سرویس سیاست مشرق - روزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل‌استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه "ویژه‌های مشرق" نکات و تأملات قابل‌استخراج از رسانه‌ها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با  «ویژه‌های مشرق» همراه شوید.

*******

** دولت روحانی، دولت جنگ است

روزنامه ایران در یادداشتی با عنوان «تحریف؛ روایت شکست و ناکارآمدی» به قلم «علیرضا معزی» معاون ارتباطات دفتر رئیس جمهوری نوشت: «وقتی در روایتی غیرواقعی و البته خطرناک از شرایط کنونی، افکار عمومی از تأثیرات مخرب تحریم‌ها منحرف و صرفاً به سوی ناکارآمدی دولت و ساختار اجرایی هدایت می‌شود بیش از هر زمانی روایت شکست، درونی خواهد شد و امید از دست خواهد رفت...وقتی می‌دانیم دولت ترامپ در رسیدن به آنچه تصور می‌کرده ناکام مانده است اصرار بر ناکارآمدی دولتی که در صف مقدم می‌رزمد جز القای شکست نخواهد بود. دولت دوازدهم هم بسان دولت‌های دهه‌ شصت، دولت جنگ است؛ جنگی که فشار اقتصادی‌اش بر دولت حتی از جنگ هشت ساله هم فراتر رفته است».

‌ارگان رسانه ای دولت در ادامه نوشت: «تحریف، گاهی واژگون کردن دریچه‌ نگاه به مسأله است. می‌شود در روایتی واقعی از ناکامی ایران‌ستیزان در رساندن ایران به فروپاشی گفت و البته از شکست تحریم هرچند با هزینه‌های غیرقابل کتمان؛ می‌شود در هنگامه‌های سخت تاریخ معاصر، روایت پیروزی را به افکار عمومی ارائه داد و به شهروندان آگاهی بخشید که تاب‌آوری ایران به شکست خصمانه‌ترین رویکردها انجامیده. اما می‌شود در روایتی دیگر، عامداً عامل بیرونی تحریم و کارزار فشار حداکثری را سانسور کرد و شرایط اقتصادی سخت کنونی را صرفاً متوجه ناکارآمدی دولت و دستگاه اجرایی کشور دانست و نهایتاً به منافعی کوتاه‌مدت در سیاست داخلی هم دل بست...تحریف در تمنای آن است که مخاطبش به یاد نیاورد که دولت، ایستادگی را به وقت ایستادگی و صلح را به وقت صلح به جای آورده است. تحریف در سودای آن است که همه روایت‌ها به شکست منتهی شود و همه چراها با ناکارآمدی دولت پاسخ داده شود».

در روزهای اخیر رسانه های دولتی و اصلاح طلب اینگونه وانمود کرده اند که جریان تحریف، همان منتقدان دولت هستند. این در حالی است که جریان تحریف آن جریانی است که در سالهای اخیر با بزک برجام و وعده های رنگارنگ اقتصادی، غلاوه بر بزرگنمایی تاثیر تحریم ها، اقتصاد کشور و معیشت مردم را شرطی کرد.

طیفی که یکروز برای جاانداختن برجام مدعی شد که «هر روز تاخیر در اجرای برجام، ۴۰۰ میلیاردتومان خسارت در پی دارد» ولیکن در زنگ حساب مدعی شد که «هدف از برجام اصلا اقتصادی نبود»!

طیفی که یکروز امضای وزیر خارجه آمریکا را تضمینِ اجرای بی چون و چرای برجام نامید و روز دیگر مدعی شد که مقامات اروپایی گفته اند «هر چه مقامات ایران بگویند»!

جریان تحریف در کنار تحریم همانند دو لبه قیچی، معیشت مردم را با مشکلات عدیده مواجه کرد. جریان تحریف، جریانی است که با بزرگنمایی تحریم، توان و ظرفیت های عظیم داخلی را تضعیف و تحقیر کرده و بر سوءمدیریت در حوزه اجرایی نیز سرپوش می گذارد.

متاسفانه علیرغم اینکه دولت روحانی در آخرین سال فعالیت خود به سر می برد، همچنان ظرفیت عظیم دولت به وزارت خارجه خلاصه شده و در ادامه، ظرفیت عظیم وزارت خارجه به برجام خلاصه شده است.

نکته قابل تأمل این است که در حالیکه ما در مقابل آمریکا در شرایط جنگ اقتصادی هستیم،  متاسفانه دولت آقای روحانی آرایش جنگی ندارد و به عبارت دیگر آرایش بزم به خود گرفته است.

