به گزارش مشرق، نشریه تایم چاپ نیویورک، نوشت: روسیه همواره از انرژی به عنوان یک سلاح برای اعمال نفوذ، اعمال فشار و ارعاب همسایگان و دشمنان فرضی خود در غرب استفاده می کند.

تحریم های کنونی که بخش انرژی روسیه را شامل نمی شود فقط توانسته روسیه را به گوشه رینگ ببرد و آن را از پا درنیاورده است بنابراین ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری این کشور از این اهرم مهم برای تلافی استفاده می کند.

نشریه تایم به هدف قرار گرفتن منابع سوخت اوکراین توسط روسیه اشاره کرد و نوشت: از بین بردن دسترسی دشمن به منابع سوخت یک تاکتیک جنگی برای داشتن دست برتر در میدان نبرد است.

اوکراین هم در مقابل، سعی کرده منابع سوخت روسیه را هدف قرار دهد و گزارش هایی درباره حمله به منابع سوخت در بلگورود این کشور منتشر شده است.

این نشریه آمریکایی تصریح کرد: پوتین اکنون نه تنها در خود اوکراین بلکه خارج از آن هم از سلاح انرژی برای پیروزی در میدان نبرد استفاده می کند.

همانطور که «اورسولا فون در لاین» رئیس کمیسیون اتحادیه اروپا اعلام کرده، تصمیم ۲۶ آوریل گازپروم برای قطع گاز لهستان و بلغارستان نوعی باج خواهی است اما چنین اقدامی از سوی روسیه برای یک دانشجوی «تاریخ روسیه» غیرمنتظره نیست.

تایم نوشت: اثربخشی استفاده از انرژی به عنوان یک ابزار در سیاست خارجی چیزی است که روسیه از سال ها پیش فهمیده است. البته، روسیه بیشتر از این ابزار به عنوان یک ابزار تقابلی استفاده کرده و کمتر به عنوان ابزار تشویقی استفاده کرده است.

فقط در یک مورد از موارد متعدد، روسیه در سال ۲۰۰۹، نیز گاز اوکراین و کشورهای اروپایی همسایه این کشور را قطع کرد. هدف آن به زانو در آوردن کی یف در یک زمستان سخت بود و به این هدف هم رسید.

اوکراین مجبور به پذیرش یک قرارداد غیرمنصفانه ۱۰ ساله گاز با مسکو و پذیرش تعهدات دیگری شد که به نفعش نوشته نشده بودند. مسکو حتی در سال ۲۰۱۴ نیز در نزاع به وجود آمده درباره پرداخت هزینه گاز، همین کار را با اوکراین کرد.

جنگ روسیه، اروپا و آمریکا درباره خط لوله گاز «نورد استریم ۲» که آلمان آن را بعد از حمله مسکو به کی یف لغو کرد یکی دیگر از مصادیق استفاده از انرژی به عنوان سلاح جنگی است.

خط لوله هزار و ۲۲۴ کیلومتری «نورد استریم ۲» با ظرفیت انتقال ۵۵ میلیارد متر مکعب گاز، هرگز برای انتقال گاز ضروری نبود زیرا همین الان، خط لوله گاز روسیه به اروپا، ۲۴۵ میلیارد متر مکعب ظرفیت دارد که ۱۰۰ میلیارد مکعب آن بلااستفاده است.

تایم نوشت: هدف از تاسیس پروژه نورد استریم ۲ این بود که خط لوله جدیدی خارج از خاک اوکراین ایجاد شود و آلمان بیش از این به گاز روسیه محتاج شود تا به این ترتیب، اروپا از ترس قطع شدن گاز نتواند با حمله به اوکراین مخالفت کند.

اگرچه پوتین در میدان نبرد علیه اوکراین موفق نبوده اما در جلوگیری از نشان دادن عکس العمل شدید اروپا در قبال حمله به کی یف موفق بوده است.

