به گزارش مشرق، «امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه چند روز پیش مدعی شد که رئیس جمهور الجزائر در یک رژیم بی‌نهایت سخت، بلاتکلیف مانده است.

وی همچنین با اشاره به تاریخ فرانسه در الجزائر، مدعی شد که قصد داشته تاریخ الجزائر را به زبان عربی و آمازیغ بازنویسی کند تا اقدامات ترکیه‌ای ها در بازنویسی و تحریف تاریخ را رسوا کند. پیش از استعمار فرانسه، ملت الجزائر وجود نداشته و آن‌ها از استعمار عثمانی به استعمار دیگر منتقل شدند.

در پی این اظهارنظر و تشدید تنش میان الجزائر و فرانسه، «عبدالمجید تبون» رئیس جمهور الجزائر که بارها از وجود توطئه علیه کشورش هشدار داده، یکشنبه پیش دستور بسته شدن حریم هوایی این کشور به روی هواپیماهای نظامی فرانسه را صادر کرد.

عبور هواپیماهای نظامی فرانسه به مقصد ساحل آفریقا از طریق حریم هوایی الجزائر یک امتیاز بود که در دوره ریاست جمهوری «عبدالعزیز بوتفلیقه» رئیس جمهور سابق این کشور به فرانسه اعطا شده و از آن زمان تا زمان لغو آن به دستور تبون ادامه داشت.

وبگاه العهد در یادداشتی به بررسی انگیزه‌های اصلی ماکرون از چنین اظهارنظری پرداخت و نوشت: «این اشتباه است که تصور شود توهینی که امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه به الجزائر و ملت آن کرده، در چارچوب پیامدهای فضای انتخاباتی در فرانسه بوده باشد یا این‌که او می‌خواسته با احزاب راست‌گرا برای کسب آراء بیشتر رقابت کند».

در این یادداشت آمده است که آن‌چه بر زبان ماکرون جاری شده تنها بیانگر واقعیت ذهنیت استعماری و نژادپرستانه یا رویکرد خودبرتربینی فرانسوی‌ها در قبال الجرائر نیست بلکه هدف از این اظهارات چیزی فراتر از این امور است.

نگارنده در ادامه با اشاره به این «هواری بومدین» رئیس‌جمهور پیشین الجزائر که گفته بود؛ «زمانی که فرانسه از ما راضی نیست، می‌دانم که ما در مسیر درست هستیم» می‌نویسد، عدم رضایت فرانسه از الجزائری‌ها بیانگر این موضوع است که بی‌شک آن‌ها در مسیر درست قرار دارند. به نظر می‌رسد که این مسیر به نفع فرانسه و کسانی که خیر الجزائر را نمی‌خواهند، نیست.

بر این اساس، مسلم است که اظهارات ماکرون که در روزنامه فرانسوی «لوموند» منتشر شد و طی آن، وی در موجودیت ملت الجزایر قبل از اشغال فرانسه تشکیک وارد کرد و مدعی شد که نظام سیاسی الجزایر تاریخ استعمار فرانسه را بر اساس نفرت از فرانسه بازنویسی کرده است، اظهاراتی نیست که بتوان آن را با فضای انتخاباتی کنونی در فرانسه توجیه کرد. اظهاراتی که رسما تکذیب نشده است و توهین بزرگی به ملت الجزائر محسوب می‌شود و فراتر از آن است که بتوان آن را در چارچوب رقابت‌های انتخاباتی قرار داد. به ویژه ‌این‌که، چنین اظهاراتی یک هفته پس از تصمیم فرانسه مبنی بر کاهش صدور روادید برای اتباع سه کشور الجزایر، تونس و مغرب به زبان آمده است. امری که به اعتراض رسمی الجزائر منجر شد.

نگارنده در ادامه می‌نویسد: «آیا منطقی است که نظام سیاسی الجزایر، تاریخ استعمار فرانسه را بر اساس "عشق به فرانسه" بنویسد در حالی که جنایات این استعمار، بی‌شمار است و مهمترین آن، جنایت نسل کشی علیه مردم الجزایر است. فرانسه از زمان استعمارش در سال ۱۸۳۰ تا اخراجش از این کشور در سال ۱۹۶۲، ۵ میلیون و ۶۳۰ هزار نفر را کشته است. در این میان یک میلیون و ۵۰۰ هزار نفر تنها در جریان انقلاب آزادسازی الجزائر در سالهای ۱۹۴۵ تا ۱۹۶۲ به شهادت رسیده‌اند و سایر شهدا در جریان مقاومت مردمی که از زمان تجاوز فرانسه به الجزائر در سال ۱۸۳۲ آغاز شد،   از جمله انقلاب امیر "عبدالقادر الجرائری"، انقلاب "الزعاشطه»، انقلاب "فاطمه نسومر" انقلاب "الشیخ بوعمامه» و ...  جانشان را از دست دادند».

