بوده است.

شعبانی که در سوئیس متولد شده است، حدود 11 سال پیش برای ادامه تحصیل به انگلیس رفت و در دانشگاه «سوآز» مدرک کارشناسی خود را دریافت کرد و پس از آن به تهران بازگشت.

به دلیل تسلط وی به زبان انگلیسی، در یکی از رسانه‌ها استخدام شد و پس از مدتی نیز به صورت همزمان درمرکز مطالعاتی ذکرشده در بالا، مشغول به کار شد و سمت سردبیری نشریه انگلیسی زبان این مرکز را بر عهده گرفت. شعبانی از جمله دلالان و لابی‌های ارتباط بین ایران و آمریکا از طریق شورای آمریکایی‌های ایرانی‌تبار (نایاک) است که تحت مدیریت تریتا پارسی و برادرش روزبه، به نام حمایت از ایران و در مخالفت با تحریم‌ها و تهدیدها علیه ایران، به نهادهایی در داخل کشور نزدیک شدند. 

ارتباط خوب شعبانی با حسین موسویان عضو اسبق تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای موجب شد تا نایاک ارتباط خود را با شعبانی گسترده‌تر کند.

شعبانی از سال 2010 همکاری جدی خود را با نایاک با انتشار مقالاتی در راستای اهداف این نهاد در سایت‌های مختلف آمریکایی آغاز می‌کند. شعبانی که تا آن زمان در یکی از دستگاه‌های مهم دولتی مشغول به کار بود، پس از رصد ارتباطاتش و آشکارشدن درز برخی اطلاعات محرمانه، از نهاد موردنظر اخراج می‌شود.

وی در سال 2012 ضمن بازگشت به انگلیس، مجددا در دانشگاه «سوآز» که یکی از مراکز عضوگیری سرویس اطلاعاتی انگلیس است، در مقطع دکترا مشغول به تحصیل می‌شود. (گزارش مشرق از فعالیت‌های دانشگاه سوآز را از اینجا مطالعه کنید)

فاطمه حقیقت‌جو
فعال سیاسی اصلاح‌طلب که یک دوره به مجلس شورای اسلامی در دوره ششم راه یافت اما با غلبه حاشیه‌های انحصارطلبی بر متن خدمتگزاری به مردم، نتوانست چهارسال دوام بیاورد و استعفا داد. فاطمه حقیقت‌جو که سابقه کیفری نیز دارد، سپس در سال 2005 به آمریکا گریخت و فعالیت‌های ضدنظام خود و همکاری با شبکه‌های ضدانقلاب و بیگانه را علنی کرد.
 
فاطمه حقیقت‌جو اندکی پس از فرار به آمریکا، در همان سال به عضویت شبکه «رهبران جوان جهانی» درآمد.
  سیامک نمازی فرزند باقر نمازی از کارگزارن دربار پهلوی است. وی که از جمله مافیاهای نفتی محسوب می‌شود که در سال 1377 شرکتی با نام آتیه‌بهار را تأسیس کرد که مهمترین قراردادهای نفتی کشور بواسطه آن منعقد شد. قراردادهای استات‌اویل، توتال و کرسنت از یادگارهای همان دوران و شرکت آتیه‌بهار به ریاست سیامک نمازی است. نمازی دو سال قبل نیز به عنوان مدیر برنامه‌ریزی شرکت کرسنت منصوب شد تا در پرونده این قرارداد که در مجامع بین‌المللی درحال رسیدگی است، برای زنده‌کردن آن تلاش کند.

 
سیامک نمازی حامی مالی شبکه یادشده در ایران است و هزینه‌ برنامه‌های «رهبران جوان» را تأمین می‌کند.

مشرق پیش‌ ازین نیز در گزارش‌هایی (برای مطالعه این گزارش کلیک کنید) نسبت به برنامه‌های متنوع این شبکه برای برگزاری برنامه‌های مختلف در قالب آموزشی و کارآفرینی در ایران هشدار داده است.