در ادامه این تحلیل آمده است: صفی طولانی تشکیل شده؛ زن و مرد ماسک بر صورت و اغلب بدون رعایت فاصله اجتماعی ایستاده‌اند و دوربین هرچه از ابتدای صف دور می‌شود، صف باز ادامه دارد. مردمی که دقایق و بلکه ساعاتی ایستاده‌اند تا بتوانند مرغ با قیمت دولتی دریافت کنند. مرغ دونرخی؛ این دستاورد دیگر حتی در مخیله تندترین منتقدان دولت هم نیامده بود! قصه صف در دولت یازدهم و دوازدهم البته در یک سکانس جا نمی‌گیرد؛ از همان سال آغازین و صف سبد کالا تا صف مرغ، گوشت، دلار، برنج، روغن با کارت ملی!، صف کد بورسی، کارت ملی و... برخی کالاها هم اساساً در دوره‌ای نایاب شد مانند پوشک بچه یا آنقدر گران شد که کسی پی خریدش نرفت؛ همچون موز.

سکانس‌های متعددی را مردم ایران در تلاطم بازار ارز و طلا و مسکن و خودرو گذراندند. سرمایه‌هایی که یک‌شبه نصف شد و پولدارانی که یک‌شبه ثروت‌شان چند برابر شد. افزایش همه قیمت‌ها با اوج‌گیری قیمت دلار زندگی را بر مردم سخت کرد و مهم‌تر از آن فشار روانی بی‌ثباتی مالی را به جامعه تحمیل کرد.

این میان، دولت برای آنچه مدیریت بازار نامید، تصمیم به توزیع ارز دولتی گرفت و اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس‌جمهور با افتخار آن را اعلام کرد. نتیجه، اما توزیع رانتی صدها میلیارد دلار ارز کشور میان کسانی بود که معلوم نشدند چه وارد کشور کرده‌اند و یا چقدر از آن را در حوزه موردنظر خرج کرده و چقدر را در بازار آزاد فروخته‌اند. حاصل این سیاست بحران ارزی بود که به گفته خود روحانی در مقطعی، ذخیره ارزی کشور را به صفر رساند.

تدبیر دیگری که می‌شود از آن فیلم ساخت، تصمیم ناگهانی و شبانه برای سه برابر کردن قیمت بنزین است که مردم را ناراحت و عصبانی کرد و موجب موج‌سواری ضد انقلاب و ایجاد ناامنی شد. از سوی دیگر لغو بالمره تحریم‌ها، یکی دیگر از وعده‌ها و تدابیر دولت است.