به گزارش مشرق، رسیدگی به این پرونده از سال گذشته با گزارش فوت مشکوک مرد جوانی در بیمارستانی در تهران آغاز شد.

بررسی‌ها نشان داد، پسر جوان در خانه دوستش به نام سامان بدحال‌ و توسط امدادگران اورژانس به بیمارستان منتقل شده و در آنجا فوت کرده بود. با آزمایش‌های تخصصی مشخص شد، پسر جوان به دلیل مسمومیت با یک ماده شیمیایی فوت کرده است.

ماموران به تحقیق از پسر صاحبخانه که از نخبه‌های دانشگاهی است پرداختند که او اظهار کرد: من و دوستم که فوت شد، در مدرسه تیزهوشان درس می‌خواندیم و هر دو در دانشگاه‌شریف قبول شدیم. بعد از لیسانس در دو دانشگاه جداگانه مشغول به تحصیل‌شده و کمتر همدیگر را می‌دیدیم. چندی قبل متوجه شدم او از دانشگاهی در آمریکا بورسیه گرفته و قرار است به آنجا برود. با او تماس گرفتم و وقتی فهمید عقدکرده‌ام و به او خبر نداده‌ام از من دلخور شد. من هم برای این‌که به این دلخوری پایان دهم او را به خانه دعوت کردم. من به دلیل این‌که شیمی خوانده بودم، ترکیبی از کلروفوم درست کرده و مصرف می‌کردم. آن را داخل آبمیوه ریخته و در یخچال گذاشته بودم که دوستم اشتباهی آن را خورد و مسموم شد.

با تکمیل تحقیقات در دادسرا برای سامان به اتهام قتل کیفرخواست صادر شد و پرونده‌اش به دادگاه کیفری یک استان تهران ارسال شد.

متهم در شعبه۱۱ دادگاه کیفری یک استان تهران پای میز محاکمه رفت و ابتدای این جلسه وکیل اولیای‌دم برای او درخواست قصاص کرد و گفت: متهم به دلیل حسادت، دوستش را با محلول شیمیایی به‌ عمد کشته است.

سپس سامان در جایگاه قرار گرفت و گفت: از دوران دبیرستان به آزمایشگاه علاقه داشته و محلول‌ های شیمیایی را با هم ترکیب می‌کردم و با همین ترکیب‌ها به این محلول اعتیادآور دست پیداکرده و آن را در خانه تهیه و با آبمیوه می‌خوردم. روز حادثه هم این محلول را درست‌کرده و در یخچال گذاشته بودم که دوستم آن را خورد. خواستم او را به بیمارستان برسانم اما کار از کار گذشته بود.

متهم در آخرین دفاعش گفت: وقتی دوستم سر یخچال رفت متوجه نشدم. اگر متوجه می‌شدم، اجازه نمی‌دادم آن محلول را بخورد. ما رابطه خوبی با هم داشتیم و هیچ خصومتی بین ما نبود. پس از دفاعیات متهم، قضات برای تصمیم‌گیری وارد شور شدند.