به گزارش مشرق، «محمدرضا باروزه» دوم آذر ۱۳۳۷، در شهرستان خرم آباد به دنیا آمد. تا پایان دوره کارشناسی درس خواند. متأهل بود. به عنوان ستوان دوم ارتش به جبهه رفت. سال ۱۳۶۵، در سلیمانیه عراق بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. مزار او در بهشت رضای زادگاهش قرار دارد.
وصیتنامه شهید محمدرضا باروزه
بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و درود بیکران بر خفتگان غرقه به‌خون اسلام و آزادی بر آنان که فریاد تکبیرشان سینه ظلم را درهم دریده و غرش سلاح‌شان لرزه بر اندام استکبار و خون‌های پاکشان تداوم دهنده انقلاب گردیده است و با سلام به حامی راستین مستضعفان و به یاور مظلومان به پیر سوخته در اسلام به اسوه تقوی و فضیلت به او که هر کلامش نوید بخش، هر حرکتش تاریخی و هر فریادش دشمن کوب است.
بر عزیزترین عزیزان بر منجی بشر، او که روحی دوباره در کالبد خسته و خموش ما دمید تا خروش برآریم و خود را بیابیم سال‌ها از غرور گذراندیم اما چه اندوختیم و حال که می‌رویم آیا کسی هست که به فریاد ما برسد دنیا مزرعه ای برای آخرت است اما ما کشاورز خوبی بوده‌ایم یا فقط بایستی بگوئیم خدایا ما را برگردان تا دوباره زندگی کنیم و گناه نکنیم.
دوران کودکی را با سرگرمی می‌گذارندیم تا به سنین نوجوانی رسیدیم اما فرزند خوبی برای پدر و مادر نبودیم به دوران جوانی و تکلیف که رسیدم با غرور جوانی هم نتوانستم بنده خوبی برای خدا باشم به سنین بالاتر که رسیدم همسری شایسته خداوند نصیبم کرد آنچه که از او می‌خواستم بود اما باز هم نتوانستم همسر شایسته‌ای باشم. با این پرونده، خداوند مگر با گذشت و رحمتش برما نظر بی‌افکند.
ای عزیزان، این آمدن و رفتن‌ها بایستی درس باشد بایستی تذکرباشد بخود بیایم و راه را پیدا کنیم اصولاً راه پیداست و روشن اما به راه نمی‌رویم، و رهروی در جلو اما بدنبال او نمی‌رویم امیدوارم خداوند به همه شما شناخت و قدرت عمل به آن را عنایت بفرماید از پدر و مادرم که عمری را برای من زحمت کشیده اند و مشقت‌ها بردند تشکر و قدردانی می‌کنم.
اما این سپاس به هیچ عنوان نمی‌تواند جوابگوی زحمات طاقت فرسای آنها باشد مگر لطف و عنایت خدا شامل حال آنها شود. از خواهران و برادرم می‌خواهم اگر از من بدی دیدید حلالم کنید و از خداوند برایم طلب آمرزش و مغفرت کنید اما توصیه ای دارم که امیدوارم بدان عمل کنید زیرا موضوعی است که از شما به‌عنوان یک برادر می‌خواهم و اگر می‌خواهید که روح من از شما راضی باشد بدان عمل کنید که این از هر سوگ و ماتمی برایم دلنشین تر است به خداوند پناه ببرید.
دنیا زودگذر است بدانید و به‌فکر آخرت باشید عبادتتان را که فقط برای رضای خدا و توشه خودتان است انجام دهید و مبادا سستی کنید وضع ظاهر و حجاب را به‌خاطر احترام به اسلام عزیز حفظ کنید که اینها برای من بهتر از هر کاری است که شما انجام دهید.
اما ای همسر عزیز و دلسوز من بدانکه تو آن بودی که من خواستم و خدا می‌خواهد تو همسری کامل و شایسته بودی برای من منتهی فرصت نشد و زمان اجازه نداد تا بتوانم شوهری شایسته در حق تو باشم.
اخلاق نیکوی تو و تقوی درونی تو برای من مشق و الگو بود. می‌خواستم به تو خوبی کنم اما موفق نبودم امیدوارم در عالم روح هم کنار تو باشم تا آرام بگیرم و به تو خدمت کنم تو هم سعی کن در زندگی همچنان که محکم و استوار بودی محکم باش و پایدار.
مبادا ناملایمات صبرعظیم تو را خدشه دار کند از اقوام و دوستان و آشنایان بخواهید اگر بدی کردم حلالم کنند و برایم طلب آمرزش کنند مقدار ناچیزی مال دنیا هم که بعد از من ماند پس از خرج و مخارج بر طبق شرع اسلام و دستور و فتوا رفتار شود در زندگی سعی کردم آنچه را در توان دارم برای خدمت به اسلام و انقلاب انجام دهم.
همواره تلاشم براین بود تا کاری را که مشکل‌تر بود و در توان داشتم انجام دهم از جان خود نیز در راه خدا دریغ نکردم اما تا چه حد موفق بوده‌ام، این را خدا می‌داند و پرونده اعمال به کدام دستم است خدا خودش رحم کند و ما را به راه راست هدایت کند همواره از خدای می‌خواستم که مرگی با عزت و با ارزش به من عطا کند و درجه رفیع شهادت که بالاترین درجه تقرب است نصیبم کند که امیدوارم خداوند این توفیق را نصیب این بنده ناچیز و گناهکارش بفرماید.
