** مرعشی: نتیجه مدیریت انقلابی، فقر و بدبختی است

«حسین مرعشی» عضو شورای مرکزی حزب اشرافی کارگزاران در مصاحبه با روزنامه شرق گفت: «اصولگرایان ارزشی یا به عبارتی اصولگرایان تندرو همچنان تصور می کنند که مشکلات ایران ناشی از نداشتن عملکرد انقلابی مسئولان در دهه های اخیر است؛ به همین دلیل درصدند که کشور را با سیاست های موردنظر خود اداره کنند. حال آنکه در جهان این سیاست ها به نحوی تجربه شده و نمونه زنده آن کوبا و کره شمالی است که به فقر،نابرابری و ناکارآمدی در این دو کشور انجامید».

مرعشی در ادامه گفت:«با این همه اصولگرایان درصددند اداره کشور را تمام و کمال در دست بگیرند و با سیاست های خود آن را اداره کنند. در حالی که چنین نگاهی از سوی این افراد، کشور را به سمت سیاهچاله ای از فقر سوق می دهد و ناکارآمدی را تشدید می کند».

مرعشی که پیش از این حزب متبوع خود را «لیبرال دموکرات مسلمان»! نامیده بود، حالا جمهوری اسلامی ایران را با کشورهایی همچون کره شمالی و کوبا در یک کفه ترازو قرار داده است!

جالب اینجاست که وی مدعی شده است که نتیجه مدیریت انقلابی، فقر و ناکارآمدی و حرکت به سمت سیاهچاله فقر است.

سوال اینجاست، مدیریت دولت روحانی که مدل مطلوب آقای مرعشی و همقطاران وی در مدیریت کشور است، چه نتیجه ای در برداشت؟!

کاهش ارزش پول ملی، دلار ۴۲۰۰ تومانی و خسارت های آن، حذف کارت سوخت و خسارات آن، لگدمال شدن پاسپورت ایرانی، بازداشت و اخراج دیپلمات های ایرانی، خسارت محض برجام، افزایش سرسام آور قیمت مسکن، خودرو، سکه، لوازم خانگی، اقلام ضروری خانوار، تعطیلی واحدهای تولیدی و کارخانه ها، افزایش افسارگسیخته اجاره بهای مسکن، وضعیت نامطلوب اشتغال در کشور، حقوق های نجومی، اختلاس حدود ۱۵ هزار میلیاردتومانی صندوق ذخیره فرهنگیان و...همگی از نتایج مدیریت دولت اصلاح طلبان در کشور است.

برخلاف ادعای مرعشی، اتفاقا این مدیریت غیرانقلابی است که نتیجه آن فقر و ناکارآمدی است.

** نژادبهرام: عملکرد شهرداری تهران در مسئله آلودگی، عالی است

«زهرا نژادبهرام» عضو شورای شهر اصلاح طلب تهران در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت:«از دید بسیاری از شهروندان، شهرداری متولی اصلی آلودگی است. به بیانی از دید این عده، اگر امروز شاهد آلودگی شدید هوا هستیم، این امر نتیجه کم‌کاری و کوتاهی شهرداری است! در حالی که همان طور که بارها نیز گفته شده، آلودگی هوا از آن دست مقوله‌هایی است که دستگاه‌های مختلفی در آن دخیل هستند...شهرداری نه تنها تاکنون سهم خود را در قبال آلودگی هوای پایتخت ادا کرده که حتی بسیار فراتر از آن را به انجام رسانده است».

نژادبهرام در ادامه نوشت:«اگر اجرای طرح معاینه فنی یا توسعه مترو و تلاش برای افزایش ظرفیت آن نبود شاید امروز وضعیت آلودگی هوا به ‌شدت بغرنج‌تر از وضعیت کنونی آن می‌شد».

رفتار قبیله ای اصلاح طلبان، مسئله ای تأسف برانگیز و ناراحت کننده است. طیف اصلاح طلب در دوره گذشته شهرداری تهران، بارها شعار استعفای شهردار را مطرح کرد. در آن دوره اصلاح طلبان تاکید داشتند که متولی اصلی در مسئله آلودگی، شهرداری تهران است. اما حالا این طیف مدعی است که به غیر از شهرداری، ۲۴ نهاد و سازمان دیگر هم در مسئله آلودگی هوا باید پاسخگو باشند.

اکنون بیش از ۲ سال است که شورای شهر و شهرداری تهران در اختیار اصلاح طلبان است. «محمد علی نجفی» شهردار اسبق تهران که کارنامه بسیار ضعیفی از خود بجای گذاشت در نهایت با سلاح غیرمجاز همسر دوم خود که ۳۰ سال از وی جوانتر بود، به قتل رساند. «محمد علی افشانی» دومین شهردار اصلاح طلب در دوسال اخیر نیز پس از برجای گذاشتن کارنامه ای غیرقابل دفاع به دلیل اجرای قانون بازنشستگی کنار رفت. افشانی مصداق توخالی بودن شعار اصلاح طلبان در سپردن مدیریت به زنان و جوانان بود.

