به گزارش مشرق، برای چندین دهه، اکثر کودکان بومی در کانادا از خانواده‌های خود به اجبار جدا شده و به مدارس شبانه روزی فرستاده شدند.

تعداد زیادی از این کودکان هرگز به خانه بازنگشتند و خانواده‌هایشان تنها توضیحات مبهمی در این باره دادند.

اکنون و طی ماه‌های اخیر جوامع بومی در کانادا می‌گویند شواهدی از آنچه برای برخی از فرزندان ناپدید شده آن‌ها اتفاق افتاده را یافته اند: گورهای دسته جمعی حاوی اجساد صدها کودک در محوطه مدارس بومی سابق در این کشور.

اجسادی که در این گورهای دسته جمعی کشف می‌شود مربوط به کودکانی است که سن برخی از آن‌ها سه سال است.

از قرن نوزدهم میلادی، کانادا دارای سیستمی از مدارس شبانه روزی بود که عمدتاً توسط کلیساها اداره می‌شد و کودکان بومی مجبور به حضور در آن‌ها بودند.

این سیستم مدارس بومی در دهه ۱۹۷۰ رو به زوال رفت و آخرین مدرسه در سال ۱۹۹۶ بسته شد.

در پی کشف نخستین گور دسته جمعی در کانادا، یک کمیسیون حقیقت و آشتی ملی، که به عنوان بخشی از عذرخواهی دولت کانادا و تعهد برای حل و فصل موضوع این مدارس تشکیل شد، به این نتیجه رسید که دست کم ۴ هزار و ۱۰۰ دانش آموز در هنگام حضور در این مدارس جان خود را از دست دادند.

تخقیقات صورت گرفته نشان می‌دهد که بسیاری از آن‌ها به دلیل بدرفتاری یا بی توجهی و برخی دیگر به دلیل بیماری یا تصادف جان خود را از دست دادند.

این نشان داد که در بسیاری از موارد، خانواده‌ها هرگز از سرنوشت فرزندان خود که اکنون به عنوان فرزندان گم شده شناخته می‌شوند، اطلاعی به دست نیاوردند.

«کملوپس» که زمانی بزرگ‌ترین مدرسه شبانه روزی در کانادا بود، با حدود ۵۰۰ دانش‌آموز در زمان اوج خود، تا سال ۱۹۶۹ توسط کلیسای کاتولیک اداره می‌شد، زمانی که دولت فدرال اداره امور را به دست گرفت.

در سال ۲۰۱۵، اسقف اعظم کانادا نامه‌ای صادر کرد که در آن عذرخواهی به خاطر نقشی که کلیسا در سیاست این مدارس دولت فدرال ایفا کرد، تکرار کرد.

اما در سال ۲۰۱۸، «پاپ فرانسیس»، درخواست مستقیم برای عذرخواهی «جاستین ترودو»، نخست وزیر کانادا را رد کرد.

اما در این بین سکوت کلیسای کاتولیک از اظهار نظر در این باره با انتقادهای گسترده‌ای نه تنها در سطح کانادا بلکه در سطح بین المللی به همراه داشت.

کمیسیون حقیقت و آشتی کانادا در سال ۲۰۱۵ به این نتیجه رسید که مدارس مسکونی یک برنامه «نسل کشی فرهنگی» بوده اند؛ استفاده از زبان‌های بومی در این مدارس، عموما از طریق استفاده از خشونت، ممنوع بود.

این کمیسیون شواهدی مبنی بر بی توجهی و بدرفتاری چندین دهه در مدارس بومی پیدا کرد؛ علاوه بر این در سال ۱۹۱۸، یکی از مقامات دولتی که مدرسه کملوپس را مورد بازرسی قرار داد، گزارش داد که شواهدی مبنی بر ارائه غذای ناکافی به کودکان ارائه داده است.

یکی از دانش آموزان سابق مدرسه کملوپس، به کمیسیون حقیقت و آشتی می‌گوید که کارکنان «شروع به کتک زدن داشن آموزان کرده و کنترل خود را از دست می‌دادند و افراد را به دیوار پرتاب می‌کردند، روی زمین می‌انداختند و با لگد به آن‌ها می‌زدند.»

جست وجو برای بقایای اجساد دانش آموزان در مدرسه کملوپس در اوایل دهه ۲۰۰۰ آغاز شد؛ این امر تا حدی به این دلیل که توضیحات رسمی - از جمله این ادعا که کودکان گمشده از این مدرسه فرار کرده اند - با روایت‌های نقل شده توسط دانش آموزان سابق مطابقت نداشت.