دولت اوباما، عامل ترور دانشمندان هسته ای و مجری حملات سایبری علیه تاسیسات ایرانی و حامی اصلی فتنه ۸۸ و تصویب کننده قطعنامه ضدایرانی ۱۹۲۹ و رکورددار تحریم‌های ضدایرانی و بانی جنگ نیابتی و حامی درجه یک گروهک تکفیری تروریستی داعش در کنار مرزهای ایران بود. اما با اینحال مقامات ارشد دولت روحانی، اوباما را فردی باهوش و مودب و امضای وزیر خارجه او را تضمین اجرای توافق نامیدند. این تنها یکی از مصادیق آرایش بزم در دولت روحانی در شرایط جنگی بود.

اگر دولت روحانی، دولت جنگ بود، وقتی کارشناسان و صاحبنظران هشدار دادند که دلار ۴۲۰۰ تومانی، عامل ایجاد رانت های گسترده است، به این هشدارهای دلسوزانه و کارشناسی توجه کرده و از این کار امتناع می کردند. نه اینکه آن را اجرا کرده و تصویر دولتمردان را در لباس سوپرمن در رسانه های اصلاح طلب چاپ کنند. اقدامی غیرکارشناسی و غلط که ۱۸ میلیارد دلار به کشور خسارت زد.

اگر دولت روحانی، دولت جنگ بود، کارت سوخت را حذف نمی کرد. اقدامی غیرکارشناسی که حدود ۱۵۰ هزارمیلیاردتومان به کشور خسارت زد.

اگر دولت آقای روحانی، دولت جنگ بود. مسکن را رها نمی کرد. اقدامی خسارت بار که موجب ۶ برابر شدن قیمت مسکن و اجاره بهای واحد مسکونی شد.

**بی انصافی نکنید، دولت «بدشانس» بود

«غلامرضا ظریفیان» معاون وزیر علوم در دولت اصلاحات و فعال سیاسی اصلاح‌طلب در مصاحبه با روزنامه آرمان گفت: «اگر بی‌انصافی‌ها را کنار بگذاریم، باید ببینیم که دقیقا چه مشکلاتی برای این دولت رخ داده است. در واقع این دولت سعی کرده دیدگاه‌هایی که داشت را محقق کند اما متاسفانه موفق نشد. بخشی از آن به ضعف‌های خودش و بخشی هم به مشکلاتی که داشت برمی‌گردد. دست این دولت برای هر چیزی باز نبود و طبیعتا هم در بحث سیاست خارجی و هم در بخش‌هایی از مسائل داخلی، موانعی برایش ایجاد شد. به نظر می‌رسد که آقای روحانی در عین حالی که در بعضی موارد دولتش ضعیف عمل کرده، در بیشتر مواقع هم بدشانسی‌ها به او روی آوردند. مثلا در مسائل اقتصادی، اقداماتی که آقای روحانی انجام داد، کاری بسیار مهم است».

ظریفیان در ادامه گفت: «به نظر من این کارهایی که دولت انجام داد، فارغ از بدشانسی‌ها و برخی فراز و فرودهای اقتصادی، عملکردی مثبت را از او به ثبت رسانده است. هرچند وضعیت کشور در بحث مسائل اقتصادی و سرمایه اجتماعی خوب نیست، طبیعی است که رقبا تمام سعی‌شان را می‌کنند که آنچه رخ داده را تماما به پای دولت بگذارند. در حالی که آنچه رخ داده سهم دولت نیست و بی‌انصافی است که همه را به پای دولت بنویسیم».

چندی پیش «صادق زیباکلام» فعال سیاسی اصلاح طلب در مطلبی در روزنامه شرق نوشته بود: «معضلاتی که کشور را در خود فروبرده، دارد دامنه وسیع‌تری پیدا می‌کند. اصولگرایان مدت‌هاست انگشت اتهام را به سمت روحانی نشانه رفته‌اند. ای ‌کاش این‌گونه بود و مقصر بحران، روحانی و دولتش بودند...فرض بگیریم به‌جای روحانی و نوبخت، کینز، فریدمن و آدام اسمیت و به‌جای مدیران و وزرای «بی‌حال» روحانی (حسب ادعای اصولگرایان)، تورگوت اوزل،  ماهاتیر محمد یا آنگلا مرکل، سکاندار قوه مجریه در ایران می‌شدند. با بودجه‌ای که حداقل نیمی از درآمدهای آن از میان رفته، چگونه قرار است یک کشور ۸۵ میلیونی را اداره کنند؟ ».

اصلاح طلبان در اظهارات متعدد دولت را بی تقصیر جلوه می دهند و وضع فعلی را صرفا نتیجه بدشانسی دولت جا می زنند ... این در حالی است که آقای روحانی که از ابتدای انقلاب تاکنون در مسئولیت های ارشد حضور داشته است، سال ۹۲ قسم جلاله خورد که اگر مشکلات کشور چاره نداشت، هرگز کاندیدای ریاست جمهوری نمی شد.

روحانی در سال ۹۶ باز هم وعده های پیشین و از جمله وعده جنجالی گشایش و گزارش ۱۰۰ روزه را مطرح کرد و تاکید کرد که در دولت دوم، میوه و ثمره عملکرد دولت از جمله سیب و گلابی های برجام به ثمر خواهد رسید.

