مذاکره فرسایشی نباید بشود؛ نباید جوری باشد که طرف‌ها بخواهند همین طور مدام این مذاکره را کش بدهند که این برای کشور ضرر دارد. این جور نیست که آمریکا بخواهد مذاکره کند تا اینکه یک حرف حقی را قبول کند؛ نه، می‌خواهد مذاکره کند تا یک حرف باطلی را تحمیل کند. مطمئناً عدم توافق با شیطان بزرگ قلدر و سه نوچه‌ی اروپائیش بزرگترین موفقیت در مذاکرات است. آن‌ها در پشت صحنه‌ی دیپلماسی، گرگ درنده و روباه حیله‌گر هستند. تجربه‌ی برجام در دولت قبل به ما نشان داد که اعتماد به غرب جواب نمی‌دهد، لذا ما به غربی‌ها هیچ اعتمادی نداریم و معتقدیم که به ما کمک نمی‌کنند و هر جا بتوانند ضربه می‌زنند. بهترین راه این است که بدون هیچ‌گونه توافقی، مذاکرات را تا بیستم فروردین روز ملی فناوری هسته‌ای تعلیق کنیم؛ چنانچه تا آن تاریخ تمام تحریم‌ها لغو شد و این امر راستی‌آزمایی گردید و تمام مطالباتمان هم وصول شد، به مذاکرات برگردیم و در غیر این‌ صورت در همان روز این شجره‌ی خبیثه‌ی برجام را که از روی زمین ناپاک و بی‌ثمر اعتماد به غرب برکنده شده و ثبات و قراری ندارد را برداریم و آن را بر سر آمریکا، انگلیس، فرانسه و آلمان بکوبیم و با اقتدار از برجام خارج شویم. نباید گذاشت اقتصاد کشور بیش از این شرطی شود؛ کار عمده خنثی کردن تحریمها از طریق ایجاد حرکت تولید داخلی و تحرک اقتصادی داخلی است.

اروپايی ها بهانه بگیرن به درک،به ما که ضرری نمیرسه،الان داخل اروپا قیمت گاز دوبرابر شده،ما نفت هم بشون نمیفروشیم بزار منت ما رو بکشن.

اگر قرار بر ادامه مذاکرات باشد مذاکره کننده گان ایران بایستی یک قدرت بازی خوانی داشته باشند و به محض ورود طرف غربی به بیراهه جهت اتلاف وقت یا چانه زدن برای کم کردن خواسته های ایران به انها هشدار دهند که بی ربط حرف نزنند و جلوی اقدام انها را بگیرند. این شگرد این کلاهبرداران غربی است که میخواهند ما را خسته کرده و حوصله ما را سرببرند تا یک توافق ابکی مد نظر انها که راه فرار برای غربی ها دران باشد مانند ان مکانیسم ماشه در برجام قبلی را امضا کنیم.