در این یادداشت تاکید شده؛ هجمه‌ای که الجزایر امروز در معرض آن قرار دارد، به میزانی که به طرح صهیونیسم جهانی و غرب علیه الجزائر مربوط است، به انتخابات و ادبیات نژادپرستانه فرانسه مربوط نمی‌شود. دلیل هدف قرار گرفتن الجزائر در این طرح، مواضع آن در رد عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی و نفوذ این رژیم در قاره آفریقا، خالی نکردن پشت مردم فلسطین و قضیه عادلانه آن‌ها،   ایستادگی در کنار محور مقاومت و رد جنگ تحمیلی علیه مردم سوریه و یمن است.

به اعتقاد نویسنده، برنامه صهیونیستی طراحی برای الجزایر که فرانسه مسئولیت اجرای آن را بر عهده گرفته، سناریویی مشابه برنامه‌های دیگر است که کشورهای حامی مقاومت و مخالف هژمونی رژیم صهیونیستی در منطقه مانند عراق، سوریه، یمن، لیبی و سودان را هدف قرار داد. هدف  از آن، تضعیف ارتش این کشور، از بین بردن ثروت آن، ایجاد چند دستگی میان مردم و تجزیه آن است.

این یادداشت در ادامه، اظهارات برخی از مقامات رژیم صهیونیستی را یادآور می‌شود که می‌گویند در صورت درگیری میان الجزائر و مغرب بر سر موضوع صحرای غربی، تل‌آویو در کنار مغرب خواهد بود.

بر این اساس، رهبری الجزائر از آن‌چه برای این کشور برنامه‌ریزی شد، اطلاع داشت و همین امر، پاسخ تند و شدید آن در فراخواندن سفیرش از فرانسه در اعتراض به مواضع ماکرون یا بستن حریم هوایی الجزائر بر روی هواپیماهای نظامی فرانسه را تفسیر می‌کند. این‌ها مواضعی هستند که به اعتقاد ناظران برای نابودی این برنامه صهیونیستی که فرانسه مجری آن است، کافی نیست.

به اعتقاد این ناظران، رهبران الجزائر باید تصمیمات دیگری را دنبال کنند و پرونده‌هایی مانند عذرخواهی رسمی استعمار فرانسه از الجزائر، پرداخت غرامت به قربانیان الجزائر در دوران استعمار، تهیه نقشه‌ مکان‌هیای انفجارهای هسته‌ای در الجزائر، تحویل بقایا اجساد و نقشه‌های گورهای جمعی که قربانیان الجزائری در دوران استعمار در آن‌ها دفن شده‌اند را پیگیری کنند. در نهایت نیز فرانسه باید رسما متعهد شود که در امور داخلی الجزائر دخالت نکند و از هرگونه اقدام تحریک‌آمیز و توهین‌آمیزی علیه الجزائر و مردم آن پرهیز کند.

الجزایر به مدت ۱۳۲ سال تحت استعمار فرانسه بود. این کشور بارها از پاریس خواهان عذرخواهی در قبال جنایت‌های ضد بشری در دوران استعمار  شده است؛ خواسته‌ای که هرگز محقق نشد. «امانوئل ماکرون» رئیس جمهوری کنونی فرانسه که پیشتر به ایجاد نظام شکنجه در دوران استعمار در الجزائر اعتراف کرده بود نیز می‌گوید که هرگونه عذرخواهی از جنایات این کشور در الجزائر در دوره اشغال را منتفی می‌داند و هرگز از اشغال الجزائر به دست ارتش فرانسه در قرن بیستم عذرخواهی نخواهد کرد.

اهانت رئیس‌جمهور فرانسه به الجزائر بسیار فراتر از آن است که بتوان آن را با ادبیات نژادپرستانه پاریس توجیه کرد. به اعتقاد ناظران، ماکرون مسئولیت اجرای یک پروژه دقیق صهیونیستی علیه الجزائر را برعهده گرفته است.