«عبدالله ناصری»  مشاور رئیس دولت اصلاحات پیش از این گفته بود: «من معتقدم انتظار مدیریت این شرایط از آقای روحانی اساسا انتظاری واهی است زیرا او مدت‌هاست که به طور جدی نشان داده هیچ برنامه‌ای ندارد و دچار روزمرگی شدید است...حتما ارزیابی جامعه مدنی در سال آینده از عملکرد روحانی و دولت به مراتب منفی‌تر و سیاه‌تر از قبل خواهد بود...البته اگر آقای روحانی این وزرای ضعیف و نالایق را از دور خود کنار بزند و یکسری آدم‌های باتجربه را برای مدیریت کرونا روی کار آورد، در همین شرایط تحریم و با همین محدودیت منابع هم می‌توان تصمیمات خوبی گرفت».

وضع فعلی نتیجه «تَکرار می کنم» های رئیس دولت اصلاحات و حضور حداکثری اصلاح طلبان در دولت است.

**یادآوری یکی از شاهکارهای وکیل الدوله ها

روزنامه شرق در گزارشی با عنوان «سرنوشت نافرجام وزرای اقتصادی روحانی» نوشت: «وزرای اقتصادی کابینه حسن روحانی در دولت دوم او، پایداری دولت اول را نداشتند و بارها عوض شده‌اند؛ چه آنها که استعفا دادند و چه آنها که با استیضاح مجلس از ادامه راه ماندند...عباس آخوندی از وزرای اصلاح‌طلب دولت محسوب می‌شد که تا مهر سال ۹۷، به مدت پنج سال وزیر دولت حسن روحانی بود، اما ناگهان استعفا داد و رفت. او در کابینه مرحوم هاشمی‌رفسنجانی نیز به‌عنوان وزیر مشغول به کار بود».

این روزنامه اصلاح طلب در ادامه نوشت: « آخوندی متن استعفای خود را در کانال شخصی خود منتشر کرد. او در سه سال آخر وزارت خود سه بار استیضاح شد و هیچ‌کدام رأی نیاورد. آخوندی در متن استعفای خود نوشته که به نظرش از سوی رئیس‌جمهور سه اصل نقض شده است: «پایبندی به قانون»، «احترام به حقوق مالکیت» و «اقتصاد بازار رقابتی».».

این روزنامه اصلاح طلب در این گزارش به هیچ عنوان به کارنامه بسیار ضعیف و غیرقابل قبول آخوندی اشاره نکرده است. روزنامه شرق تاکید کرده است که آخوندی در سه سال آخر وزارت خود، سه بار استیضاح شد و هیچکدام رأی نیاورد. این مسئله از یکسو حاکی از عملکرد بسیار ضعیف وزیر سابق راه و شهرسازی و از سوی دیگر مصداقی از عملکرد بسیار ضعیف نمیاندگان مجلس دهم است. نمایندگانی که بجای آنکه نماینده ملت باشند، وکیل دولت بودند!

۵ سال و اندی از عمر دولت روحانی مربوط به دوره وزارت آخوندی است. وی در دولت هاشمی نیز مدت ۴ سال وزیر مسکن و شهرسازی بود. به استناد آمار و ارقام موجود، در آن دوره نیز بخش مسکن با افزایش ۳۰۰ درصدی قیمت مواجه شد.

وعده توخالی اجرای مسکن اجتماعی، عدم تکمیل مسکن مهر و توهین به خانوارهای ساکن در مسکن مهر، بی توجهی به نوسازی بافت های فرسوده،  عدم برخورد جدی با سوداگران زمین و مسکن،  بی توجهی به مطالبات کامیون داران، عدم توجه به ساخت و نوسازی مسکن روستایی، قراردادهای مسئله دار خرید هواپیما،  کاهش روند جذب بار و مسافر توسط ناوگان ریلی، توسعه کند قطارهای سریع‌السیر و برقی، سپردن ۱۰ ساله  طبخ غذای راه‌آهن ایران و شرکت‌های وابسته به یک شرکت اتریشی، دفاع از رویکرد غلط و لیبرالی آزادسازی قیمت ها و...از جمله نقاط ضعف جدی کارنامه آخوندی در وزارت راه و شهرسازی است.

در آذرماه سال گذشته،   «مهدی آخوندی» فرزند عباس آخوندی به اتهام «کارچاق کنی» و تخلفات مالی بازداشت شد. پسر آخوندی در وزارتخانه ای که پدرش در رأس آن بود، با دریافت مبالغی از بعضی پیمانکاران برای آنها در وزارتخانه دستور گرفته یا کارسازی می کرد.

روحانی چندی پیش گفت: «اعتراف می کنم در بخش مسکن دچار عقب ماندگی شدیم».