«پیروز حناچی» سومین شهردار اصلاح طلب در دو سال اخیر نیز به هیچ عنوان کارنامه قابل قبولی ارائه نداده است.  شورای شهر تهران نیز همچنان مشغول بازی اسم وفامیل است.

ناکارآمدی جزو لاینفک رفتار اصلاح طلبی است. وقتی دلار می شود ۲۰ هزارتومان، فعالین این طیف با توهین به شعور مردم می گویند، اگر ما نبودیم دلار می شد ۴۰ هزارتومان. حالا هم که آلودگی هوای تهران مردم را با مشکلات عدیده مواجه کرده، اصلاح طلبان به خود نمره قبولی داده و می گویند اگر ما نبودیم، وضعیت بسیار بغرنج می شد!

** مبنای توافق با آمریکا، کوتاه آمدن از خواسته‌هایمان است

«عبدالرضا فرجی راد» فعال سیاسی اصلاح طلب در یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت:«خانم کرافت(نماینده آمریکا در سازمان ملل) در شورای امنیت به سمت سفیر ایران می رود و فیلم آن پخش می شود که به نظر می رسد انتشار این فیلم بدون هماهنگی آمریکایی ها نبوده است...از سوی دیگر...تماس طولانی نخست وزیر ژاپن با رئیس جمهور آمریکا بیش از آنکه تماسی معمولی باشد، یک مذاکره سنگین بوده است».

ارگان رسانه ای شهرداری تهران در ادامه نوشت:«حرکاتی در زمینه برجام شروع شده که نه می توان گفت به نتیجه می رسد، نه می توان گفت حتما به شکست می انجامد؛ اینکه چه می شود نیازمند گذر زمان است. اما قدر مسلم اینکه مبنای توافق تازه، کوتاه آمدن هر دو طرف از دیدگاه های خود است و در این زمینه آمریکایی ها علائمی نشان داده اند که سفر رئیس جمهور به ژاپن در چارچوب تحرکات توکیو در رابطه با برجام قابل ارزیابی است».

متاسفانه طیف «اصلاح طلب»- در حالت خوشبینانه- در تحلیل مسائل سیاست خارجی دچار «سهل اندیشی» است. اینکه بگوییم چون سفیر آمریکا در سازمان ملل به سمت سفیر ایران آمده و چون تماس تلفنی روسای جمهور ژاپن و آمریکا طولانی بوده، پس اینها نشان دهنده اتفاقات خوب است، یعنی اصلاح طلبان یا از سیاست خارجی چیزی متوجه نمی شوند و یا اینکه مردم را نادان فرض کرده اند.

روحانی و اوباما ۲۰ دقیقه به صورت تلفنی با یکدیگر گفت و گو کردند. ظریف و کری ۱۵ دقیقه با یکدیگر پیاده روی کرده و مذاکره کردند. ظریف دقایقی کوتاه در حاشیه نشست سازمان ملل با اوباما گفت و گو کرد. ایران و آمریکا یک توافقنامه به اسم «برجام» امضاء کردند. روحانی، اوباما را فردی مودب! و باهوش! نامید. اوباما در اولین روز اجرای برجام ایران را تحریم کرد.

جان کری، وزیر خارجه دولت اوباما صراحتا اعلام کرد که اگر دموکراتها هم جای ترامپ بودند، از برجام خرج می شدند اما اشتباه ترامپ این بود که قبل از اینکه مسئله موشکی و منطقه ای را به سرانجام برساند، این کار را انجام داد و به عبارتی عجله کرد. اوباما در آخرین نطق ریاست جمهوری خود با افتخار گفت که من بدون شلیک حتی یک گلوله، صنعت هسته ای ایران را متوقف کردم.

برنامه اصلی آمریکا(فارغ از جمهوری خواه و دموکرات) در مواجهه با جمهوری اسلامی ایران، از کارانداختن مولفه های قدرت کشورمان از طریق مذاکره است. چون از یکسو تحریم های ضدایرانی نتوانسته خواسته اصلی آمریکا را برآورده کند و از سوی دیگر، گزینه حمله نظامی به هیچ عنوان روی میز کاخ سفید نیست.

با اینحال و علیرغم تجربه تلخ و عبرت آموز برجام، اصلاح طلبان می گویند لازمه مذاکره دوجانبه، کوتاه آمدن دو طرف از خواسته هایشان است. در برجام ایران در صنعت هسته ای محدودیت های گیترده ایجاد کرد. آیا آمریکا هم در مسئله تحریم ها کوتاه آمد؟! همین چند روز پیش عراقچی صراحتا اعلام کرد که نتیجه برجام، تحریم های بیشتر بود.

آیا باید با فرمول برجام، بر صنعت موشکی و توان منطقه ای نیز چوب حراج بزنیم؟!