به گزارش مشرق، مسعود آب پرور توضیح اثرات و پیامدهای همه گیری ویروس کرونا بر سینما و صنعت تصویر بیان کرد: همه گیری کرونا در بسیاری از مشاغل و حِرف در تمام دنیا اثرگذار بود و یکی از حِرفی که بسیار از این همه گیری آسیب دید سینما بود؛ دلیل این موضوع هم مشخص بود و آن این بود که سینما در جمع است که معنا پیدا می کند. بر این اساس و در کار سینما چه در زمان تولید و چه در زمان پخش و نمایش باید یک اجتماعی وجود داشته باشد تا سینما اتفاق بیفتد.

کارگردان سریال هوش سیاه (۱۳۸۹) و (۱۳۹۲) ادامه داد: لذا سینما چه در مرحله تولید، چه در پخش و مواجهه با تماشاگر در این دو سال اخیر بسیار آسیب دید؛ این آسیب در سینمای ایران به نوعی مضاعف هم بود و چون این سینما پیش از کرونا هم بسیار آسیب پذیر بود و بین سینمای دولتی و خصوصی بلاتکلیفی داشت، بیش از اندازه آسیب دید.

راه اندازی همیشه سخت تر از متوقف کردن است

این کارگردان در پاسخ به این پرسش که چرا به رغم پایان همه گیری کرونا همچنان در فروش گیشه رکودی در سینمای ایران وجود دارد، اظهار داشت: سینمای ایران لوکوموتیو سنگینی است که بعد از کرونا از حرکت واماند و طبیعی است که نیروی محرکه ای برای راه انداختن این ماجرا لازم دارد اما با رخدادهای اقتصادی ای (تورم و تحریم) که در این مدت روی داد، این لوکوموتیو به خودی خود سنگین تر هم شد.

آب پرور تاکید کرد: باید همواره در یاد داشته باشیم که راه اندازی همیشه سخت تر از متوقف کردن است. بر این اساس و به صورت طبیعی راه اندازی دوباره این لوکوموتیو دشوار است.

پلتفرم‌ها مزاحمتی برای سینما ندارند

بازیگر سریال‌های ستارخان (۱۳۹۶) و ایراندخت (۱۳۹۶) در توضیح این مطلب که پلتفرم‌ها تضاد و تقابلی با سینما و مخاطبان سینما ندارند، خاطرنشان کرد: پلتفرم ها تزاحم و مزاحمتی برای سینما ندارند؛ حضور و وجود پلتفرم ها مانند یک بازار جدید است و در صورتی که  هوشمندانه با آن برخورد شود، می تواند عرصه را برای سایر اقلام بازار داغتر کند.

وی تصریح کرد: اگر در ارائه مجوز و تولیدات و نحوه پخش تنگ نظری نداشته باشیم و چشم دیدن این را داشته باشیم که مردم بتوانند آثار درخشان تر و بهتری را شاهد باشند، می توان بازار پلتفرم ها را گرمتر و پراقبال تر کرد.

سرمایه های سرگردان و بلاتکلیفی وارد سینما شده‌اند

کارگردان مجموعه نمایشی لژیونر (۱۳۹۶) در پاسخ به این پرسش که چرا دستمزدهای بالای شبکه نمایش خانگی جنسی از افزایش اغراق آمیز دستمزدها را برانگیخته است، بیان کرد: بله متاسفانه سرمایه های سرگردان و بلاتکلیفی که منشا مشخصی ندارند، وارد سینما شده اند و به نظر می رسد که چون زحمتی برای کسب این پول ها کشیده نشده در حوزه دستمزدها، دستمزدها را بیش از اندازه بالا برده و خود به خود تعداد زیادی از تهیه کنندگان بخش خصوصی را از گردانه خارج کرده است.

آب پرور در توضیح این موضوع که این سرمایه های سرگردان برای حوزه تخصصی خودش هم مشکلاتی را موجب است، گفت: دو سه بار خیز برداشتیم که در پلتفرم ها کارهایی را تولید کنیم اتفاقا قصه های مناسبی هم وجود داشت اما اساسا نتوانتسیم. در این میان سرمایه گذارنی هم ابراز تمایل کردند منتهی تولید کار به واسطه هزینه ها و ... بالا رفت و ما اساسا جا ماندیم و متاسفانه نتوانستیم که وارد تولید شویم.

سینمای ایران بردوراهی سرمایه و استقلال سرگردان است

نویسنده فیلم سینمایی ترانزیت (سیدعلی سجادی‌حسینی ۱۳۷۲) در توضیح عمده ترین مشکل سینمای ایران یادآور شد: نوعی از بلاتکلیفی بزرگ وجود دارد و آن این است که سینما می خواهد خصوصی و تکلیفش مشخص باشد و خودش برای خودش تصمیم بگیرد اما از سوی دیگر شاهد این هستیم که به سرمایه های دولتی به شدت نیاز دارد و دولت هم از متولی گری در حوزه سینما اساسا دست برنمی دارد؛ ترکیب این دو وجه کار را دشوار می سازد.

وی ادامه داد: به اندازه کافی در طی سالها زمان گذشته و این سردرگمی هنوز در این زمینه وجود دارد. فکر می کنم سیاست های کلان مزاحمت های بسیاری را ایجاد کرده و سینمای ایران باید هرچه سریعتر به سمت صنعتی شدن پیش برود. در صورتی که ما به سمت سینمای صنعتی پیش برویم شاید همه این مشکلات ترفیع شده و اوضاع به سامان برسد.

آب پرور در پاسخ به این پرسش که در حال حاضر مشغول چه کاری است، اظهار داشت: تازه فیلمبرداری سریال مستوران را برای شبکه یک سیما به پایان رسانده ام و در حال آماده سازی آن برای پخش هستیم. یکی دو قصه هم برای تولید فیلم سینمایی در دست دارم که باید ببینیم چگونه پیش می رود.

مسعود آب‌پرور (زاده ۲ تیر ۱۳۴۰ در تهران) کارگردان و نویسنده سینما و تلویزیون دانش‌آموخته کارگردانی سینما از دانشکده سینما و تئاتر است. از فعالیت‌های وی می‌توان به کارشناسی فیلم‌نامه و فیلم در بنیاد سینمایی فارابی و تأسیس کارگاه گسترش هنر و طراحی کلیپ‌های ایرانی اشاره کرد.

آب‌پرور کار حرفه‌ای خود را از تلویزیون آغاز کرد و سال ۱۳۷۴ در سریال ستاره قطبی به عنوان کارگردان فعالیت داشته است. گرچه موفقیت این اثر نسبت به آثار بعدیش مانند سریال هوش سیاه ۲، بیشتر نبود اما تجربه خوبی برای مسعود آب‌پرور محسوب می‌شود و همکاری با هنرمندانی همچون مجید مظفری، ملیحه نظری، حسین سحرخیز و حمید دلشکیب را تجربه کرد.