با اینکه آلمان هم بالاخره مخالفت با تحریم انرژی روسیه را کنار گذاشت اما درباره زمان قطع واردات گاز از مسکو، هنوز توافقی بین کشورهای اروپایی حاصل نشده و آنها نتوانستند مثل آمریکا واردات انرژی از روسیه را به طور کامل قطع کنند.

۶۰ درصد درآمد روسیه در سال ۲۰۲۱، از صادرات انرژی بوده و در حالی که تا ۷ آوریل، اروپا بیش از یک میلیارد دلار به اوکراین کمک مالی کرده، ۳۵ میلیارد دلار برای واردات انرژی به مسکو پرداخت کرده است.

با اینکه اروپا، سلاح و کمک زیادی به اوکراین ارسال کرده اما به خاطر وابستگی به روسیه در حوزه انرژی نتوانسته این کشور را خلع سلاح کند.

این روزنامه آمریکایی نوشت: این ناتوانی فقط به اروپا ختم نمی شود و آمریکا هم باوجود اعمال تحریم علیه بخش انرژی روسیه به واردات اورانیوم از مسکو ادامه می دهد. آمریکا هنوز ۱۶ درصد اورانیوم خود را از روسیه وارد می کند.

هند کماکان به واردات نفت اورال از روسیه ادامه می دهد و ۱۰ کشور اروپایی بر خلاف تحریم های اعمالی خودشان، در بانک گازپروم حساب باز کرده اند تا پول گاز را به روبل بپردازند.

روسیه به عنوان اولین صادرکننده نفت جهان که ۸۰ درصد گاز اتریش، ۵۵ درصد گاز آلمان و ۴۰ درصد گاز ایتالیا و در مجموع ۴۰ تا ۴۵ درصد گاز کل اتحادیه اروپا را تامین می کند به خوبی از این اهرم در روابط بین الملل استفاده می کند. روسیه همچنین ۴۰ درصد ظرفیت غنی سازی اورانیوم، ۲۰ درصد ظرفیت تولید نیکل کلاس ۱ و ۳۰ درصد ظرفیت تولید پالادیوم جهان را در اختیار دارد.

لهستان، ۵۵ درصد و بلغارستان، ۹۰ درصد گاز خود را از روسیه وارد می کنند و بعد از قطع گاز باید در زمستان یخ بزنند اما این کشورها هنوز تسلیم روسیه برای پرداخت هزینه گاز به روبل نشده اند و حتی ارسال سلاح به اوکراین را افزایش داده اند.

هدف روسیه از تهدید به قطع گاز در صورت پرداخت نشدن هزینه آن به روبل، احتمالا ترساندن اروپایی است که در طول ۶ هفته بحث، نتوانسته درباره تحریم بخش انرژی روسیه به تصمیم برسد.

نشریه تایم نوشت: بعد از قطع گاز لهستان و بلغارستان، همه کشورها خود را در صف قطعی گاز می بینند و باوجود کم شدن مخالفت آلمان، ایتالیا و حتی مجارستان با تحریم بخش انرژی روسیه، هنوز تصمیمی در اینباره حاصل نشده است.

موافقت ۲۸ آوریل آلمان با تحریم بخش انرژی روسیه هنوز در حد نظر است و تا عملی شدن فاصله زیادی دارد. قیمت گاز نیز در ۲۷ آوریل، ۲۸ درصد افزایش یافت و نگرانی درباره وقوع بحران انرژی را بیشتر کرد.

تقلای اروپا برای استقلال از روسیه در حوزه انرژی نشاندهنده آسیب پذیری این کشورها در حوزه امنیت انرژی است و اگر جنگ، ادامه دیپلماسی تلقی می شود استفاده از انرژی به عنوان سلاح، بزرگترین ابزار دیپلماسی است.

تایم در پایان می نویسد تا زمانی که جهان روش دیگری را برای تامین انرژی در پیش بگیرد، روسیه همچنان استاد استفاده از ابزار انرژی به عنوان سلاح است.